Alle inzendingen over land van lieverlee

Mijn grote witte pluizenfee vloog over land van Lieverlee voorbij de paardenbloemenzee en zucht van bonte koe waar jij je paardenbloemenhaar liet waaien in de wolkenschaar die opstak en in handgebaar je meenam - je werd moe Je was niet ver van mij vandaan toen ik je zacht voorbij zag gaan met slechts één pluisje er nog aan ik lachte je…

zijn stugge hand maait mee, als al het land van lieverlee geoogst is, zonder het vee de kuil kan straks gedicht- of niet totdat de boer en buitenlui elkaar vertellen dat de bui van alledag een doorgang is, tot waar het mag…

hier bestaat geen consensus over maar is dat nodig bij landelijke stroomstoring bij aanwezigheid die ter plaatse geldt dieper doordrongen in landschap langer dan miskenbaar verder dan afstand tijdelijk maar reeds voltooid en tastbaar zonder twijfel of onbehagen het staat geschreven in overdrachtelijke zin uiteindelijk…

De stenen letters spreken over eeuwig en zacht rusten maar voor de overlevenden van de pijnlijke scheiding voelt het eeuwig maar niet zacht Doch al lijkt de pijn nog vers de bloemen zijn reeds lang verwelkt er bloeien nieuwe planten die hoop en warmte vragen Dicht daarom van lieverlee het zwarte gat van het verleden open de zware binnendeur…

De bakkers geven van lieverlee iodiumzout aan hun broden mee. 't Zit al vijftig jaar in 't Hollands deegwaar. Da's fast een hajtstikke choet ideej !…

Coma was ceremonieel protocolleerde zonder enige waarschuwing vooraf Gestokte adem uiteindelijk dan toch gedefibrilleerd De koning spinde daarop garen dat van lieverlee werd ingezet Natuurlijk niet het garen, maar de prik die voor verstomming heeft gezorgd…

U leert het allemaal van lieverlee. Straks twittert u gewoon: 'Je maintiendrai!'…

In het verloren huis de kartelrandkiekjes van oude vrienden, onafscheidelijk, maar buiten het lot gerekend, neemt de tijd een achterwaarts loopje en van lieverlee hoop je dat het ooit terugkeren zal...…

van lieverlee verbleekt de tijd je broze blik en lijf doven de laatste woorden die je sprak sluimert je pet aan de kapstok verdwijnt de leegte uit je stoel toch klinkt er genoeg in ieder mens die van jou hield alsof je nog aanwezig bent in alles wat je achterliet…

Drinkt met u thee Van lieverlee. Drinkt met u thee. Met een koekje. Brengt u anker, kruis en hart.…

Wat anders rest er nog dan van lieverlee te wijken naar een ingegraven verlangen, en maar weer met alle stromen mee een vrije vlucht in de kooi aan te vangen.…

Een gore zee; Aan 't strand daarvan: Van lieverlee Een eenzaam man. Zijn blik is naar Verlatenheid - Geen uitzicht, waar Men die vermijdt. In 't niets verglijdt, Zonder misbaar, De hooploosheid Van weer een jaar.…

ik keek op hem neer wilde vaak meer zijn dan mijn schaduw kon hem nooit ontwijken waar ik ging of kwam hij hield mij bij de hand wij groeiden samen op van lieverlee deelden wij wel en wee pas toen ik het licht vond verdween hij langzaam naar de achtergrond toch zal hij ook groeien want het donker doet ons altijd samenvloeien…

Maar soms vervagen beelden toch van lieverlee als door bekrompen geesten woede wordt geloosd. Dan stort een donderwolk gestaag zijn zure regen. De wind, hij blaast bij vlagen oorverdovend mee. Ik zie het boze oog en zoek naar uitvalswegen die mij weer voeren naar de duinen of de zee.…

En in dit land zijn alle avonturen Hetzelfde, die van geld en macht En de bevolking moet het maar bezuren En het Haagse kabinet dat lacht Van negatieve tijding staan de kranten bol Omlaag gaan alle lonen Fiscaal omlaag, dit is toch al te dol Dit is het land waar grote mensen wonen…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

Waarom zou je landen en hoe zou je dat dan doen lukt het om neer te komen of stijg je nooit blijf je met loden voeten aan de grond? Ver buiten de oevers van twijfel blijft het heimwee ergens hangen naar dagen zonder vragen toen je dacht dat landen onmogelijk was.…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

in de strohand van het nieuwe land van kraakheldere skeletten ontmoet mij… kwetsbaar in het hart van wedergeboorte…

Er stonden margrieten in het hoge gras rechtop 't viel op zo slank zo wit zo geel ze waren niet met veel je kon ze tellen op één hand zo fris en frêle twee jonge hengsten aan de overkant roerloos bijna keken toe je zocht mijn rechter hand ik zei geen schoner land…

Daar ligt een stuk land je ziet er sikkelklaver en heggewikke en ik hoor je zeggen maak het niet zo moeilijk dit land…

Ons land is groot in kleine dingen, maar vergeet niet, dat kleine dingen, enorme proporties aan kunnen nemen,…

Het is een dreiging voor het land, Het verdwijnen van al dat zand. Als de duinen worden doorzeefd, Dan heeft het land voor het laatst geleefd. Laten wij zuinig zijn op ons land, Er is nog niets aan de hand. Maar sta niet alleen te kijken, Verstevig met spoed onze dijken.…

het aardse zoeken met je voeten op de grond zien wat voor je ligt…

voorbij het geraas gedoe de plichtplegingen de hoge muren het oog van de storm de donkere horizon voorbij dit alles landt een beroering…

Zo rijden we samen naar het einde van het land, zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij, ik mediteer, masseer mijn broos verstand. De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij. Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil in onze vermoeide hoofden; in de harten van de eenzamen, de veinzende verloofden ?…

Ik werd wakker in een ander land Gisteren nog liet ik het achter met het beeld van een bekende Het beeld van thuis Het onnadenkend weten dat voor mij een plek is gereserveerd Een stoel met mijn naam Nu is alles anders en weet ik niets meer zeker De wissel verschoven Voorgoed een ander pad Ik weet niet of ik daar nog wil lopen In…

Maar ’t went wel en begint van lieverlee te smaken. Ten laatste vindt men ’t heerlijk, en het heet: 'Zo’n fijn sigaartje is ’t keurigst dat ik weet.'…

omdat roerloos leven beslist geen vaststaand gegeven is kan ik vrijelijk laveren op de baren in een ruwe zee hoewel getijden slaafs verkeren met de verdraaid gedistingeerde volkomen kaal geblazen maan ben als de dood voor lieverlee dus als miljarden sterren morgen of een dag of week erna ook maar even gunstig staan ervaar ik ongeremd…

bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch bemerk ik van lieverlee…