Gedoofd licht

In mijn land bloeit alleen maar gedoofd licht
de schaduw volgt mij bij elke stap weer heen
De huizen spreken soms, en tonen hun gezicht
En ik verdwijn in zwijgen als een steen

Ontstoken wordt er niets meer, zelfs geen gesprek
De dagen sluieren eindeloos voorbij
Een ontmoeting bergt men op in een gebrek
Alleen het water klinkt nog zij aan zij

Waar ik heen ga verpozen de weiden
De woningen zijn slechts nog schouwspelen
Waar de duisternis het licht komt stelen

Ik zou haar liever uit mijn dromen leiden
Maar zij verstoort mijn zwijgen met bevelen
Ze belaagt mij, wanneer ik haar wil delen

land

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 52