Alle inzendingen over maai

Ik schreef met mijn wijsvinger lichtgroene grassprietjes opzij alleen de letters wilden niet blijven liggen zij veerden terug en het was zoiets als wie kaatst moet de bal verwachten alleen heb ik nooit geleerd om zwijgend woorden te vangen of ik gras kan maaien? ja, dat kan ik wel…

Ik maai het in de meimaand dit keer niet, Ik heb mij met een ketting vastgeklonken. Want zou ik ondanks alles toch gaan maaien, Dan gaan er nog meer bijen naar de haaien.…

‘t Is lente en de grootste concurrent voor ‘t jolig fluiten van de jonge merel is wel de grasmachine van de kerel die naast me woont: een herrie! Ongekend. De wraak slaapt zoet: Mijn snurken is zo luid, ik ronk hem door de muur zijn bed wel uit.…

Spaart het maaien hen?…

Ik maai nog. 'Wat moet je anders?'…

kraaien kauwen kikkerdril vissen vliegen karekiet mieren maaien grasparkiet ... en het uiltje knapt.…

De wijze zal het U vertellen, van die wijzers, van het draaien, van het alsmaar uren maaien. De klok, rechtvaardig of niet, maar onherroepelijk.…

Het maaien van het grasveld is mijn straf, De kantjes loop ik moeiteloos eraf.…

ik hoef geen gladde gevijzelde woorden uit jouw giftige driftige druipende mond maai nog liever cirkels in het hoogpolig korenbloemtapijt of tel de gaatjes in het plafond tot ik slaap en krijs niet meer…

Maai maar om je heen. Zaai maar haat en nijd. Maak mensen het leven zuur. Jullie zijn veel te duur.…

In deze nieuwe maand wil ik niet klagen omdat het onkruid hier voortijdig woedt, ik strakjes wieden, spitten, maaien moet. Nee, ook niet als ik loofhout moet verzagen. Maar wél als ‘k modder in de wildernis die er vandaag weer bij de fiscus is.…

de berm is gemaaid - weer een groei naar de knoppen…

Schaduw strooi onnavolgzame twijfels over het zwervende gedachtegoed, broze jaren verschijnen in beloftevolle schetsen op de smetteloze muren van gedroomde kastelen hangend in luchtledige steigers. Mijn zaaier was zorgeloos vertrokken, met ongebonden handen, haren wuivend aan weerszijden van de akkers, strelend de goudgele aren,…

Het boerengrasland geurt, belooft toekomstig hooi; reeruggen golven sierlijk, met beheerste haast, boven de hoge halmen.…

================== toen in de jaren vijftig het maaien, mesten en hooien eindelijk wetenschappelijk werd aangepakt via cijfermatige logica i.p.v. natte duimen bij volle maan, of grof gestoken boerenverstand bleek dat: het gras is volgroeid als temperatuur x tijd = waarde X maaien, hooien, persen, stuwen stouwen niet te droog niet…

Wij zaaien noch wij maaien niet: Wij teren op de boer. Als ’t koren in zijn aren schiet Bestelt al ’t land ons voer. Wij minnen zonder haat en nijd, En dansen om de bruid; Ons bruiloft bindt zich aan geen tijd, Zij duurt ons leven uit.…

Hoog op de kaap, waar zich te pletter stoot De storm, staat 't kustlicht; en zijn rondblik glijdt Ontzaglijk over zwarte oneindigheid, Vol hoorbaar hunk'rende, onzichtbare dood - Een heerser, wiens rustige zekerheid Tegen zijn gunsteling, de verre boot, Dwars door kanonnades uit wolkenvloot Schertsend knipoogt om hun vergeefse strijd.…

Zij maaien stadig met gelijke slagen, Drie mannen, de armen strekkend met de zeis, De benen ver gespreid, naar vechterswijs, In felste warmte van de zomerdagen.…

nog zie ik hem daar met de zeis in z’n hand onverzettelijk zwoegen op z’n bunder land het gras moest gemaaid en nadat er was gehooid werd er kunstmest vanuit een emmer uitgestrooid en het zaad gezaaid toen na jaren z’n huid was gelooid en z’n rug geplooid nam hij nooit weer de zeis ter hand maar nog eenmaal kwam hij hem tegen…

Maai mijn gras en giet mijn bloemen zing mijn lied en zet mijn stoel in het gras bij de sering denk zo aan mij en laat mijn tuin worden tot een herinnering.…

razend maaien ze het gras 's nachts zoemen zij en zuigen aan mijn armen klokslag zes beginnen ze te koeren op het randje later zetten ze de radio aan bij de buren olifanten: hoe krijg ik ze weer klein? druppel voor verdomde druppel…

He Nethamyahu/Putin zie je niet Dat door dorpen en mensen neer te maaien Je alleen maar bezig bent haat te zaaien En er vanuit woede, wanhoop en verdriet Een nieuwe generatie zal ontstaan Die even meedogenloos terug zal slaan.…

het onkuid en ik maai de rozen Ik hoor de mensen dromen Amaai zijn dat seringen die ik ruik of groeit het gras al op mijn buik?…

En weer komt geen passend antwoord in me op precies zoals de dag voordien toen hij me toeriep bij het maaien de madeliefjes te sparen.…

als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen dan liep ik nu niet in een plas maar lag ik lekker binnen nu sjouw ik af en aan met was met bed- en ander linnen als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen ik maai het gras verjaag de spinnen maar wil de zon beminnen languit op een terras als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen…

Titanen treiterende tiran aaien met links maaien met rechts alles mag want alles kan Zelfs nu nog lijkt je spel brutaal fataal toneel illusionist sadist te vaak te hard te veel Een nieuwe toekomst? dacht het niet effectief verwijderd zaai jij ouderwets een tumor met verdriet…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

straks nog even gras maaien morgen zal het weer regenen laten we maar stoppen met vissen…

een tuinkabouter met tien armen wentelt zich door boerenhof hij plukt de varkens en de bloemen met een fluitje uit de lucht terras ligt beetje schots en scheef hij verticuteert op naaldhakken schapen laat hij gras maaien zijn puntmuts is natuurlijk groen hij kan alles wat je droomt alleen een beetje anders…

Het schijnt dat ik het maaien moet, ach had ik maar wat koeien. Dan hoefde ik niet achter de maaimachien te lopen. Het gras lag dan geconcentreerd in verse koeienhopen. Echter bij nader inzien wil ik daar toch niet aan. Ik wacht maar op de tuinman, die komt uit Ispahaan. Jesaja 40:8…