Alle inzendingen over moed vatten

vatte de flappen openvouwde Veerde er een grimmige nar op Zijn hoon plofte als een dolk in mijn rug…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

Wakkeren tot de adem van het nachtelijk universum stopt, zoete parfum verandert in koude winterlucht, ogen van Jade blikken naar blauwe bloesemrode koelte, op de tast voelt jouw huid naar melkblonte zachtheid, tot ik stop als een blinde beeldtaal te projecteren op mijn netvlies, alleen nog lege nachtelijke stilte.…

Vrijheid van meningsuitingen, dat mag dat is niet verboden in dit land ik wou dat ik ook eens mijn zegje kon doen want vele dingen vat ik niet met mijn verstand.…

het is een hel wat ik je schroomvol toon en ook nog niet in woorden uit te leggen, maar vat wel moed, er zijn veel lieve mensen die werken nu zo hard, verleggen grenzen! Snelsonnet…

Wie vat nog moed? Het kost je zo de kop –…

Er zullen altijd wel bladeren dwarrelen dagelijks vogels fluiten en elkaar nadoen. Wat dat betreft weet ik dat nu wel zeker. Er zullen natte en droge zelf gortdroge dagen zijn en onweer en plensbuien vallen na straatfeesten mensen dronkentaal lallen. De dag zal als een zee ons dan zacht wiegen ons witjes laten slapen tot de ochtendstond, nu…

Ik kan ook de slaap niet vatten.…

mij is het hart benauwd alsmede eveneens en ook het hoofd gedachten vies en vuig gaan door het vuile water van mijn perfide geest mij rest slechts de vaat van het eind maar dat is zoek…

al lijkt de aarde nog zo hetzelfde toch is dat het niet ondenkbaar is het bloed dat sinds jaar en dag vergoten wordt om dat ene stukje dat noch aan hem noch aan haar toebehoort maar aan ons allemaal…

Vat het leven in één woord Dood…

Het is weer feest beneden de rivieren Erboven wordt de wenkbrauw diep gefronst Bij ’t gerstenat dat wild naar binnen plonst Men kijkt naar ’t zuiden waar ze vrolijk vieren Dat ze zo anders zijn dan noorderlingen Die nimmer hossend door het leven springen…

De groeven van de lange winter schuilen onder mijn nieuwe huid, En het hart, zacht dichtgeknepen, springt met frisse veulens naar de groene grasoverkant… Die zweem van vrijheid prikkelt mij en doet het dartel lam in mij verrijzen. Even blikt - met wasemogen- dit oude leven achterom… En kijk, het grijze schaap wordt lijk.…

We maken het leven los van ons zetelen in alle rust, we staren zelfs. We zijn op ons gemak, bij vlagen. Hier zitten we samen langs de kant in de berm van deze herkenbare weg. Af en toe zweeft er een vogel over, kruipt er thuis straks vast een kruisspin vanachter de kast weer te voorschijn, zien we misschien een oud web door tocht als het…

In de wijnkelder van het chateau hoor je ze zacht converseren de holle het hardst, dat is altijd zo als vaten gaan communiceren…

haver tot gort vandaag ontzie ik jou te kwellen heden geen overpeinzing of nutteloos ongerijmd gedicht op jouw overdadig besmeurd bord ik reik jou de doodsaaie verveling aan vol met nietszeggende woorden ik dacht nog over mijzelf te praten, het eeuwig wederkerend fileleed of de vlieg die ik wilde vermoorden maar nee, ook dat zijn holle vaten…

Mensen die veelal praten, hebben toch meestal het minst te zeggen…

te nippen, in een stroom van onvertogen woorden die in de ontstane holle ruimte resoneren, waar ik een bloemrijk betoog in onderhield, mij de toegang te ontzeggen naar een ander aangeslagen vat, maar die klonk uiteindelijk nog leger, wat me lang zal heugen, misschien daardoor een beetje wijzer?…

De lippen geslagen aan een halfleeg vat waarin onuitgesproken woorden blijven resoneren in een betoog zo overvloedig, de afgevulde maat had moeten nemen, het lot wikte en doorwoog naar een nog voller vat en dat bleef in wanorde leeg.…

zal nippen, in die leegte resoneert een woord, de liefste toonsoort waaraan je jouw wil in legt mij altijd zal overtuigen zonder dat het mij of iedereen stoort is het juiste vat wel aangeboord?…

Geef mij de moed om onrecht te onderkennen, Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt, De vaste wil aan onrecht nooit te wennen, Ook waar de macht, het weg te nemen, schort.…

De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard. De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen, En doet op de overmacht de palm der zege winnen.…

Het betekent nieuwe moed, voor de genezing van mijn kwaal.…

een oude man kijkt verkreukeld naar de lente waar is mijn moed om weer een jaar te moeten? lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

Een heel gewone vrouw moet, wat te veel aan haar betaald was, dus wél retourneren. Maar Eef gaat (zonder ‘moedwil’) incasseren wat haar niet toebehoort. Dát mag formeel. Kom Herfkens, toon karakter en besef desnoods dat iets bestaat als UNICEF.…

Zie 'k heb de moed om niet te klagen, Om iedre vreugd en iedre pijn Glimlachend aan mijn hart te dragen: - De moed om een blij mens te zijn, De moed om zelf mijn lot te lezen, Tot het mij dood van 't vechten vindt - O zon! Ik wil gelukkig wezen - Een diep gelukkig mensenkind!…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

Moed zou men moeten kunnen maken, er van proeven en het goede smaken, zonder bitterheid brandend in de ziel van het individu. Had het leven niet anders gekund Met druppels als parels, geweven in een liefdesweb waar alles met goedheid bleef kleven?…

Versleten in het leven, Was het ongeschreven opgeheven. En mocht men gaan schrijven, Waar liefde hen toe zou drijven. Niemand wist wat er gaande was, Enkel degene wiens innerste de les niet meer las. Opgeslokt door het leven Bleef daar zijn hart beven. Het spel in zijn hoofd werd langzaam Uitgespeeld en schade werd ongedaan. Zijn hoofd…

Beginnen is zwaar. Maar de herfst toont verleiding. Het blad valt gekleurd.…