Alle inzendingen over ongeschonden liefde Rivero

(voor Raúl Rivero) In de stinkende sigarenrook van Castro's dolende geest groeien sappige sinaasappelen met mondkapjes. De bruine trilborsten van Cubaanse schoonheden vormen geen enkele troost voor de harde koppen van een militair schrikbewind talentvol ontmaskerd door de gevangen dichter.…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

op de snede van het ongeschreven boek waar bladzijden wit en ongelezen zijn rode wijn zijn best gedaan slipte spontaan in foute hoek sporen van proberen aan te gaan onevenwichtig uit cadans poëtisch ritmische beweging krijgt amper kans spatten op de schoon gesneden rand brengen alles uit balans zuiver wit niet onbevlekt gebleven want…

Het lichaam sterft en ik ben ongeschonden.…

In het grote blauwe woelen van de wereld schitteren okergele Zonnebloemen in een vaas Hun uitgesproken zeggingskracht in drie tinten geel bijeengehouden Door moederlijke troostrijke armen zachtjes wiegend in ongeschonden samenzijn…

Zij zijn de wijn die, gerijpt en ongeschonden, Uit het boeket van de liefde is ontstaan Als jonge bloemen openden zij hun ogen Kelken die samen sluiten voor de maan Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren Is niet verspild door een vreemde mond Hoewel instinct verleiding moet verduren En prille liefde door zonde wordt verwond Zij belichamen…

het lot bepaalt nachtelijk dromen de zoektocht in leven ligt voor jou uit als een weg over rozen waar doornen vertrapt het kwetsen voorkomen van dit eenzaam hart dat ongeschonden naar liefde toegroeit aanvaardt wat moet zijn leeft elke dag waar levenslijnen elkaar nooit raken maar samengaan zij aan zij…

Woorden en leestekens aan elkaar gebonden leveren ons rijke taal ongeschonden.…

Hagelwit het garen waarmee ingebonden ongeschonden het boek dat ik openvouw ongerept de ochtend nog in dauw…

zolang ik wacht bij de poort ik kan niet anders als wachten op jou te prooi aan wind en spot ween en wacht ik zolang mijn lief, zolang tot je verschijnt zal je verslagen zijn je tred nog statig zijn zal je mooie gelaat nog ongeschonden zijn zolang mijn lief, zolang wacht ik…

Dagen ongeschonden op een afstand verliefd wijkt mijn mineur in perspectief binnen droomland gehuwd tot harmonie…

Wat waren wij toen ongeschonden. Haar ogen bleven weergaloos sprekend en zelfs beloken van het helderste groen. Wat heeft de tijd onze liefde vertekend nu we drijven naar het laatste seizoen.…

Gelukkig wist Max ongeschonden uit te stappen maar met een onredelijk protest weet hij zich daarna toch nog lelijk pijnlijk te verstappen.…

Fiets door naar de liefde en denk: "Ach... Waarom niet?…

soms kom ik je tegen zijn woorden niet nodig een tedere aanraking in volkomen begrijpen de wereld is onbelangrijk want wij zijn de wereld in ongeschonden rust…

Kil en ongeschonden. Ik wilde je horen. Meer dan ooit tevoren. Zag je liggen. Zal het nooit vergeten. Hoe je toen zo diep sliep.…

Want: heb je er ooit iemand zien lopen met een ongeschonden neus?…

zij draait oog in oog met de stilte schreit namen waardoor doornen uit het zwijgen vallen een bloemblad blijft liggen verderaf er is geen wederkeer ongeschonden…

buggy's en parasols plooiden zich stralend uit het groen kleedjes in alle soorten en maten vouwden zich uit de aarde blote babybeentjes ontweken het kriebelig gras kevertjes en mieren bonte kringen sierden het gras verspreide plukken vlekten zover het oog reikte en bomen botten sappige bladjes en vochtige knoppen en de hemel was ongeschonden…

Verwachtingsvol zijn de ogen die naar me staren als ongeletterdheid de dorst is van trouw laat me dan maar zwijgen om slechts met denkbeelden te zeggen dat de avondzon zich laat verzinken in de diepte van mijn Wad en in de wolken lees ik de spiedende nacht die met hun witte rook de bazuinen vullen met adem van het eindeloze tij…

Hoe vaak zal ik sterven aan een dodelijke blik als ik de bodem raak van een glas wijn en de smaak veranderd in troebele azijn? Hoe sterk zal ik zijn om te geven, in de doolhoven van elliptische wanen die op elkaar lijken, metaforen van bergenhoge kloven, niet overbrugbaar blijken? Hoe lang ben ik bestand om eigen zure druiven te…

Wat ongeschonden in hem huist het is geen zuiverheid het is geen kind dat met nog stompe letters schrijft het is een blik die rauw en ongenadig kijkt het is wat tegenstrijdig hem ontwricht en dwingt het is weerbarstigheid ---------------------- uit: 'Gekras', 2001.…

oude ogen jong gezicht rug gebogen door ’t gewicht van zwaar geschut oude wonden jong verdriet ongeschonden blijft hij niet in zijn schuttersput…

terwijl voorjaarsstormen me betuttelen met herfstig zelfs mijn vrijheid aan banden legt groeien zij sterk geworteld verder laten zich ongeschonden gelden met rijke bloei…

Eens zal ik gaan tot waar de Ongeschonden Roos voor eeuwig bloeit, en schouwen in Haar hart, tot waar de zee van bloed zwart wordt van diepte: Mysterie, van Zichzelf gedragen, dat uit Zichzelf geboren wordt.…

als een trekvogel reist mijn ziel naar andere oorden ik wil de betovering proeven van het ongeschonden zuiver pootje badend als een uiver niets méér te hoeven dan vissen vangen in een bron o god, als dat eens kon.…

kom binnen zegt ze, de schurftige honden zijn het hoekje om eet nu van mijn liefde uit zilveren schalen. Haar hals is warm en geurig... Met de gretigheid van jonge honden beroer ik haar gekromde rug terwijl ze soeverein en ongeschonden dat mooie stuk van Beethoven speelt..…

Een diplomaat die ruw wordt vastgebonden, Is wel onschendbaar, maar niet ongeschonden.…

Wanneer je je verplaatst van A naar B Dan wil je ongeschonden arriveren Nu blijkt dat de statistici ons leren: De luchtvaart is een veilig procédé Maar als je een conflict hebt met de tsaar Dan loop je in een vliegtuig wél gevaar…

zoals zij ongerept haar eigen schoonheid schept waarom mijn ogen aan haar vlokken kleven en ik wat langer door het venster staar de roerloze wereld nog even onbetreden laat nog ongeschonden stil verzonken…