Alle inzendingen over sepia

. -------- In Zeeland gaat de sepia straks paren De Oosterschelde is haar paaigebied Daar kom je dus normaal als inktvis niet En dan gaat er zo’n duiker naar je staren Alsof ie zelf iets klaar zou kunnen krijgen Wanneer jij in zijn nek zou staan te hijgen.…

glijdt donker over het water naar het niets, vogels vliegen traag, met getande vleugels de schemering voorbij, naar de nacht de schemercompositie in sepia, is het rustteken, tussen dag en nacht…

Zwartgekleurde zilverdeeltjes omgezet in sepia Een ruïne onder wolkendek op ruige, vormeloze grond Hoewel amorf, glooit soms gesteente heel bescheiden als jonge buste koersend op 't mooi gewelf Sepia qua kleur maakt herfstig zon verlicht opeens veel minder waar contouren zich scherpen De binnenplaats wordt streng bewaakt door een gebeeldhouwde…

Herfstblad in de lente je bruine kleur en je dorre huid steken eenzaam af tegen de voorjaarskleuren ik haal je er moeiteloos tussenuit. Je verdwaalde blik weet mij te vangen en houdt mij vast totdat ik zie een ongekend groot verlangen naar de jaargetijde van melancholie. Je wilt mij de lentegeur ontnemen de geur die jij niet meer herkent…

In een waas van sepia treft de slaap mij een droom wiegt de wereld tot ze stil wordt en verlaten raakt gestreept vullen tinten de leegte voller hoeft het ook niet te worden ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten langzaam trekt de sluier op zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…

een schrale zon in waterig morgenrood vloeit over wit gerijpte akkers en velden broos decemberlicht schetst een kaler vergezicht in sepia verzonken tinten…

lampenzwart sepia bister kastanjebruin wijngaardzwart Kasselse aarde grafiet koffiebruin mummiezwart felchocoladebruin omber fluweelzwart ja zó wil ik Piet! I. Boulonois…

Een portret-vervagend verleden voorbij echt alle ijkpunten door jou ooit bedacht Gelijk in sepia, de tijd voorbij met mooie tepels als vingerhoeden Het emotieloze meisje op de drempel van voor altijd gevallen of erbovenop gekomen door de daad bij het woord Clairvoyant, dus volledig, uitermate helderziend; voor anderen onzichtbaar, dui…

met kleuren tussen sepia en rood kijk ik naar iets wat dicht bij eenzaamheid ligt een auto rijdt de dag in als een nacht beroete bomen heffen de armen ten hemel onscherpe snapshots van een desolate leegte na die verpletterende allesverzengende hitte…

verrast door de tijd ontmoette ik een vreemde die zich echter in no time ontpopte tot een vanouds bekende ik heb alsnog een foto gemaakt in sepia van mezelf in die ander wellicht uit een hang naar weleer…

De sneeuwzee heeft zich in het landschap neergevlijd, de slaperdijk is sepia getekend, sneeuwkoppend buigen bermen over kratervormig ijs. Een grijs vlak ganzen rust uit in golvend wit, sneeuw stuift van land naar land, we rijden glijdend, de Schepper prijzend over de winterduinen door het ruime Lauwersland.…

in sepia zwart/wit of full colour het maakt eigenlijk helemaal niet zoveel uit het is maar wat je er in ziet en wat het met je doet het kan zomaar zijn dat een foto bij de één iets los maakt terwijl een ander er nonchalant in looppas aan voorbij kan gaan...…

onze ogen registreren verkleurde barakken wachttorens het prikkeldraad diepe barsten in droge grond kerven sporen in beladen aarde vanuit de dakgoot fladdert een mus naar de plas water in de modder een kraai ontwijkt het aangekoekte leed onze zintuigen ruiken de sepia dood…

Haar vasthouden in sepia, in tweevoud zelfs en dan met jou delen, wat opkomt bij jouw woorden, eens gezegd blijft Het licht ontsnapt aan haar sluier werkelijkheid is het schuim van giftig wier op het zand van het strand Dubbelzinnig in drievoud kijkt zij mij aan geeft antwoord op mijn vragen, herinnert mij aan dagen van venijn en zeurende…

In een verkeer aan vogelgeluiden en te midden van vrije-wereldhandel-zeepliedjes staat, in kruidigst sepia, puntig, ongerijmd en sur place; een wandelaar - ---------------------------------------- uit: 'Instructies voor een ober', 2004.…

Sepia, zacht geel en bruinen. Blond zand, strand duin aardetinten en wind. Glooiende keerkringen, mijn schaduw lag als bevestiging van de zon in mij. *landschappen van Frank Dekkers, een oorverdovende stilte. Galerie Milic Bozana, Zutphen…

verloren Galloway die zijn best doet om bruin te zijn karnaval dreunt tegen de klokkentoren ik dwaal door een confettiregen de prins zit dronken op zijn troon enkele narren maken belgeluiden met hun hoofd er drijft een fietswiel op de vijver de eend kijkt er niet eens van op er moet doorgezwommen worden of tenminste doorgestapt naar sepia…

Een paartje zwierend op het Die in sepia met kartelranden.…

of is het hun eigen standbeeld in sepia dat ze zichzelf en ons hebben gegeven ach misschien is het wat de oude meesters deden het is het misschien wel allemaal…

in schuine banen schijnt de middagzon door de jaloezieën jouw luie lijf ligt loom gestrekt op mijn versleten canapé -perfect gearceerd- met houtskool veeg ik plagerig wat grijze strepen in je ravenzwarte haar waar het zonlicht je raakt verzacht ik je met sepia in warme voorjaarstinten zo meng ik zomer en jou met langzame halen…

Sepia het land om haar navel waar ik onwetend las: trilobieten, struweel, varanen, vulkanen, mahonie, glas. Rondom ons valt snel de avond vollemaanloos: Genesis één. Chawa zweeft over de wateren, haar borsten verhullen de wereld.…

Knisperige bladeren met een sepia geheugen hopen zich op tot lijkenpiramiden en operahelden zonder tooisels tellen hun jaarringen in kloosterstilte. Zwijgzame bomen, ontvoogd en onttakeld, als gekromde denkers van Rodin.…

voor Lucebert (alles van waarde is weerloos) ik maak mezelf wijs dat ik de weg weet in een tijd die niet meer is dat ik de grijs sluier oplicht als klamme vitrage zo zie ik het plaatje van mijn jeugd weer in zwart/wit op mijn netvlies wanneer ik probeer dit plaatje in te kleuren blijf ik steevast hangen aan het sepia wat…

We dwalen zomaar wat in de tijd bladeren vergeelde bladzijden tot een oud en stoffig boek de kleur van haren vlammen mij tegemoet mompel "das wahr einmal" zelfs in sepia ziet het nu bleek we lachen om de lengte van de rokken mijn hemel wat zagen we er uit hotpants en lange rok Afro-kapsel, sluik en lang dan weer een blonde korte…

Aan de rafelranden van de nacht in 't schaduwrijk zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid donkerblauw en violet van diepgezonkenheid in sepia en indigo van nachtdoorwakenheid overvaart naar duisternis als tijdelijk anonymus een verblijf incognito naar een etherisch geestenrijk vergetelheid, gezapig slapend in het…

Aan de rafelranden van het schaduwrijk der nacht zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid van sepia en indigo in woordeloze beeldentaal naar donkerblauw en violet in peilloze bezonkenheid verstolen overvaart incognito en ongezien anonymus in het verblijf van nachtdoorwakendheid sluimerend in diepe remslaap in een tijdloos…

Alles soms sepia en stilte; deze kleur werpt schaduw van wel- eer. De eerste woorden en eerste kus; aanraking. Gevolg: intimiteit. Er is een eerste keer voor alles; lachen praten, fietsen en val- len. Op straat niet op je mond. Voor werkelijk echt alles is een eerste keer.…

scherp gepiekte randextremen oude peuken braken essentiële levens in nagelaten uitdrukkend uit de as herrees slechts de kans op meer ongewenste loten voor en na liep alles door terwijl frivool betraande protestformules langzaam werden weggevreten door destijds lange tanden pijn vervaagt, als oude foto’s geelt zacht uit antiek gekarteld sepia…

Je wordt steeds jonger op almaar oudere foto’s De jongste masseren je langzaam Wrijven rimpels plastisch strak terwijl je cv verschrompelt in de tijd Heden versmelt met jeugdig verleden Ouderen gaan steeds verder terug naar wassende onschuld van krimpend bewustzijn De oudste omlijsten met sepia patina de frivole bloedernst van kinderspel…

wanneer mijn handen dalen en tussen je lokken strijken de geel grauwe sepia dagen geruisloos omslaan scheer ik lager onder jouw wervelende vrouwenwolkendek als de zuidenwind voluit duinen uiteen barst mijn stem met fluweel stoffeert ( en al wat eb was over mijn strand woest vloed blinkend als kind met vlinders in handen verborgen…