Alle inzendingen over oude dromen

wie ik ben in oude dromen kies ik het ruime sop…

Oude vruchten zijn gedroogd dromen bloesem aan de boom nu mijn leeftijd wordt gedoogd komt het weer zoals het was in mijn jongste oude droom op het vergeelde boomgaardgras.…

eens zal het woord niet langer duister zijn het zal zich splitsen in wereld oude dromen de wekker zal gaan het verborgene zal patronen weven in de honger van heimwee…

De nacht is een schilderij van gedachten die waken als dwaallichten en kleuren die me niets beloven die niet licht geeft en toch uitdooft als was het een oude droom die opgeeft en niet meer gedroomd wil worden omdat hij geen nacht meer vindt waar woorden hem volgen en woorden hem met liefde beminnen…

zonder het zwijgen te verbreken was er verzet dat oplaaide toen de duisternis inviel geestenhemden zouden de kogels weren oude dromen werden in bloed gesmoord de dood trok voorbij het was luid geweest tussen twee stilten…

hoe dikwijls is geluk niet meer dan een oude droom uit een vervlogen tijd ik heb er destijds zorgvuldig notitie van genomen en het opgeschreven in een groen cahier met mijn naam in schuinschrift op het etiket nu ik na jaren de woorden durf te herlezen betrap ik mijzelf op weemoed…

Van de tijd zoals ze ontkleurd zijn en hun gezichten als groeven van oude dromen die mij weer laten wensen dat ik mijn schim zal vinden en mijn schaduw niet verlies.…

een saffraangele maan uit zoveel zonniger tijden scheert de paarse toppen van jouw oude horizon zij lijkt jou zo schraal zo droef voorbij te glijden en sleurt jouw oude dromen in haar gouden kraters mee je stappen werden trager en je woorden bleven haken tot de glinster van de daken licht en de schijn wat vager het verleden…

dromen schijnt.…

Een oude droom wordt in mij herboren en dieper zinken sneeuwen in mijn ogen. In den einders ligt mijn blik verloren, alleen mijn schreden worden nog bewogen; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

lange haren dansen sjansen met duizenden ogen mogen de zon als blikvanger ontvangen het hart en oude dromen schieten de zomer op z’n volst dragen de bloem naar de vlinder ik voel het gras de warmte tegen mijn blote vel als de avond rust wil me dopen onder de regen…

Vertrokken zie ik de lege schaduw vergaan tot een afdruk van een verloren moment en een afscheid van een oude droom die ik wilde delen met de vreemdeling die me wilde volgen als ik zijn schaduw met vriendschap zou vullen.…

Kom dan naar huis waar je woorden welkom zijn en ik in stilte wacht totdat je in je web van zinnen weer jouw oude droom zult vinden die dunne draad weer oppakt om er een nieuwe van te weven en weer weggaat... vervuld van vers verlangen weer jouw weg gaat.…

ontspan je verstrakte ledematen in het lome, laat alle, daagse pijn nu uit je stromen, ook dit uur blijven demonen slechts demonen, beleef, liefste, opnieuw, alle mooie, oude dromen, die in je lange nachtreis tot je komen, eens keert weer terug, wat jou is afgenomen…

De Kameleons Verschieten in aangepaste kleur In gebruik graag aangenomen Profileren zij zich ongemoeid Voorspiegelend oude dromen En verzekerd van het volgen Van de massa in sluimerstand Hebben zij niets en alles gemeen Geven zij grinnikend elkaar de hand Blauwe zetels vier jaren dik beloond Kleur verschietend progressieve gedachten…

Weer komt die oude droom tot leven een koude heldere nacht briljant gegeven door een geboren ster die schijnt met kracht de geur van wierook doet me buigen naast de herders wijze mannen knielen ook in aanbidding wat ik met hen toen in een ver verleden nu vandaag weer hervind de incarnatie van volmaakte liefde in een…

over de jaren heen groeit in mij een verlangen naar huis niet dat mijn gevoel in oude dromen blijft hangen mijn hart gaat naar daar waar ik nimmer ben geweest plekken die mij van verre raken, het is mijn ziel, zo denk ik die nog dieper zoekt naar wat reeds in mij is of toch wel naar verwachtingen die op mijn weg…

Waar onze liefde is voorbijgegaan in een oude droom van een leeglopend verhaal. Van beloftes die beloftes bleven maar niets vulden en de kleuren achterlaten van herinneringen die niets meer verwarmen of wakker maken. En waar vergeten afscheidswoorden niet meer zijn dan een laatste regel waar niemand meer op wacht.…

Soms zingt de wind van oude dromen ijle beelden van zacht verlangen schoonheid die wasemt over zomerheuvels... Ik zie een schaduw in het oker van de ochtendmaan... Even denk ik aan jou, zoete regen in de tuin van mijn ziel... Ik luister naar de tedere klanken van de dageraad wachtend op je naam...…

In het zachte rozenwater dacht ik weer aan zomers waar gevleugeld over velden oude dromen zo waarlijk over jou vertelden het korenschip voer langszij onze harten en bracht het oogsten van jouw liefde stilaan dichterbij wij nachtten in elkanders armen, vreeën tot in late morgens waar wij de zon beklommen en in haar gouden licht - ontwaakten…

Omkijken zonder gedachten waar ik de oude droom kan vinden en het stof van zijn lippen mag vegen. Herinneringen kleuren en niet weten waarom ze zwijgen en naar jou blijven ruiken.…

een langgerekte vijver plooit zich minzaam in het park te midden van oeroude bomen trots op hun massieve kracht een houten brugje spant zich ingetogen door het heimwee en wat oude dromen tot rust en milde troost gekomen vindt in de spiegeling wat mededogen wat eenden glijden schadeloos onderdoor geen vogel vliegt nog op daarvoor twee eksters…

Der kindren klare wezen, Het warme huis, de liefde, en Wat nooit mijn deel mocht wezen, Maar wat vandaag op d'oude droom En over dorre dagen, Een warme sneeuw van bloesem vlaagt, Lijk mei op dorenhagen. ------------------------------------- Maart-april: nagelaten verzen (1936)…

Ik neem de dag als dwaasheid op met de ongedekte haardos straks vat ik zijn hand van oude dromen die hij dacht te vergeten. Spoed me naar zijn wangen het hek flankeert onze zijkanten terwijl hij struikelt vol van herfst en winter. 't Is dwaasheid hij nadert me.…

Ik wil haar schooljaar overdoen: haar smoezen, fratsen, onvoldoendes, haar appelflauwtes om een niets, de droesem in een oude droom. Wat onder ede werd verzwegen, daar luistert nu geen mens meer naar. ------------------------------------ uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

Nog eens ten einde 't oude en voor aan 't nieuwe jaar, en tel ik tachentig op negen maanden maar! Waar zijn die zeventig en negen jaren henen? Als nieuwe dromen elk verschenen en verdwenen, en nu de volle som: maar ene oude droom. Wanneer zal 't einde zijn?…

Ach, ik droom maar lekker verder…. over beter worden, ook al ben ik al wat oud. Dromen dat men eindelijk iets gaat doen …aan het achterstallig onderhoud.…

Ik wandel met het licht, blaas een zoen naar paardebloemen, oude dromen gaan weer zachtjes bloeien. Ik strik mijn armen om de dag, speelse handen fladderen zonder vleugels op het ritme van mijn lach.…

ze draagt een oude grijze mantel haar haren ongekamd, de jaren van oude jongens krentenbrood reeds lang voorbij de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar oud is ze … voelt zich ook zo al doet ze voor de schijn als was haar leven één groot feest ze kent de geur van nietszeggende liefdes van oude dromen nooit uitgekomen andermans verdriet…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…