Alle inzendingen over krekels

De krekel: hij slaat een zilver cimbeltje in het kerkhofgras. De wolken drijven hoog, ook de wind en de vogelen. Zij horen de krekel niet... Maar in de kerk - waarin het stil is - het fijne cimbeltje klinkt. De Heer in het tabernakel: Hij hoort hoe de krekel nederig zijn lof uitzingt.…

Voor schatten is uw heil Niet veil, Door woorden niet te melden; o Krekel, die, op d'eikenbast, U met een luttel dauws vergast, En huppelt door de velden! Waar gij, op akkers, graan Ziet staan, In voren, zaadjes schieten; Voor u is 't, dat het koren wast; En wat de boer in schuren tast, Gij moogt het al genieten.…

zwoele zomeravond, op de voorgrond het concert van krekels bijna windstil alles perfect in balans zoete geuren overal in de lucht heerlijk slenteren op het duinpad ik zeg je wat heeft een mens méér nodig dan zo'n zomeravond aan zee?…

Voor schatten is uw heil Niet veil, Door woorden niet te melden; o Krekel, die, op d’ eikenbast, U met een luttel daauw vergast, En huppelt door de velden! Waar gij, op akkers, graan Ziet staan, In voren, zaadjes schieten; Voor u is ’t, dat het koren wast; En wat de boer in schuren tast, Gij moogt het al genieten.…

Colonnes krekels zijn naar Lidl gegaan terwijl ze driftig tjirpten naar elkaar Kom allen met uw ganse kinderschaar en proef van vlees, gebakjes en banaan. Toch tof en aardig van zo’n winkelketen. Die vindt de krekels vast om op te vreten.…

Achter de kachel sjirpen krekels om het hardst – een slaaplied voor me.…

maïsvelden zijn maïsvelden stof is slechts stof een krekel een krekel hitte slechts hitte een brievenman ben ik geen bries helpt mij op weg op weg naar madame lacroix met de brief maar madame staat op het erf met vuurrood gezicht ook ik kijk omhoog en zie de raaf niet eerder was het zo stil stilte, met slechts het snikken van madame…

in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen de kandelaar lijkt groter als laatste loodjes licht (ver-)drijven door het duister epiloog in zicht kringlicht in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen…

oneindig roert haar schijnsel het licht in trillend water dirigent met zwoel gesluierd de krekels en hun eigen stilte…

Stil fluistert het riet de melodie van de wind krekels zingen zacht zonsondergang aan de kim bij het vallen van de nacht.…

De heren leiden hun blanke gade in sjieke kleren voorbij de kade De krekels sjirpen er naar het westen (Het meisje huppelt er naar de velden) De krekels sjirpen beschut door bloemen (De heren lopen er naar het noorden)…

Er klonk een getjirp in de kamer Zijn ’t krekels of kevers, whatever? Een "Beatlesrefrein", is doorgaans heel fijn, maar werkt op den duur als een hamer…

Ik droeg jou in mijn armen terwijl de krekels luid zongen. Omgeven door de geurende witte acacia dansten wij onze laatste merengue.…

zij verzon stilte op het dromenkleed van gewezen bloemen tekende zandcirkels over het venster heen waar schaduwschelpen haar gezicht omringden alleen in de vallei hoor je nog krekels zingen…

De dag duurde 2 korte nachten De krekels vervingen de klok De wind maalde mij tot los zand En verspreidde mij over het vergezicht. Ooit keer ik terug voor de rest…

Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden. Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt? Hij heeft ons op zijn manier iets te melden. De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt. Het behoeft geen geoefende oren. Want eenieder die wil, die kan het horen: “Staak ik straks mijn lied, dan is het eigenlijk al geschied!”…

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier!…

Helderheid en licht is wat de blijmoedige krekel laat horen of laat dat mijn behoefte zijn: in de nabijheid van de grote rust ligt een zee van kalme gedachten. Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…

kleine baai je bent zo stil vandaag ik hoor je gefluister niet er vervaagt een zeilboot triest en traag kleine baai nu kraken krekels mijn schedel wijzen cipressen mij na alles waarin ik geloofde dreef het verdwijnen achterna…

Ik hou van wanneer gouden velden mijn taille minnen en tarwekorrels aan mijn vingers hun zegeningen bieden, krekels in de hitte van middagzon onder de maïsbladen verborgen voor een dag van het leven, leven en zingen.…

En 'k lig en luier in de wei - En naast me op eens een krekel! Kri-kri! - kri-kri! Die zingt het mooiste van de drie - En boven mij de hemel, De grote, blauwe, blonde lucht, Ja,ja - kri-kri! - kri-kri! - kri-kri! Gelukkig beest! gelukkig lied! Beduidt het iet -? Ik weet het niet.…

de horizon danst waar het land verstilt trillen torens in blakende zon nog zoekt de vogel in schaduw een schuilplaats zwijgt het gevleugeld orkest dat fluitend de zomer had ingezet stilte heeft een klein staartje in de roep om een bruid verstoren koren krekels de rust met hun paringsgeluid…

We gaan voortaan wat meer insecten eten Wat meelwormsnacks en krekelruggetjes Of lekker zoet gezifte muggetjes De sprinkhaanburger is om op te vreten! De Jumbo weet wat goed is voor haar klantjes Al dacht ik daar wat meer aan olifantjes…

De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste najaar. 0, wilt dan gij, die dan dit land bezwerft, Luid zingen dit mijn lied, dat rijmloos blijft.…

Voor als ik dood en dement ben het groen wat meer goud en zilver, de berg wat meer dorp en schors, het meer wat dieper naar villa's, de dalen wat kleiner en suite, de klokken wat dichter naar krekels, de wereld met uiterste precisie meegenomen in het schort van het meisje voor dag en nacht. --------------------------------- uit: 'Gratie…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

niet het blauwe boven wit of het grauwe onder groen niet de vis die boven zit of de steel onder een bloem niet de flinter van een spicht of de donder van de dag niet het donkere van licht of de glitter van uw lach niet het kromme van de krakel of het krikken van de krekel niet de tenten van tentakel of de hik verstappende hekel…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

toen de liefde van korte duur was en hij de wind hoorde suizen ving hij de laatste stofjes van de zon toen aan de overzijde niet meer lag wat en wie hij zocht liep hij vast in het laatste woord toen het zingen van de krekels niet langer hoorbaar was sloot de nacht zich dicht hield de stilte haar adem in…