Alle inzendingen over onmogelijkheid

Ik ben verward Dacht dat mijn hart was verbonden aan een man Maar ik ben verliefd en ik weet dat dat niet kan Hoe raak ik dit gevoel kwijt Want ik pleit voor mij man Maar ik blijf verliefd en ik weet dat dat niet kan Ik ben getrouwd Heb een leven opgebouwd met mijn man Maar ben nog steeds verliefd en ik weet dat dat niet kan Ik…

ze plaagt mij, steeds weer is ze te jong voor mij en daagt ze uit, vraagt ze om verboden fruit roodwolkend haar en een streep blote buik maar vooral die ogen "dit mag niet mogen "…

Vóór mij, alleen braakliggende gronden met weemoed verbonden. De harde aarde dient omgeploegd, ik verdien het, lang genoeg gezwoegd. Helaas de tijd dringt Ik schuif uit over grint Geen houvast meer De angst komt steeds weer Hulp is er niet Alleen tranen van verdriet Een meehelpende hand Neen bedankt, Dat is mijn eigen land.…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…

er ontluikt een lotusbloem in haar gelaat tevens mond en hart buiten adembereik haar vrouwenogen zijn het venster op de buitenkant van mijn ziel, inwijkend als een zucht die nooit voorbijgaat diep inhalerend in gedachten te schikken die met ‘t verre water verstillen…

Verleidend verklaarde hij me de liefde, Ik keek hem aan en zoende en zoende hem. In gedachten.. Mocht niet, mag niet Zij met een gebroken hart, huilend Hij bedrogen en alleen.…

je kwam onverwacht voorbij veel te vroeg zo bleek later met twee handen nam ik je aan had geen weerstand tegen een onvermijdelijke kater als het eerste bloempje in de lente als de eerste warme zonnestraal na een oorverdovende winter en hardgrondig vertrapte moraal waaraan heb ik jou verdiend mijn God ik kon wel zweven is dit wel normaal…

Dag lief , mijn allerliefste lief, we weten het ligt niet aan de tijd, ook niet aan ons wederzijds verlangen, maar puur, aan de onmogelijkheid…

Dagen zullen nooit sterren strooien vrieskou zal nooit ijs ontdooien nooit zal water niet vochtig blijken of zal vuur de vlam ontwijken Golven zullen nooit zeeën weren storm zal nooit de wind negeren nooit zal nacht met zonlicht komen of zal neerslag opwaarts stromen Cirkels zullen nooit einden weten een uur zal…

zei zwarte piet & ik wist zeker dat-ie niet bestond halve leugens & de hele waarheid grenzeloosheid kent geen tijd de grens = lastig te bepalen maar falen kun je dus niet zei zwarte piet voor-ie 'em smeerde richting spanje…

hij was ook haar minnaar schaamteloze wezens doch niet onmogelijk zo fluistert men zij glimlacht zwijgend als hij iets met haar van doen had gehad zo fluistert men zacht wat niet onmogelijk was voelde ze zich nu heel wat ze had het altijd al hoog in haar bol gehad fluistert men maar onmogelijk was het niet men ergerde zich…

een woordenstorm woedde in haar hoofd de stem kwam niet voorbij haar dichtgeschroefde keel ze verschanste zich ze kon haar hart niet voelen hij stond roerloos in het harnas naast een grote put houterig haalde hij het deksel eraf een metalen stem zei we moeten hier naar beneden een veldleeuwerik steeg zingend op tot…

onzichtbare dingen worden niet doorzien onhoorbare zaken komen je niet ter ore onafzienbare verten vallen niet af te kijken ontluisterend is iets wat je liever niet wil horen maar iets te vaak misschien komt het voor dat een onmogelijke liefde weldegelijk mogelijk zal blijken…

De vrouw op het Venetiaanse balkon glimlacht naar al haar bloemen en planten, de kleuren worden tropische papegaaien die haar reine lichaam al fladderend bedekken iedere tepel lokt als een luxe bonbon, hij bewondert haar oerwoud van alle kanten, maar rondom haar zwemmen witte haaien, zij laat al haar aanbidders genadeloos verrekken. In…

Wanneer de stilte in de avond Valt Hunkert mijn lichaam Verlangend Naar de maagdelijke liefde Van de verliefdheid De onmogelijke onbereikbaarheid weg valt Het idee dat het onmogelijke Mogelijk wordt En de verliefdheid verliefd Wordt op de eeuwige liefde…

Dan was ik ook niet voor je verschijning bezweken, Je bent nou eenmaal onmogelijk om te weerstaan. Ik laat alles maar op zijn beloop, en ik zie wel waar het schip stranden zal. Ik zal wel altijd aan je blijven denken en hoop, dat jij dat ook zal doen, vooral !…

nu de tijd aan je beeltenis knaagt omring ik mij met mensen waarin ik stukjes jou herken en zodra het ’s avonds schemeren gaat puzzel ik mijn dagverse herinneringen tot een deken voor de nacht wikkel ik mij in jouw armen die me omsluiten als water -verdampt tot mist in mijn hoofd de volgende dag-…

Watervaste vuren trotseer ik voor jou aanhoudend, verschroeiend, hete vuren Ik vertrap ze met blote voeten en mijn handen op mijn rug Niet te blussen, niet te vertrappen Brandend verschroeien ze, elke regel die, ik ooit ook had Deze watervaste vuren Van waarheid, voorzien, durven ze de leugens niet verder te trotseren dan…

ben jij mijn droom of droom ik slechts van jou om niet te hoeven ontwaken is ons fysieke samenzijn werkelijk samen zijn of zijn we samen nog steeds alleen tussen de lakens slechts op de rand van je bewustzijn waag je je op de rand van mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij…

mijn moeder riep de fluitketel fluit, zet hem lager of zet hem uit mijn moeder zei de kachel staat te hoog, zet hem lager en ik antwoordde, hij staat al op de vloer het rijmt soms behalve om half twaalf hoewel ik door een ongeluk belandde op zaal F fluitketel en kachel bestaan niet meer humor op een laag pitje, de kool is gestoofd…

buig ik in een boog een kromming kookpunt, zwart gat treed ik uit, hoog boven alle schoorstenen van de stad dicht ik mijn woorden toe aan papier geduldig, moe was ik jou, jij mij vliegt een meeuw hulpeloos, voorbij…

Een onmogelijke liefde in de ogen van anderen Een ware liefde die stormen zal doorstaan.…

op dagen van ledigheid had ik gedichten willen schrijven over het niets... maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Als het praten stopt, Spreken de ogen. Stilletjes, fonkelend, Smachtend staar ik in je stralende prachtige zee, Wordt mijn waarheid ook de onze? Net als Mark's lovestruck Romeo, Is het moment verkeerd. Ik stap niet uit de schaduw, Maar ik geniet van je lach, Van iedere dag, van het moment, Dat ik met jou zijn mag. Rebelse momenten vragen…

Ik wil verdwijnen Naar het onmogelijke Op een onmogelijke manier Met onmogelijke voorwaarden Was het maar mogelijk…

Moeilijk is niet onmogelijk Dat is een ander woord Zoals een uitdaging Ook geen probleem is Het één is een werkwoord Het ander een lijdensweg De dichter doet moeilijk De taalpurist onmogelijk En de uitdaging is om dan Het probleem te laten zwijgen Uit: 'Eiland op de akker', 2005.…

wat onmogelijk is is nog nooit gebeurd wat geloofwaardig is is nooit hetzelfde ik hou mijn armen vast draai mijn ogen om duw mijn nagels naar binnen plant mijn haren lik mijn enkels voel mijn cellen want wat onmogelijk is is nog nooit gebeurd…

De keerzijde van zeer getalenteerd zijn is doorgaans ook zeer onmogelijk zijn…

drijfjacht vol hagel ontsnappen onmogelijk dieren in het nauw…

onmogelijke keuzes brengen een mens in spagaat op het punt van scheuren…