Netgedichten

netgedicht (nr. 7.732):

Banat

Ik hou van wanneer
gouden velden mijn taille minnen
en tarwekorrels aan mijn vingers
hun zegeningen bieden,
krekels in de hitte van middagzon
onder de maïsbladen verborgen
voor een dag van het leven, leven en zingen.

Ik hou van wanneer de horizont,
door tengere acaciabomen gebroken
in verblindende licht blijft dansen en
ringslang, lui, meet mijn passen, fluisterend
over de ondergrondse waterbronnen en
het angstige uur als valken laag vliegen.

Ik hou van wanneer de wind, speels
net een kind aan mijn mouwen hangt en
zonnebloemen lachend met hun bolle wangen
proberen hem te pakken.

Ik hou van wanneer zij vertellen hoe de zon
om hun hoofden hemelse cirkels draait en
hun brede voeten de geheime gronden kennen
hoe zij,alles van mij weten

dat ik niet beter dan een krekel ben
waar dan ook zingend
voor altijd van hun bodem.