Alle inzendingen over oorden

zoekend naar de mooiste akkoorden dwaalden ogen over lightvers woorden niet wetend wie de rust verstoorden toen de engelen het hart doorboorden vlogen vleugels naar andere oorden met beelden die opzeker bekoorden daar stralen aan de hemel gloorden niemand de plaatjes kon vermoorden raak geschoten met folterkoorden toen hij ze letterlijk…

De film is bekeken wat overblijft is een dorre woestijn Geen camerabeelden verhalen over de voetstappen en het droge gras op de rotsen We waren nomaden gingen van oord tot oord tot de lens de plek vergrootte die eens onze thuishaven was…

Ik voel geen lastig lijf: - mijn ziel alleen Buigt zich en luistert naar wat is geleden, Een diepe rust ligt toovrend om mij heen Naar 't oord, dat door geen mens nog werd betreden. De warme zon bloeit voor mijn stille voeten, Mijn ogen lachen zacht, haar stil te groeten.…

mocht het dan enkel onbewogen Had een stortbui ons verlost was jij zoekend naar de droogte ookal straalde je gevoel de taal die ik enkel beoogde Omdat die ene banger is en die ander slechts kan raden wat je voelt en hoe je denkt zonder jezelf te hoeven schaden Lieve schat het zijn maar woorden en ik dans wel ergens heen echter nimmer naar de oorden…

Er is een oord waar geen tranen vloeien En geen ziekte en pijn meer zal zijn Maar louter vreugde en zonneschijn Een paradijs, waar prachtige bloemen bloeien. Een heerlijk oord, zonder angst, haat en nijd Oorlog en geweld kent men daar niet Er zijn geen zorgen en er is geen verdriet Daar zullen we leven in liefde en vrijheid.…

Ik werk in klam en duister oorden, bij slimmen en ook bij gestoorden, bij atheisten en bij vromen, vind ik ook steeds een onderkomen, zowel bij armen als bij rijken doe mij te goed aan mensenlijken. Ik stoor mij aan geen enk`le wet, mijn naam gewoonweg pissebed.…

De bloemen, die slank daar rijzen, zijn bleek gelijk de dood; ene enkle staat in 't midden, als bloed zo vurig rood. Doch kuste haar niet de zonne: nooit zag zij die stralengloed, de bloeme is de aarde ontsproten en die dronk mensenbloed...…

kun je mij helpen met het zoeken naar plekken, mooie oorden voor ons beidjes ontdekken waar we kunnen luisteren naar de wind, hoe die mooie melodieën voor ons zingt waar we kunnen kijken naar het mooiste licht, hoe de zon de zee kust wat een fraai gezicht waar onze dromen ongetwijfeld uit zullen komen ja, daar wil ik leven met…

gevouwen langs vroeger onzichtbare lijnen die ooit als sterke baleinen ons als een front bij elkaar hebben gehouden wij presenteerden familie en kracht door generaties met straffe hand groot gebracht vrijheid en welvaart gaven aan eigen zinnen ruimte zonder bevoogding in samen beginnen we zagen dorpen verworden tot stadse oorden…

Woorden als oorden waar gevoelens huizen in lege omhulsels van welsprekendheid Dichterlijk wonen wil toch niet zeggen dat de liefde daardoor dieper wordt want zeggen rode rozen en heldere maneschijn werkelijk meer dan: 'k wil voor altijd bij je zijn…

uit een armlengte verder daagt de horizon dichtbij en onraakbaar sluit zich de hemel als een nachtjapon alle schoonheid is gehuld in aftasten en geduld Ik blijf de hoogte zoeken langs de flanken van verdriet in de verte wapperen doeken onzichtbaar achter wuivend riet de vloer kraakt maar ik schuif voort zoekend naar het verhoogde oord…

dood als ik ben doolt daar in toekomstig onbestemd verleden die dame die mij met haar oog moordde mij woordloos doorboorde en dovend spoorloos wegsloot in verdoken oorden: geen botje bloot geen smsje geen flesje meer geen troost…

Voor mij geen verre oorden ik blijf lekker hier het buitenland kan me niet bekoren wat een ander zegt doet mij geen zier.…

Zij, die de daagse woorden van onze taal laten vervagen tot zwevende mist, welke dan een burcht is, hecht en beslist, vorsen de spraak als een strenge generaal. Deze zoekers leven in een wonderzaal, waarin de wereld van alles mist, zich toch herstelt door eigenwijze list, smullen rondom een overwinningsmaal. Bij al hun bezonnen waarnemingen…

pelgrims wandelen om hun hart te verlichten naar verre oorden…

eens groot verlangen naar andere oorden nu heel blij met terugreis…

(Den Haag-promotie) het oord waarin wij wonen is een merk! dit is de metropool van recht en vrede (alleen op kousenvoeten te betreden) de pijlers van Den Haag zijn ijzersterk het dorp der dorpen werd de stad der steden het oord waarin wij wonen is een merk!…

"Muziek voert je naar oorden waar gevoel het denken overstijgt"…

Zeeën vrije tijd reizend naar mooie oorden tot de wekker ging…

Ik zie uit naar verre oorden maar meer nog naar een gedicht van blaartrekkende eenvoud met zo min mogelijk woorden.…

Internet waar schuilt toch het verborgen monster dat ik niet ken je groeit van maand tot maand van oord naar oord trippend joelend vol van mysterie niets staat jou in de weg je hebt vrij baan de internet politie ach wat hebben wij eraan? noch regel noch wet World Wide Web gegroeid naar een Ondoorgrondelijk Spinnenweb…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

Overal schouwend loop ik door een bos, dat mij allang bekend is, begin dit oord eindelijk toch werkelijk te kennen.…

oorden verloren woorden door de toekomst het verleden je kunt niet altijd bij me zijn.…

De Nul en Van Oord worden straks verhoord : het kan voor hen straks ferm gaan stinken !…

Komend van het noorden, Uit de schrale, lage oorden; Kijk ik nog eenmaal achterom, En vertrek, met stille trom.…

Woorden vallen als fluisterende sterren in duizend ijskristallen uiteen wachtend op lang vervlogen liefdes die restanten van warmte met zich mee dragen wat bezielt de mens te verblijven in een dergelijk oord waar lichtstralen wangen breken beukend in de wind het menselijk kiemen onmogelijk gemaakt doch geboren zijn in dit helse oord is…

Ik ben vrij en spreid mijn armen laat de nacht mijn wil verwarmen droom me blij en streel het woord heel de wereld wonder oord.…

Bekend in deze stad in dit oord wijd en zijd Zijn arbeid verstild zijn bewegingen verstomd Hij, ambachtsman stokstijf beeld van ooit....... van toentertijd.…

Natzweiler - scholieren, dagjesmensen en de galg oogt nieuw in dit godverlaten oord waar het onweer hangen blijft Zonneleen 26.4 280606…