Alle inzendingen over liefde in Sloten

ware liefde beloofd nu hebben die woorden geen waarde meer rotsvast is jou geloof in mij samen zijn dat is ons lot het liefst zet ik alle gedachten opzij maar mijn hart gooit de liefde op slot Vergeven heb ik net iets te vaak moeten doen alsof je een stukje van jezelf inleveren moet jij kon het allemaal niet weten toen maar voor mij voelt…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

Want wat ik van gister Over heb ligt nu allang Schaamteloos in de sloot…

Een slot zit meestal in de deur een hangslot is er tussenin een Slot alleen voor een koningin een slotgracht houdt geboefte buiten een slotpleidooi, om diezelfde van de gracht, buiten te hóuden.…

vol verwachting gekluisterd aan de buis zitten wij zondagavond allemaal wat is er waar van Peter zijn verhaal komen wij van een koude kermis thuis zijn het ouwe koeien uit van der Sloot of geeft Joran zich nu werkelijk bloot…

de man loopt met haar op neemt in het veen 't gebaande pad en houdt het voor haar open pas later ziet hij dan de spiegeling in 't stille water van de afgeknotte kale bomen waar zelfs de kraaien zelden komen zij hoort hun roep er was veel liefde onderweg zegt zij, vooral van hem die zich verliezen kon en niet eens groots of zeer meeslepend…

die laatste keer kwam er geen einde aan toen heeft mijn lichaam beslist dat het genoeg was alles achter slot en grendel... sindsdien ben ik iedere minuut van de dag hopeloos op zoek naar de sleutel ik vrees dat hij verloren is...…

Bij behoedzame toenadering zet je jezelf op slot waarom ben je zo bevreesd dat je zo angstig alle poorten sluit? Op de patio groeien prachtige bloemen kijk, hoe zij zich langzaam richten naar jouw innerlijke zon bloesem voor bloesem ontvouwt zich…

het duurde zolang zoiets duurt langer dan een ogenblik, korter dan een eeuwigheid gevangen tussen binnentijd en buitentijd met een vaste periode tussen aankomst en vertrek zo bevroren als ijs, zo hard als graniet geen speld tussen te krijgen ‘ergens moet je een grens trekken’ daar stonden we dan de telefoon thuis laten liggen de sleutel…

mijn wereld is dicht ook al doe je de sleutel in het slot, openbreken zal nooit lukken mijn wereld bestaat uit verdriet, vreugde en liefde hij staat alleen open voor mensen met liefde, verdriet en vreugde toon mij jouw angst dan gaat de sleutel in het juiste slot…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Dat rijmt ook op dicht, maar is veel minder gesloten dan de dwaasheid van slot en grendel.…

De liefde ging door merg en been. Toen sloot ze heel haar hart af, als een steen.…

lome bomen langs de sloot hangen jong te lanterfanten onderlijvig zwiert het mee om er liefde voor te planten…

Geen bel ontsnapt zijn keurslijf; het wak geslagen door een steen groeit dicht: hij ligt te hopen op een bui die hem zijn huid afstroopt. ---------------------------------- uit: 'Het keurslijf', 1974.…

Vanaf nu is het echt over, ik ga hieraan kapot Ik twijfel niet hierover, mijn hart gaat nu op slot. Te vaak gekwetst, te vaak ook pijn, heb ik het soms iets gemist? Liefde hoort toch mooi te zijn, maar het lot heeft nu beslist. Ik gaf de liefde nog een kans, de laatste wat mij betrof.…

Aan het slot van de stilte zal ik omkijken. Ik zal verplicht zijn toe te geven: ‘Niets was groter.’ Ik verdwijn.…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

Rustig bij een sloot klimt een kikker aan de kant. Een reiger kijkt toe.…

we leggen een plank over de sloot een van ons neemt voorzichtig als eerste de hindernis 'de overkant als bevestiging van dat het haalbaar is' mijn uitgestoken hand reikt naar de volgende kom maar zeg ik... het donkere water blijft vooralsnog rimpelloos…

Er zit een poortje in mijn hart Het zal nooit open gaan Op slot, vergrendeld en daarachter, Alles zelf doorstaan. Maar niemand zal dat weten Ik ga het nooit vertellen Want wat erachter schuilt, zal toch niet meer herstellen.…

dronken stappen knarsen het grind door een tuin zonder bloemen adem stokt van de dreun van een hand aan de klink de deur gaat open de rest op slot…

Er ligt een sloot van nat en vies waardoor ik op mijn knieen ben gekropen. Een zurig dek van bladeren, dat bijtend tegen armen rust en met slijm en schimmel mijn wangen streelt tot ieders ongenoegen. Kreukels in mijn dekens. Zweetplekken precies daar waar ooit een vrouwenlichaam heeft gelegen.…

Slot, uit steen en rotsblok opgetrokken, verborgen achter water en weg, vandaag zomaar weer op slot gezet. Oude stenen onder een nieuw dak gemetseld, zuilen als pilaren in de hal geplaatst. Spiegels die de tijd weerkaatsen als echo in een slapende stad. Verdwaald tussen haar muren.…

ik zei: ‘hier blijven slapen lijkt mij geen goed idee jouw fiets kan niet op slot straks nemen ze hem mee.’…

gedichtje bij de sloot II Ik zit bij de sloot met een blocnote het geheim van het leven wordt me geopenbaard ik ben in de hemel en daar hoor ik thuis in dit aards paradijs het leven gaat als een wolk voorbij na de donderbui komt rust en zonneschijn dat is mijn geheim…

treed binnen en zie hoe mijn hart zich thans opent dat bepaal ik zelf een kleine deur voor lijden de grote voor mijn liefde…

‘t Sociale leven is op slot gedaan. De lente trekt zich daar geen loot van aan.…

De kleinste stad in het wijde Friesland spreekt ingetogen van strenge krijgstucht. Soms klinkt feestelijk kanonnengerucht bij de wallen vol hechte, trouwe stand. Aan de gracht houden oude huizen hun band met handel en nijverheid, lang vervlucht, maar nog glimlachend, onder voldane zucht, in ramen, door werkend verleden omrand. Het bedaarde…

Bomen bij een sloot. Een reiger die staat doodstil. De kikker kwaakt luid.…