Alle inzendingen over lossen einden

Veel raadsels En geheimenissen Kom ik tegen In mijn leven Weet niet meteen Het hoe en Het waarom Toch weet ik Dat ik alles Wat te duiden valt Niet nauwkeuriger Kan omschrijven Dan met de hulp Van mijn poëzie - Beter, en nauwkeuriger Kan ik het niet zeggen…

boven statige zwarte sparren tegen de donkerblauwe lucht schittert de avondster in fluweel krassen kraaien als vluchtige vlokken deze avond tot grootse weemoed sober afscheid van de kortste dag zij lossen op in deze winterse nacht ‘t metaalblauw hunkerend naar de zon aan het einde van de lange duisternis…

Bloemen verwelken, ook als ze uit de zon staan -- en van papier zijn.…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

Ik draag mijn tranen tot aan de vloedlijn laat ze daar de vrije loop geef ze terug aan deze wereld sindsdien koester ik weer hoop Ik voel hoe water mijn voeten streelt mijn gedachten overspoelen doch rolt eindeloosheid af en aan het vuur is aangewakkerd, (dat is wat ze bedoelen)…

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen…

familietuinfeest oef, een meststrooier passeert gauw buikwind lossen…

pijnlijk traag lossen echo’s van jouw bestaan op in helende tijd…

Alles moeten we lossen, alles laten gaan wat ons maakte tot ik, tot die ene die we zijn of dachten te zijn: de talenten en gaven, de radeloosheid en de pijn.…

Nevelig zijn de velden En mistig zijn de bossen Wolken hangen als aureolen Om toppen van bergen Vaag en waterig schijnt de zon Mystieke figuren dansen In schaduwen der rotsen Of lossen op in nevelige meren Tijdens een macabere dans En trollen en geesten Bevolken grotten en spelonken En nooit lossen nevelingen op…

Oorlog het bewijs dat de menselijke beschaving nog niet beschaafd genoeg is om een probleem op beschaafde wijze op te lossen.…

Frustrerend onvoorstelbaar in eenvoud zijn woorden van kinderen ook mijn gedichten zullen helpen problemen op te lossen die eigenlijk niet bestaan…

Nog een eind te gaan al weet ik niet waarheen de wind houdt mijn adem en weet van snijden laten en lossen in meerstemmige tijden Een hond zoekt zijn snuit in dicht bebladerd zand de man aan de lijn gaat vreemd in zichzelf zijn taal is van ziel en van land wellicht niet de mijne De jacht is nu open voor wie niet navelstaart oker, oranje…

Wij Hel-lenen Gaan naar Delphi bij problemen Het Orakel is van mening dat elke af te lossen schuld moet worden verhuld met een telkens nieuwe lening…

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

En vlinders, vogels, bloemen, sprookjesachtig, Repen changeant van zij, exotisch prachtig, Ze schuiven langs me, eind'loze stalenkaart - Plots'ling, op 't plein - lugub're, roodpaarse ogen, Dreigend uit vreemdgesloten regenbogen, Staan als een ontzaglijke pauwenstaart.…

De Belgen lossen ons probleem wel op: ze sturen ons gewoon Kabouter Plop.…

De wereldleiders lijken niet goed wijs: Om de klimaatproblemen op te lossen, - dat is urgent voor mens en dier en bossen, - Neemt iedereen het vliegtuig naar Parijs! Het draagt dus bij aan minder broeikasgas, Als dit de laatste conferentie was.…

Het wazige land lijkt aan de einder op te lossen in de avondschemering het aanstormend licht slaat sterren tegen de muur van gebroken kristallen wij bevinden ons daar tussen dwalende lichten met als einddoel elkaar…

Kwistig begon de valse vierendeler Vieren aan de gedichten toe te kennen Om de dichters averechts te verwennen En werd daardoor een grote gemene deler Door zijn schuld met tienen in te lossen Kan hij zich van zelfkwelling verlossen…

de wind veert met vluchtig wit wat engelen in het blauw zij overvleugelen het strakke spelen met de kou lossen op al dartelend van plezier in een warme hemelkier ik wilde mee in hun verdwijnen maar mocht nog niet voor hem verschijnen…

We knellen onze vingers vast ineen om niet te helpen, om te lossen. Wij wachten.…

Wij lossen alles op hoor, snap je wel? Dus zetten wij de Kamer buitenspel!…

Tranen van verdriet Nu hij weg is van alles En toch ook van niets Hij is bij ons Gedachten Ze lossen niet Helpen hem te herinneren Tranen Tranen van hoop Ze komen in stukjes Tranen Ze helpen bij dit verdriet Tranen Ze gaan ons doen denken aan jou Dit is echt het allerlaatste dat je wou!…

Het was een dag voor kogelvrije vesten, lokaal wat brandjes, klappen op je kop, maar de protesten lossen langzaam op, het blijft wel stevig waaien uit het westen. Ook morgen is er af en toe geweld, de lente is voorlopig uitgesteld.…

Soms kweken ouders prinsjes en prinsesjes, creëren voetbalheld en modepop, ze lossen elk probleempje voor ze op, onthouden hen basale levenslesjes. En wordt zo'n kind zelfstandig en volwassen, dan heeft het moeite met de kleinste krassen.…

De weg naar het einde.…

Voor mij is het einde gekomen, "uit" zijn al mijn dromen. Terwijl ik hier in tranen lig, Is er geen mens die zich tot mij richt. Ik weet niet wat te beginnen en schrijf daarom deze zinnen. Sterven doet iedereen, Dat hebben alle mensen gemeen. De ene gaat vroeg, De andere gaat laat. En niemand is er mee gebaat.…

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…