Alle inzendingen over lucht, bomen

De herfst slaat om zich heen of reageren wij de luchten, bomen, dieren, mensen omdat het tijd is Natuur verwoordt het zo in cyclische cadans seizoenen, vreugden, zuchten, hopen en wachten langzaam Momenten zijn aan zet dicteren wat gebeurt maar ik wil huilen als ik pijn heb en zelf beslissen…

de plassen op straat weerspiegelen de hemel, een wolk jaagt voorbij de regenboog in een inktzwarte lucht, bomen in zonnestralen het messcherpe licht voorspelt het onheil waaraan ik denk , zolang al de wolken toornen boven de poel , over de ijle kerktoren alles donkergrijs en het regent , dit kan toch maar zo niet doorgaan…

mandenvol oogst onder zomerse luchten bomen verzuchten hun takken vol vruchten kleuren de herfst nabij nog hooit het gras scheren zwaluwen in weergaloos vluchten omlaag voor de regen samen met muggen opent de morgen in rood zullen spinnen de webben belopen in druppels kristal zon weerkaatst overal dauw spant draden tussen takken…

bomen struiken groenen mensen kruipen bleek uit kasten en voitures willen kirren flirten wikken verlegen zoeken wegen voor de aanspraak eeuwig hunner liefde…

Van zaadje tot windvanger in koolzuurgassige luchten vanaf het maaiveld de lucht in vluchten.…

Onze huiden dromen van pril voorjaar, de sfeertekening van de lichtblauwe lucht; voor intense kou blijven we beducht, niets is mooier dan een hemels gebaar. Nu klooft zij zacht de uitgeklede bast, bergt de jassen op die ons kleurig staan, en de vorst die ons als gast wil inlijven.…

de boom is hoog en dik al menig jaar oud een prachtig stukje hout kappen dus de botte bijl gaat erin scherp als een mes het woud huilt in bes een geldklus na ons de zondvloed zo wordt er gedacht verloren gaat de pracht onder een stille zucht kale plekken in het woud bomen met wonden macht is niet gebonden ze stelen onze lucht…

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

Of de wind 't doet of niet 't wordt steeds minder zoals je ziet. Bijna geen blaadje meer te bekennen ja, op de grond, daar: zie je ze rondrennen. Alsof ze een boodschap brengen willen, je hoort ze nog net niet gillen. Bijna kaal, roodbruin op de grond, wie vindt dat ze 't leuk vond: heeft 't mis, zeker weten Majestueus staan…

Kijkend naar buiten, in al haar pracht staan daar stil maar ook vol kracht witte bomen. De vorst en rijp, maken takken wonderschoon het is prachtig, heel gewoon kale bruine takken, prachtig wit. Wie de schoonheid van natuur een wonder vindt, snapt dat ik geniet als een klein kind van dat prachtige fenomeen.…

Ik heb de blauwe lucht gezien, iets meer bewust - misschien -…

najaar is heimwee onder leigrijze luchten sterven de bomen…

ik sprong in het gat tussen toppen van bomen en toen was er lucht…

In Jeruzalem versmelt de lucht met bomen – in keppel keppels.…

donder en bliksem lichtflitsen vanuit de lucht inslag in een boom…

Uit het sneeuwtapijt Reiken de bomen op ’t Schijf Naar de blauwe lucht.…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

De bomen heffen hun armen naar de lucht die ons omgeeft, De mensen, klein en beweeglijk als we zijn. Zoals jij, die je armen weer opent als ik daar aan kom lopen. De bomen, de lucht, de meeuwen en de eenden in de vijver, Ze schrijven zonder woorden hun gedicht op deze dag. Zoals jij dat doet met mij.…

lucht, lichtpaars gekleurd silhouetten van bomen dag weer ten einde…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

uitgestrekt de bomen waren heel ver weg ze zag de zon, het licht de lucht, de wolken voelde zich bevrijd ze kreeg weer lucht keek om zich heen de bomen waren heel ver weg opeens weet ze die vele, vele bomen zijn de vele angsten die in haar gedachten wonen ze heeft met ze gevochten haar leven lang gevochten met haar angsten…

uitgestrekt de bomen waren heel ver weg ze zag de zon, het licht de lucht, de wolken voelde zich bevrijd ze kreeg weer lucht keek om zich heen de bomen waren heel ver weg opeens weet ze die vele, vele bomen zijn de vele angsten die in haar gedachten wonen ze heeft met ze gevochten haar leven lang gevochten met haar angsten…

Bomen dragen vruchten ze zuiveren de lucht, een boom zorgt voor de luwte waarin ik zo graag vlucht.…

op een regenachtige nacht onder de kale bomen in het bos op de achtergrond een verlaten landhuis met een ijskoude blauwe lucht zit ik in de geur van koude sneeuw zit ik als een wezel in een boom in de regen in de nacht…

ik neem je mee naar mijn achtertuin daar is de blauwe lucht van jou buigen bomen over je hoofd zwemmen vissen in de lucht groeien bloemen door je heen daar ben jij omsloten door het groen van de wereld en van niemand…

En dat papier komt van een boom. Bomen staan buiten met takken in de lucht, wortels in de grond. Die boom staat daar, zoals hij daar altijd stond. Misschien is het wel niets meer dan dat. Doodgewoon zijn. De boom die is, Die was, Net als ik ben En jij die hier las.…

De bomen zijn arm maar de wereld is rijk Nu het blad goud is en de zilveren lucht kleine diamanten strooit…

Kale bomen, koude lucht te kille winters ik slaak een zucht en verlang weer naar een warm seizoen de bomen groen een hittegolf de zomer is gekomen en nu het eenmaal zomer is ga ik winterdromen.…

Kabaal verstoorde de morgenstond, inmiddels twee maanden geleden, de bomen staan nog net als toen, kaal, een karkas gelijk. Die mooie bomen zijn hun prachtige takken en bladeren kwijt!…