Nog een Eind te Gaan
Nog een eind te gaan
al weet ik niet waarheen
de wind houdt mijn adem
en weet van snijden
laten en lossen
in meerstemmige tijden
Een hond zoekt zijn snuit
in dicht bebladerd zand
de man aan de lijn gaat vreemd
in zichzelf
zijn taal is van ziel en van land
wellicht niet de mijne
De jacht is nu open
voor wie niet navelstaart
oker, oranje, tinten van rood
het ligt voor het rapen
al wat geweest is:
schoonheid op apegapen
Een waterhoen schept deining
het diep zet zich schrap
oevers beroerd, riet schrikt nog na
en ik, ik vervolg mijn pad
nog een eindje te gaan — alleen —
ik weet niet eens waarheen
Inzender: Lutgarde Smets, 23 oktober 2025
Geplaatst in de categorie: jaargetijden

Geef je reactie op deze inzending: