Alle inzendingen over landkaart

Ik doe onderzoek met woorden, als mijn opzet -- als mijn landkaarten.…

paarden draven in zijn verweerde kop die leest als een landkaart waarin sporen van jaren het zoutlandige lied bewaren over korenkraaien, lamsoren en voren…

Een levensloop van lijnen als een landkaart van de ziel. Zij raakt mijn wezen betreedt de roerige vertrekken van mijn hart. Binnenskamers rest enkel nog een warm gevoel, de stilte van een diep contact.…

De aarde scheurt open Alsof een landkaart Wordt uiteen gereten, Duisternis groeit Uit de diepte Waarin het leven Slechts sporadisch Nog voorkomt - Honden blaffen Alsof hun leven Er van afhangt Ze willen redden Wat er nog Te redden valt…

Met opzet verdwaal Ik vandaag in het Labyrint van mijn Leven - talloze Cirkels volg ik Met mijn vinger Op wat een landkaart Van mijn leven lijkt Te zijn - En terwijl ik je volg, Lijn die best eens Mijn levenslijn zou Kunnen zijn, komt Er zo maar een gedachte Bij me op, krijg ik een beeld Van vrijheid voor altijd En een…

We lopen samen stroomopwaarts door de voegen van de stad mijn dagboek en ik we gaan gescheiden zij in een mystiek bloemenveld ik in een keurig joggingpak door het dagelijkse leven wanneer ze zwaluwen ziet tekent ze een landkaart haar vingers in het zand neemt ze mijn hand een land, een dromer.…

Op bizarre wijze verstrikt en droog gebloed, lijkt hij nog het meest op een verfrommelde landkaart: geronnen rivieren volgen het besmeurde relief van zijn veren. Uit een donkere plek onder zijn verwrongen nek groeien rode bloemen.…

Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter alle tijd bevindt.…

Hoeveel schepen zal ik tellen Hoeveel dagen zal ik slijten Hoeveel strepen zal ik zetten Hoeveel stenen zal ik voelen Hoeveel bergen zal ik zien Hoeveel nachten zal ik slapen Hoeveel maskers zal ik dragen Hoeveel landkaarten zal ik lezen Hoeveel woorden zal ik vinden Hoeveel witregels zal ik zwijgen om te vinden?…

Peutertijd de eerste stappen zijn gedaan wat je aanraakt krijgt een naam de bakens worden meer en meer verzet je wil, als een bloem nog in de knop, doch zichtbaar reeds omhoog geschoten, zoekt grijze grenzen op de spiegel van je zijn is ijl en transparant de landkaart van je leven zonder vaste rand je zoekt je kijkt verwondert…

Herinneren wat je gisteren achterliet en bewaarde tot bij het ontwaken Jij zult eraan wennen zoals aan een lichaam uitgeklapt landkaart wordt Zo kan je terugkijken voorstellen, bedenken hoe het verder gaat Woorden zijn kwijtgeraakt in alle talen waaruit een zwaar hoofd bestaat Er worden versjes gemaakt in de blauwe nacht, lichaam…

jij leidde mij in een vergeten wereld herleefde elke kiezelsteen kwam op bekend terrein bewandelde nieuwe wegen ik wilde verder reizen maar jij bepaalde het einddoel liet mij achter met al mijn bagage een gestrande reiziger, wereldvreemd zweeg in alle talen de aders op mijn hand als een landkaart een wereldreiziger zonder jou zonder…

als thuis mijn vingers over stukjes landkaart schuiven hangt de wereld voor zolang het duren kan van reislust aan elkaar geef mij een atlas ik draag hem op mijn rug over de aarde ik loop de barre sneeuwnacht in zoek verglaasde kiezels in woestijnen in mijn geest verborgen de reiskracht zoveel groter dan ik mijn vingers…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

Jouw lichaam ken ik als een landkaart van streken die ik vaak bezocht; elke glooiing, elke bocht moedervlek of litteken... Ik navigeer heerlijk met mijn handen over je huid. Onweerstaanbaar, begeerlijk.…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek alles voorbij zien waaien van mystieke figuren, landkaarten, dieren en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten. Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren op mijn blad weergeven. Verrassend was wat ik toverde. Anderen zagen dan weer stapelwolken schapenwolken, sluimerwolken.…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…

Zo lig ik als een landkaart uitgespreid, vol leeggezogen aders, naakt en oud, en wacht tot hij de weg gevonden heeft. Maar ongelezen wordt het land bevrijd als hij daarvan een stevig scheepje vouwt dat zich nu licht aan wind en water geeft. ------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal', 2004.…

Belachelijk klein was de landkaart in de serre waarin thee werd gedronken en het groen van Canada het won van de zon. Een gunst van de dag. Nooit had hij zulke mooie muziek op het perron van Treblinka verwacht. ------------------------------------------------------------ uit: 'Wie nu nog zwijgt moet alles vrezen', 1994.…

Van dichtbij is mijn gezicht een levende landkaart Ik word geteisterd getekend door de tijd krassen in mijn huid die mijn spiegelbeeld steeds vaker verrassen Ik word kriegel van rimpels die niet passen bij een man als ik zo jong van geest draai me maar binnenstebuiten waar het beest in mij ontsnapt door de openstaande deuren die…

in het deinen van de ochtendziel in wiegende schaduwen in slome jazz van dik bloed wil ik tralies van twijfel ontlopen, giftige kreeften, vale sluiers van onmoed een eiland zonder randen lijkt me wel wat schemerend in eindeloos blauw zoals alleen een hemel of zee diep kan zijn zoals stoffige landkaarten in de geest; daarop lijken alle vergeelde…

In een spiegelbeeld intens kijken verwachten het zelf volledig te zien maar te voorschijn komt de achterkant van het gezicht, nek en schouderblad Het spiegelbeeld is niet de werkelijkheid zoals een landkaart niet het geurend land immers verkleind en minutieus platgeslagen in kleuren voor hoog en laag tot leven komt Jouw gezicht is voor mij…

wandel ik naar de huiskamer en ga daadwerkelijk puzzelen puzzelen aan ons Koninkrijk: de landkaart van Nederland die ligt dan al klaar op tafel met 48 stukken ik kook water zet rustthee en eet een Mariakakie ga gemakkelijk zitten voel me comfortabel en zet me aan de puzzel sorteer de grenzen aan de zee en aan Duitsland België komt later…

de herfst, die elk klimaat krenkt dat ze aanraakt de nog altijd niet getekende vorm van een landkaart, of die van daarvoor, de voor altijd ontekenbare... stemhebbende letters die de stemloze tot elkaar brengen in je stem zetten kenners hun tent op, verhuist de tijd naar nu en onteindigt zich daar....…

Een landkaart vol modderpaden voor als je verdwaalt en de weg niet wil weten. Een geur van natte kleren en geschroeide vogelveren. Ook dit keer knipperen de neon dobbelstenen weinig goeds. Een ziekenwagen speelt twee noten van Parker's Mood. Komt niet verder. --------------------------------------- uit: 'Tzum', nr. 26, 2004.…

Het continent had hij dan wel ontdekt Maar was te vriendelijk voor de inheemsen Als triomfator terug op Spaanse bodem Kon hij niet eens een landkaart overleggen En specerijen - slechts van horen zeggen Geen schatten uit de goud- en zilvermijnen De kerstening kastelen in de lucht Als vreemde zou hij aan het hof verkwijnen Zijn naam niet…

Stoffige landkaarten opengevouwen op tafel, waar we vol plezier zijderoutes aan elkaar knoopten, onontgonnen kleuren die we op gingen snuiven, in landen die wij nog nimmer hadden mogen betreden condities moesten op peil worden gebracht, uitgedaagd, aangescherpt, gefinetuned jong als we waren bezochten we steevast de sportschool, om ons te ontdoen…

dagpauwoog moerbei vliegende ogen met verende vleugels lichten geworpen op een landkaart getekend in handen vlammend klaarwakker dat zei ik toch niet een ademloos lichtgewicht honingmerk en stuifmeel van levende klaprozen blauwe velden korenbloemen als ontpopte hoofden eenogige wolkenloze lucht waar dromen vandaan tevoorschijn komen als zijderupsjes…