Alle inzendingen over peinzen over het lev

Na zijn romance met Frida Kahlo Vloeide het bloed van Lev in Mexico .…

- Als ik op haar peinze, o Jesu, die zó vroed was, zó goed was; die zó liefhad, U zó liefhad, ons zó liefhad; ach en zoet was, zoet gelijk uw Harte, o Jesu! - Als ik op haar peinze, o laat me, laat me rouwen op uw Harte, Meester, of de kracht ontgaat me om te leven immer peinzend aan mijn zuster, Valentine!...…

En wat nou als... -En wat als niet? Dan toch, misschien? Misschien ook niet.…

Vraag me niet waarom de regen valt ik kan geen antwoord geven hoelang de zon de aarde warmen zal en alles laat herleven maar als de wind het koren streelt of water stuwt over de dijken zal ik met een oogopslag de diepte van je ziel bekijken en vind ik daar een wederwoord dat terugblikt op het mijne stel dan nooit geen vragen meer maar…

Zo waar zal ik het nu eens over hebben Ik pieker me de hele dag een bult Mijn hoofd lijkt wel met zaagselstof gevuld En bovendien met grote spinnenwebben Ha...op de valreep schiet me iets te binnen Het is...nee ik ga niet opnieuw beginnen…

De horizon wordt klein, de wereld comprimeert zich in gedachten die om de voorrang strijden binnen de stilte van verdwenen licht en raken aan zin en waarde van omfloerst bestaan dat zich verliest in nagedachten, rust hervinden drijft naar perspectief in oud gesproken woorden die alle eeuwen dragen, het biddend hart smacht naar Gods…

maar een boetedoening om het kansspel dat ik heb genegeerd alleen maar mij, ongeëvenaard in besef beeld en uitspraak, laat mijn naakte stem de kledij verwijderen die me zo pijnt en zelfs overtreft in de beschouwing die jouw veroordeelt in woord en geluid het gevoel is als een anker zonder doel, losgeslagen en toch getralied voor het leven…

Ik staar naar de einder naar het eindeloze oppervlak, ik staar en denk, zeg maar overpeins met het grootste gemak, alle jaren van ons leven. Ik staar, weet amper waar ik met de jaren ben gebleven, ze zijn zo met jou met ons, met het zijn, omgeven.…

ik besta in een mengeling van gedachten vlucht uit het evenwicht, balanceer aan de rand daar ik niet wil weten of de overzij mijn biechten had begrepen nietsdoende en afkerig streel ik de glad gestreken wind vraag me af of de dood ook de regen kent, een snuifje sneeuw of de naam van het gemorste kind het is slechts gissen wat…

En zo peins en overpeins ik mijn vruchtbare leven een tweede keer overkomt geen mens de fouten die ik maakte, heb ik mezelf vergeven het goede wat ik deed, dat blijft de stille wens. De wens dat wat ik deed of naliet, me sterker maakte me vormde tot wie ik ben en als ik terugkijk op m'n leven, weet ik dat ik daarover tevreden ben!…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

Een wonder in mijn leven was jij, ben jij gebleven een sprankeling, zo bruisend een schittering vol leven een wonderlijk levend ding een mens een wonderlijk schouwspel jij maakt me aan het lachen jij zet me aan tot denken en peinzen dag mooie vrouw zou ik willen zeggen dag wonder dag leven in mijn leven.…

Afwisselend wil ik voor en door jou sterven je uit mijn hart verbannen en je namen er in kerven Maar als ik lig te peinzen over strop, gif, trein of toren laat naast instinct en goed fatsoen mijn liefde van zich horen Want als ik bungel, braak of spat kan ik mij niet vergeven De wrede ironie: ik wil ook voor en door jou leven…

het is alweer de tijd van kersen tijd van abrikozen klein die blozen het is alweer de tijd om eens te peinzen wat is er mooier dan een blos…

Zij is, ik ben alleen de weerschijn Zij doet, ik handel op haar woord Zij denkt, mijn peinzen slechts de scheerlijn Zij danst, ik wankel op haar koord…

Dit is zeker toch het voornaamste van ieders streven naar een leven, gelukkiger en naar leven, dat aan het ik zal bieden een rijk en zinvol innerlijk. Maar een leven rijk van innerlijk, daarnaar kan men niet streven door voortdurend mediteren. Het ware geestelijke leven schenkt het leven, begrijpend en beminnend de buitenwereld.…

de bochtige straat verwachtte ons al, wij beiden stalden onze onzekerheid in het vertrouwen van de stilte van het kerkhof het ritueel van de vroege morgen, wij zeggen niets maar spreken met de taal van onze gedachten, naar elkaar terwijl onze ogen de schemer afromen naar elk waarneembaar tafereel het schelpenpad knarst onder jouw blote…

ik pluk je niet mijn madelief omdat jij de kou trotseert en zo het bloeiend leven eert omring je met mijn stevig gras in samen peinzen hoe lang en mooi de zomer was als dadelijk de eerste sneeuw gaat vallen zullen vlokjes jou versieren met hun schitterende kristallen zullen wij onder de witte deken duiken schuilen voor de vorst en…

De bomen zwijgen En peinzen vaag, Van al de twijgen Drupt iets omlaag. De zon is henen, Geen vogel fluit - Zij zijn verdwenen, Het lied is uit. Alleen gelaten Wacht alles stil - Wacht het gelaten Der wereld wil.…

Gedachten en vragen over Godsdienst mogen steeds opspringen antwoord voortschuiven om het te omhullen met geheime nevel het Bijbelboek Openbaring wil allerlei tonen voor weldra of veel later ziekten rampen en onweer opgevolgd door Hemelse pracht en eeuwig geluk staat alle ruimtes van beschouwen en verklaren toe waarin tegenspraak…

Naakt de geest soms bekrompen verborgen achter houtje touwtje eenzijdig bloot verlangt geen mijmeren noch peinzen je draait weg alleen jouw voetstappen geven je huid nog geluid…

Ze zitten rond de tafel in de dagopvang te peinzen wat te schrijven op een afscheidskaart als één van hen een inval krijgt met glanzende ogen de stem overslaand stamelt hij in een treffende flard: wel uit het oog maar níet uit het hart!…

waarom zou ik meteen springen, en jij eeuwig peinzen waarom zou ik diep nadenken, en jij enkel grijnzen waarom zou ik hopen, terwijl jij het antwoord al weet waarom zal ik eeuwig onthouden, wat jij allang niet meer weet…

jij deed meer leven in dagen dan in de jaren die jij telt de kleine evenementen die jij bij het wakker worden al ziet onder de loep de verplichte nummers doen het altijd goed als basis voor het werk van uur tot uur verder zijn er nog de kleine venijnen waar je over moet peinzen in hun uitstel naar morgen zij horen bij het…

Zijn ogen weerspiegelden zijn gedachten, na enig peinzen rees een immer onverwachte, sprankelende formulering uit zijn denken op. Hij voelde zich een zwerfhond; bij zijn leven was hij een zoeker, hij vond reine poezie. Wanneer ik aan hem denk en in gedachten zie, rijst dankbaarheid voor wat hij heeft gegeven.…

Traag gaan mijn gedachten bij de al maar koude windvlagen, het op en neer gaan van de boot doet het peinzen verzachten. De roep van de stern zwevend op ons innerlijk gevoel geeft waardevol een betekenis, dat gedachten op kunnen komen die niet in woorden zijn te vangen neerstrijken op het gemoed en dansen.…

Het warme gele licht van gouden bladeren vervuld, verstilt en nodigt uit tot peinzen over eindigheid.…

Donald Trump dacht echt te kunnen troeven In spel met aan hem toebedeelde kaarten Gaf hij allesbehalve pijp aan Maarten Wilde Presidentschap blijven proeven Donald Republikein, Joe Democraat Oorlog & Vrede voor Rus nooit te laat…

Er kruipen mieren op mijn borst, ik vraag me af wat is hun streven waarom dat naarstig jachtig leven van al dat peinzen krijg ik dorst. Er zit een jakhals in mijn hoofd wat wil dat beest wil toch graag ontsnappen en naar je lijf en leden happen gelukkig is hij nog verdoofd.…

tellen verkrachten de nacht er zijn te veel schapen die woelen op wit verende weide schoorvoetend beuken de uren duwt het opspringend licht gebroken ogen dicht naar de berg hoge dag van naderbij komende muren…