Alle inzendingen over kruisiging

Kom mee, kom mee, daar is wat schoons te zien: Daar wordt een man gekruist op Golgotha. Multatuli =========================================== Een bende rukt ter bergkruin, de adelaren van Rome aan de spits; - daar rond en achter een wild getier, gejoel, gejuich: want boven wacht er zo'n heerlijk schouwspel! Voort! Als woeste baren…

Je hoeft geen profeet te zijn om nu als RijksDichter (zb) al te voorspellen Dat de heer Wilders Mevrouw Faber laat vallen als een baksteen nu nog trots straks met een rots van een kei het ravijn in van de afvalligen of nog erger na het Hosanna Kruisig haar Mevrouw Faber, Kruisig haar!…

(haiku) in een processie kruisigen rupsen een boom ongeloof: eikels…

Het jongenskoor zingt de kruisiging van Gods Zoon weerklinkt in het koor onder het kruis doorleef ik geraakt het evangelie.…

Het overdonderende applaus van de 2e Kamerleden met voorzitster Overdondert hem niet Hij kent het klappen van de zweep Maar ook de stok om te slaan Hij kent ook Hem En zijn Hosanna Maar vooral ook het krijsende volk: Kruisig Hem, ja kruisig Hem Zonder hapering spreekt hij “Zo waarlijk helpe mij God almachtig” Hij is gelovig en geloofwaardig…

‘Kruisig die man’ hoor je het gajes joelen Mark Rutte denkt: zullen ze mij bedoelen?…

hij keek ze aan en wist zijn laatste avondmaal één zou er gaan voordat de haan drie keer zou kraaien de anderen zouden volgen onder hoongelach en spot bedolven maar geloofde nog in zijn messiaszijn ondanks de kruisiging en pijn hij had het lot met zijn herrijzenis beschikt de mens deelde in God met eigen ik…

Je vouwt je handen zacht samen geboeid en gekneveld in een eeuwig amen Je kijkt met betraande ogen door de verregende ramen De wind tekent striemen op de verweerde muur op dit steenkoude uur van waakzaamheid Je bent getekend door een christelijk stramien Dan kies je liever geen kruisiging aan een crucifix maar een martelgang door de dierenriem…

kruisig de koperen slang nu maar op de akker buiten de stadspoort en koop je lendenen vrij les je dorst met bloed en stil met brood je honger nu de zon verduistert en de maan verdwijnt maak z'n vel tot schoenen want lemen voeten glijden weg zodra je rennend vlucht nu het water stijgt…

Het kruisigen van brood En water, melk en honing, Sprekende val tot de rots, En keer, tot de zee, die valt, En beukt, en neigt, en breekt. Ook ik ben de zee, en ik zwijg Want ik ben de wind, en ik Opteer want ik ben het land, Droog, nat, oorlog, winter.…

O Man van smarten met de doornenkroon, O bleek bebloed gelaat, dat in de nacht Gloeit als een grote, bleke vlam, - wat macht Van eindeloos lijden maakt uw beeld zo schoon? Glanzende Liefde in een damp van hoon, Wat zijn uw lippen stil, hoe zonder klacht Staart ge af van 't kruis,- hoe lacht gij soms zo zacht,- God van Mysterie, Gods bemindste…

Het leger der Romeinen was zeer wreed Het vierde in december carnaval Men nam een nar, daarna spoog men zijn gal De koningsclown werd als monarch verkleed Ook greep men wel een wapenbroeder beet Die christen was en daardoor prooi vooral Gaf hem een mantel, riet en bovenal Slaag en een doornenkroon, waarna hij weet Had van de zoveelste bizarre…

misschien heeft hij ook nog wel minuscule tranen geweend die niet zijn gezien en dus ook nooit zijn neergeschreven, onbekend gebleven woorden gefluisterd die teruggaan naar de aller diepste tijd waarin schaduw en licht nog niet van elkaar te onderscheiden waren ik denk dit starend naar zijn beeltenis terwijl zijn gezucht mij beroert…

was één in paradijs maar evaat adam abelt kaïn na de zondeval mozest mensens stenen tafelen tot gerechtigheid judast in gethsemanie na drie keer hanenkraaien liep je met apostelen de staties mee om te verraden bent dualist in vrijheid en gebondenheid beauvoirt sartre tot ontspannenheid jij de goede moordenaar alleen zijn…

zij wisten van het avondmaal de judaskus met goud betaald bleef op zijn wangen staan het snelproces de marteling met doornen gekroond gehoond op weg naar kruisiging het donkert bij de berg van calvarie de lucht trekt samen en de aarde beeft als hij zijn geest aan vader geeft vrouwen hebben hem geschoond gebalsemd en in witte doeken…

Mozes ontvangt Tien Geboden Jezus' angst en bidden in de hof van Gethsémané Diens wrede kruisiging en opwekking uit de dood zijn galmende Bijbelwoorden die de echte christen in 't geheugen staan gegrift mogen gelovigen echter bij het lezen en herlezen van deze bekende zinnen altijd nieuwe gedachten herboren gevoelens en verjongd begrip…

het is geen cel waarin jij mantra’s prevelend jezelf tracht vrij te pleiten jouw buitenissigheid kent enkel zelf gepermitteerde grenzen door betutteling van het lot geen brandhaarden van energieën worden zichtbaar als men jou de voeten wast stigma’s uit een vroeger leven zijn al bij de eerste kruisiging vergeven pas in het rijpen…

het is jouw stilte die de chaos in mij schreeuwen laat oorverdovend malen mijn gedachten kakofonisch door elkaar ik zie geluiden vallen met een gierend hels kabaal ze versplinteren mijn beelden ik beleef het laatste avondmaal ik geef me over aan mijn lijden ze kruisigen mij allemaal kom maar in mijn wonden…

het marmerwit gezicht kleurt langzaam rood de kruisiging en dood ontheven de zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan…

En de top is een vloek die niet rust voor hem, de knecht die zwoegt en dorstig beseft dat alleen het water op hem wacht als hij zijn fiets mag verlaten en weet dat hij naamloos deze kruisiging gauw zal willen vergeten.…

hij heeft nooit over water gelopen het was zijn schaduw die uit de rimpeling van het meer op de kust was gekropen die energie omzette in een stralende wave van licht zijn genezende handen zijn pas later met nagels doorboord bij zijn kruisiging zo ook de lanssteek die bloed verwaterde en zijn dood schouwde in het late middaguur…

opstandig zijn we allemaal alleen wie rolt de steen weg van zijn graf durft stilte en de knusheid van het dode leven te doorbreken ieder heeft zijn kruis van spot verraad en pijniging te dragen naar de heuvels van calvarië de vierentwintig staties te doorlopen die leven van de dood doet scheiden na de kruisiging sta op maak korte…

Zoveel zomermelodie in de speler rond je oren en in je hoofd: pijn zingt rond Zoveel weemoed in de wereld lief, zoveel, takken van bomen kraken onder dat gewicht bij wijze van winter en liefde wordt heilige pijn, een kruisiging waaraan de dood geen einde te maken weet tenslotte…

weer is het goede vrijdag de dag waarop christenen de kruisiging herdenken kranten verslaan lijden als hamburgers uit de quick tweeduizend jaar later herinnert zich niemand nog dat nieuws wordt niet herhaald door tijd verkaald en eigen aan de mens gaat hij verder als zwerver in een luxe bed ooit zal het zuur opbreken een spons…

Kiezen knarsen, klote kist, kelderende kruisiging, beetje bij beetje beseffen, bijna berusting. Wie weet, wie weer wakker wordt ? Nagenoeg niemand nog nuchter, neergestort. Niemand kan het leven laten, maar laat het leven z'n beloop voordat je het leven laat.…

Ik zag Hem op zijn kruis, gelaten en verduldig, Met nagelen door zijn hand, en doornen in zijn hoofd; Bloed stroomde langs zijn oog gebroken en verdoofd; Hij stierf voor uwe schuld, en voor de mijne, onschuldig! Ik heb opnieuw bemind, daar 'k weder heb geloofd! Ik weet, mijn zonden zijn zo zwaar, zo menigvuldig; Doch, heeft de laatste blik…

In de schemer het angstige luistren Naar de wind die waait om de huizen. Van de wilgen stuiven de pluizen, Wit in de regen van 't duister. Ver weg het bedwelmend bruisen Van de zee: haar vage geluiden Eentonig, versmelt met het ruisen Van het bloed, zo warm en duister. In het duisteren en het ruisen Een buigend mens, arm en donker...…

Noem de overtreding mij, die Gij begaan hebt, Het kwaad, gekruisigd God, dat Gij gedaan hebt, Waaraan Uw volk U schuldig heeft bevonden, Noem mij Uw zonden. Gij wordt gegeseld en gekroond met doornen, Geminacht als de minste der verloornen, En als een booswicht, die zijn straf moet dragen, Aan 't kruis geslagen. Zeg mij, waarom…

Er wordt gejuicht, met palmen ook de eer gebracht aan Hem die dienaar is, Hij wordt geprezen maar niet voor lang, want morgen wordt met kracht het blij Hosanna al weer afgewezen; het wordt een ‘kruisig Hem’ dat door de straat zal klinken maar Jezus weet wat Hem te wachten staat, en hoe zijn leven in de dood nu gauw zal zinken en hoe een kroon…

O, wrede lente, o, zware kruisiging! Voor wie der kleine liefde niet ontsteeg, En eenzaam is; uw lieflijk aanzijn leeg Gelijk een schrijnend afzijn onderging. O, lente, die in god-geluk omving Hem die uit Zich tot Zich bevrijding kreeg!…