Alle inzendingen over observeren/traagheid/waterwegen/toekomst/

Traag stroomt het water deze zomermorgen droogte hogerop heeft de rivier zijn kracht ontnomen en zoekt in het ondiepe, resten van verloren krachten. Laag vliegt een zwaluw over 't water wat duidt op regen een vis met lef, hapt naar de zelfde prooi wie zal het zijn die nipt de smaak van 't vliegje miste? Nu scherper aangevlogen over het rimpelloze…

Weet, dat men in feite, de sterren observerend, niet in de toekomst kijkt. Wat hij en wij aanschouwen is slechts een projectie uit een zeer ver verleden.…

woestijnreiziger zonder kaarten en wolken zoekt waterwegen…

ik hou van de traagheid van liggen in bed, jij naast mij, je knieën in mijn knie- holtes, als twee s-sen, de traagheid waarmee je me niet gezegd hebt dat je al wakker was, je uit lippen bestaande ontvankelijkheid, de traagheid waarmee ik sneller en sneller kom, de kalmte waarmee ik wilder en wilder word de traagheid van jouw diplomatisch lichaam…

Ik kijk en observeer. Maar telkens zie ik het zelfde weer. Niemand die me kan boeien. Ze kunnen me kunnen me niet laten bloeien. Ik kijk en observeer. Maar dit keer zie ik meer. Jij ben als een diamant. Edel en galant. Ik kijk en observeer. Hoe langer ik naar je kijk des te meer ik leer. Leer over mij en mijn leven.…

Het bloeiend koolzaad langs de stille waterweg maakt mijn dag zonnig…

Miss Morgan is weer stevig in conditie Maar mag niet weg – ze is nu dol op volk Straks smoort ze visserslui in golf en kolk Maar wacht u voor de Orka Coalitie Die gaven haar (het is een grote meid) Een echte shark die voor haar vrijheid pleit…

De rivier, teruggetrokken uit de waard, vleit zich neer in de bedding en vindt rust nu het woelen is bedaard. Het water glijdt geruisloos en gedwee, toegedekt door een kalme waas, naar een horizon van eeuwige zee. Het water is weg uit de uiterwaard. Zolang het duurt, uiteraard.…

Aan de muur hangt een waterval van indrukken. De zon schijnt er dwars doorheen. Een grote berg van vertrouwen kijkt uit over kleurige gezichten. Afscheid speelt niet met herinneringen, zij tellen de zegeningen van een leven vol avontuur. De muur is wit, daarachter grenst een wereld van gevoel.…

de vogels vlogen laag die dag ik liep naar zee droeg een zinken jas een paslood in mijn hand een tent stond op de dijk ik dacht een feest maar zij was leeg het was voorbij of nooit geweest met de vogels streek ik neer strekte mij uit over het water…

daar waar stilte spanning trekt ontbloot leegte in tijdloze traagheid zijn verschijnen hun eenparig bewegen schokt de werkelijkheid door het loslaten van de leefbare basis in kantelmomenten verliest bestaan zijn pijlers en worden perspectieven van hun toekomst ontdaan wie stopt dit apocalyptisch zwarte gat dat in de schepping…

Vriendelijke ogen spiegelen zee woorden ontsnappen bewegende lippen bepalen spaties in zinnen Verlangende gedachten, nu al naar een volgende ontmoeting een lachende mond warm, hierbinnen…

Ik zie het blauw. Een grote blauwe hemel. Een en al blauw. Ik zie wit dat blauw wil verdringen. Wit doet zijn best. Ik zie de zon die, waar het kan, stralend kansen pakt. Niet alles is tot in de uithoeken blauw. Ik zie staaldraad diep in de schors van een boom gekerfd. Langzaam gewurgd door zijn eigen groei. Kroon en takken afgebroken. Ik zie…

schrijf de laatste regels in uitgebeende trage taal verzamel de moed om de kust uit het oog te verliezen zoals de vis tam en stekeblind oefent in onderaards geduld laat tranen een voor een over schaarse woorden vloeien bloed spaarzaam druppelen op het onbeschreven schrift zoals het bewegingsloze dier dat in donkerte op helderheid wacht laat…

Leren observeren. Getuige leren zijn. Kunnen mediteren. Onze toekomst hangt af van sensologen. Van de vaders aller wetenschappen. Van de moeders aller kunsten.…

een rivier brengt een leven tot leven en enkel een stam verstopt de waterweg het is geen verplichting je over te geven maar tranen die niet stoppen het is erger dan een overstroming van land en akker…

De kat zit muisstil de maan te observeren – de hypnosebal.…

Maar voortbewogen in vergetelheid ging alle traagheid verloren en gaat de oude grijze man met snelle pas de koelkast in.…

zit en observeer kijk in stilte door het zien een nieuwe wereld…

O schone traagheid.…

Ik kiezel langs waterwegen waarin ik in grillige patronen een bont mozaïek van dagen schik helder en klaar alleen rimpelende uren giet ik in dempend matglas daar niet alles te dragen valt.…

Maar wat gebeurt daar op die waterwegen? Wie vaart er wel bij ruzie en misbaar? Assange, die wist wel raad met zulk theater: Hij haalde alle bagger boven water.…

die scherpe observerende stil zwijgende blik in jouw ogen verwoordt alles wat jouw mond niet zeggen kan…

De traagheid der gedachten tot vrede brengt, tot moed soms ook.…

aanschouwen ze ontwaren ze observeren ze staren ze loenzen ze bedaren ze turen ze gebaren ze ogen ze evenaren ze stilzwijgend verjaren ze…

in de sporen van de traagheid lijkt het zo eenvoudig: een tuin met een uil zwanen op het zwarte water tekens in het zand wind in ritselende struiken een vogel met langzame slag wolken van witte watten schelpengeruis onder voeten tijdloze stappen een rollende knikker over de stoep volg de sporen van de traagheid het lijkt…

Ik hoor de klanken niet, het zucht in mij, als wuivend riet langs diepe waterwegen. Ik zie de kleuren niet, grijs stroomt uit mijn ogen, als zacht vedriet in stil bewegen.…

de voeten wijzen mij de weg naar optimisme hoop stut vertrouwen in een toekomst met zonnige bewijzen gestaafd ik observeer kikkers zorgeloos hun meiconcert ten beste gevend zie geïrriteerde kieviten buitelen reigers klapwieken naar rust en geborgenheid scholeksters ruziën vaardig vliegend eindeloos het mensdom imiterend bevrijd van hoofdpijn…

Wind, er gebeurt niets, behalve misschien als je -- kijkt om iets te zien.…

het liefst verslenter ik de zwaarte van de zondag langs waterwegen die mij dragen kunnen als een verstekeling verborgen in hun stroom, tenslotte opgenomen drijven naar bestemmingen waar een ander woord verkondigd waar geluisterd en gefluisterd wordt maar ook intens gevierd en liefgehad met allen die ooit waren en die nú zijn…