Alle inzendingen over opslaan

fouten maken is niet erg dat is soms ook wel lachen maar zorg er voor dat ze worden opgeslagen dan weet je wat het risico is want een ding is zeker je maakt geheid dezelfde fout weer…

Er zijn soldaten die voor de eerste kogel de vlucht opslaan. Er zijn er die ook dood nog rechtop blijven staan...…

laten we de jaren laten zo ze waren de dagen tellen die we samen zijn speciaal de ogenblikken van elkaar verstaan ze opslaan als te korte uren maar hoe dan ook onder "voldaan"…

Zwartgerokte dametjes met korrelogen vol tranen vergaven hun trouwring Om Benito Ethiopië binnen te juichen. Jij was nog niet geboren, werd niet eens verwacht, lag als ongewenste foto in het stoffige familiearchief, met de stille hoop op een gat tussen je voortanden. De krant onderdrukte je geboortebericht, in het kaarslicht swingde een…

"O, als ik dood zal, dood zal zijn kom dan en fluister, fluister iets liefs, mijn bleke ogen zal ik opslaan en ik zal niet verwonderd zijn. En ik zal niet verwonderd zijn; in deze liefde zal de dood alleen een slapen, slapen gerust een wachten op u, een wachten zijn."…

en onderweg je tenten opslaan op 'n paradijselijke plek goed bevonden voor 'n verblijf van een of meer nachten door 'n zakkende zon beschenen.…

De goden rouwen om vernietiging en dwalende doden Wij bouwen een grafkelder voor het opslaan van ondraaglijke herinneringen. Zullen we binnenkort alles tussen de regels vergeten zijn?…

de gids loodst mij langs dorre doodsbeenderen en frescobloemen hij laat uit een nis duif en olijftak vliegen hij leeft tussen alpha en omega gelooft wat hij ziet tersluiks raak ik de vaderen aan en schrik als ze uiteenvallen en de seminarist rustig zegt: zij zullen de ogen opslaan in het paradijs jaja mompel ik…

Ogen opslaan met een warm gezicht, van vroege zon en zaligheid in het felle licht, tramrails gillen zelfs door gesloten ramen, de wekker is, zoals altijd, veel te vroeg, wat de nacht ons gaf daarvoor behoeven we ons niet te schamen, om op de langste dag en in de kortste nacht onze zin bepalen is dan genoeg, en te weten met de zomer voor de…

ik speel met je tranen ben onder en boven vergeten weet niet meer hoe ik moet leven kijk naar je ogen het blauw en de ronde bogen van wimpers en wenkbrauw voel ze in tegenbewegen bij het opslaan en dichtgaan ze lijken nat van de regen door de ruiten zie ik de dag zoals die buiten altijd al was een decor waarin dingen verschuiven…

jouw blik ziet in onderscheid beweging uit stilstand komen nog voor dromen in wakker worden tot realiteiten gaan behoren jouw donkere ogen hebben via jouw brein dat fotografisch vermogen in opslaan van data verschillen aan te geven in stilstaan en leven waar de acties zijn focus jij onmiddellijk lichten je kijkers op in…

En wanneer ze samen aanbelanden in het lange uitdeinende niets, ze de ogen dromerig weer opslaan, dan pas glijdt de betovering uit de omhelzing.…

een seminarist daalt met amos af naar de rust van eeuwenoude doden hij toont terloops wat brosse beenderen waarboven bloemen groeien naar het licht hij haalt een vogel naar voren een tak een christusmonogram een kandelaar met zeven armen zij zullen de ogen zegt de jongen van achttien opslaan in het paradijs jaja mompelt amos…

ik zag je met licht spelen zette stralen stop liet ze dan weer gaan zonder je te vervelen je wilde ze nawuiven maar als je woof doofde de straal was er niets meer van over later probeerde jij schaduw te knippen in stukjes die jij makkelijk tot een mozaïek zou kunnen schikken alles ging goed alleen in het opslaan van de delen…

Kent u niet die mensen Met die uitspraken “Dat zou bij mij niet gebeuren” Maar in mijn perceptie Zijn dat heel veel mensen Waar doorgaans niets gebeurt Niks, nada, noppes Kent u van die mensen Die zich uitspreken Over intieme aangelegenheden Alsof ze zelf relaties lang ervaring hebben Ik ervaar dat als een bijzondere Een heel bijzondere…

Eén graankorl, achteloos in een vruchtbre grond bedolven, Zien we, als een zwangre halm, ras op de luchtstroom golven, Hij schudt zijn vruchten af, rijpende in de grond, In halmen opslaan, waar eerst ruigte en heester stond: Dan duizendvoud herteeld en duizendvoud herboren, Doorgolft een gans gewest een gouden zee van koren: En 't land, eerst…

Onder de waas van vele tranen zag ik weer haar schoon gezicht Ik zag haar als in nevel gaan en raakte totaal uit mijn evenwicht Onder de waas van vele tranen schoven oude beelden voor mij Poogden mij in gister te wanen doch die waan was rap voorbij Onder de waas van vele tranen probeerde ik haar te overreden Ik zag haar de ogen opslaan…

je stoer en zonder schroom naar binnen je bezet zo zwanger het luchtruim dat ik het niet kan dragen en zwaar moet leunen in de nacht alles wil ik wel geven om de stoelen weer te passen mijn lichaam, al wat ik bezit waar ik ging en wie ik ben zonder aarzeling achterlaten bij je wil ik zijn dichter dan bij in de morgen bij het eerste opslaan…

Chaos binnen stelsels de grond zonder voeten dezelfden gezweefd en opladend in rookpluimen ondersteunen zij de illusie en brengen ergens ver vandaan als in macabere dimensies overgeleverd brandt het steunpunt rijp de boodschappen zij van doden opslaan en zij het lang te hebbende gevoeld innemen: aan hun blanke zolen opgelopen natuur en de…

Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen Alleen de ongenaakbare blik opslaan…

hart als de jouwe twee zomers elastische veren sterk aan ons oor en hart rondom het vuur bekend jij wist mijn verborgen gedachten in elk bloempje waarin het eigen gevoel adem verzachte langs een zonnige weg alsof er geen zorgen waren tussen de bloemen van gelukzalige tijden maar die liefdesroute is weg we lieten elkaar los, voor het opslaan…

nabestaanden Zelf doodgaan is eenmalig maar talrijk in je leven anderen je familie je vrienden je netwerkmensen zovele dierbaren Dat verdient een plek een plaats Op het altaar van verdriet en herinneringen kiemt dagelijks jouw leven Zo blijf je staande als nabestaande blijf dus even staan even kijken even voelen even opslaan…

Het aldus verkregen gebied dat we opslaan is houvast en huis. Steeds weer komen wij thuis. ----------------------------------- Uit: 'Voorheen te Orisande', 1986.…

Eens hopen we in de hemel te komen Wanneer ons werk op aarde is gedaan Wij onze ogen naar God mogen opslaan En Zijn liefde ons tegemoet zal stromen. Hoe zal het in de hemel zijn bij God? Zullen we onze geliefden weer ontmoeten Daar elkaar met vreugde mogen begroeten En eeuwig leven, met elkaar vol heilgenot?…

Mijn ogen zal ik nog niet voorgoed opslaan, al zijn ze vannacht plots met schrik vervuld, is er werkelijke onrust in mij komen wonen die met alle macht het wankele wilde tonen.…

in het niet bij het schrale gevoel waar dit seizoen op broedt ruwe regens smeken de grond om zeeën van verdriet aan te maken, armoe hangt aan de twijgen en de geur van gaan is een binnenkomer voor de late gast de winter loert vanuit het wolkendek en bekommert zich alvast om een nieuwe kou te schenken die deze bolling van de aarde kan opslaan…

Neen is vergeven Het Ja is aanvaard Ongewoon oneven Onjuist het gedode paard Het besluit doet huilen Vuile regen laat schuilen Verdelen van vaten opslaan Belangen dwingen tot ruilen Lachen met een drankje is vrolijk De politieke clown vaag grappig is olijk De jeugd te voorzien met munitie is scherp Winst gegeven oorlogen niemand die…

niets van wat je bent is nog het begin van wat je bent geweest, wel dezelfde ogen maar het licht is breekbaar zoals een ent in de vorst zeg me dat je me begrijpt, wil je de morgen nog ontmoeten of laat jij de nacht in jou verstijven, het opslaan voor de eeuwigheid waar stilte geen zonde is geef me dan voor we slapen gaan een laatste knuffel…

Dit is teveel, dit kan ik niet aan Al die lust en verlangen Waarmee je me steeds weer laat staan Alle neigingen, alle drangen Die ik steeds weer moet opslaan Je kent mijn zwakke plekken En bespeelt ze als een viool Je kan alles in me opwekken Zonder moeite, je doet het zo Ik wil je zo graag aanraken Maar dat laat je niet toe Je laat me…

De dingen worden steeds minder zichtbaar tezelfdertijd neem ik de stem van een vrije vogel en zachte wind waar zodat ik hen ook voorgoed zal bewaren en opslaan in mijn breek- en kwetsbaar hart om nooit meer te vergeten.…