Alle inzendingen over sirenen

Schril gillen de sirenen: Schril gillen de sirenen. Onzeker gaan de mensen Ter Music-Hall; Onzeker staan de mensen In de zwarte zaal. -------------------------------- Music Hall (1916)…

Ach de onvervulde wensen ze vormen een combinatie van zoetgevooisde sirenen en het zwaard van Damocles Alles wat zou moeten drukt op wat zou kunnen de schaduwen zijn sterker dan hun eigen spiegelbeeld Hij wil verzwinden in obstructie maar twijfelt nog over het begin die eeuwige hang naar perfectie is sterker dan zijn levenszin…

Ronden we de Kaap of varen we blind totdat we de Sirenen horen? Laten we koersen op de sterren Sirius lonkt 8,6 lichtjaren ver.…

Wie in zijn jeugd De wellust wil vernielen, Ontbeert de vreugd, En voert een dom gemoed. Wat is de deugd? Een tirannin der zielen, Die nooit verheugt, Maar zinnen kwelt en bloed. Koom hier bij ons aan deze waterkant. De weelde woont op dit gelukkig strand. Koom…

In de advertenties naast deze dichtrubriek staan vaak reclame-advertenties onder de noemer 'Single Russian Beauties Online'. Ik vraag me dan ook af in hoeverre Russische hackers invloed hebben op deze dichtsite. En gezien de spannende bioscoopfilm 'Red Sparrow' ben ik nog meer van slag. Zijn de Russische vrouwen inderdaad bezig om ons toch vrij…

betoverd werd hij door haar betoverd door haar woorden haar lach door haar stem zoals schippers bij 't verleidelijk zingen van de Lorelei met hun schip op de klippen liepen zoals Odysseus bij hemels gezang van Sirenen aan een lokkende dood ternauwernood ontkwam een betovering die werd verbroken in één enkel moment…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

Uit haar schoot weerklonk sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend…

en spoelt ze de netten schoon, die visloos wachten op Siel , de oude zeebonk, met zijn kromme pijp en aftandse zuidwester Een oud vissersvrouwtje kaakt wat verse haring De stank van vis lokt meeuwen die -op de hun zo eigen wijze- danken voor dit uitgebreid banket en zij vertolken daarbij onafgebroken het meeslepende lied van sirenen…

Toen kwam hij bij een ijskoud meer, hoorde sirenen zingen, ze vroegen hem heel lieflijk om in het diep te springen.. Nu ligt hij in de aarde, nog steeds wordt hij bezongen, een droeve merel is geroerd en zingt uit volle longen.…

depressies in ons bolsegment Zich zamelen tot een storm geducht Dan drukt zich zelfs de arendsvlucht En zweeft omhoog de circustent Natuur kan zich in lucht wel staande houden Natuur is aan zich zelven aangepast Maar als we op mensenwerk gaan bouwen Blijkt dat al snel een rammelkast Men bindt zich aan de fokkemast En gaat afstandelijk van de sirenen…

in angstig donkere nachten fluit de storm in het want kraken de masten en ra’s roepen schorre doodsvogels het verderf over deze wereld de stank van de slagvelden zingen de sirenen hun lied van de dodelijke verleiding de honingzoete ondergang klinkt ’t zwakke hulpgeschrei van d’ontheemden en vertrapten verdrinkend in de zwarte deining…

dan wijkt het lange lint van zilver zand voor uitgestoken broodmagere armen sirenen vluchten lijdzaam voor erbarmen geen scherpe rotsen maar een veilig land na de havenhoofden zwarte kaden verworden zeebenen tot vaste voeten geen lager wal meer of het eeuwig boeten van hun vrouwen door de zee verraden het onheil komt niet van de woeste vloed…

Uit haar schoot weerklonken sirenen, gestrand zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de blanke toppen in dat silhouet van het snel…

Ze zingen zacht een lied: sirenen met een lofzang op weleer. Ze wenken naar me. Maar ik wil nog niet. --------------------------------------- uit: 'Ongekuste kikkers', 1998.…

In je mals vlees zwem ik uitgelaten, jouw haren zwaaien me friste toe, sirenend zing je, jaja, ik kom, ik kom al! Met genoegen nestel ik mij in jouw kruis dat ik aanraak, schroomvol. Ik verdiep me erin. Lofbloesems spreid ik als een loper neer Rondgeslingerd zaad, heen en weer, komt hier uiteindelijk tot bedaren.…

Maar neem dan het gezang van de sirenen, die uit de overleveringen, nimmer zullen zwijgen in hun diepste stilte daar huist de realiteit waarin de waarheid zich onderscheidt uit het concept van chaos, spoelt het aan als we de verbanden zien, valt het zomaar in je schoot…

Uit haar schoot weerklonken sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar ziel, wenkte met de ogen en haar lippen - vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf, “ Wacht met wikken niet te lang, er ligt een niet ontdekte vrucht te rijpen met een honingzoete pit."…

Mens, ik ben goed geluimd Mijn lust tot zingen heeft vandaag de overhand Ik zing van heldhaftige grote daden Maar ook van kleine victories Ik zing van verlangen en hoop Ik verleid u, zoals de Lorelei Zij hoog op de rots daar in de bocht, Ik naast u, in u, met u… Een betovering die moeilijk te breken is, Een les geleerd van de Sirenen…

Hoe te spreken met honderdvijftig kelen, en het gehuil van Sirenen achter rotsen verscholen? De kamerbode in jacquet, de glimlachende beveiliger; ankers van ridderlijke mildheid. Sinds dit jaar word je wakker door één enkel keelgeluid, de nog woordeloze stem van de absolute overmacht. Jouw roer is de onschuld.…

scheepje getuigd, werd het door passies overspoeld, als vliegende Hollander, een jachtig galjoen, bolde winddruk de zeilen met de kracht van 12 gordiaanse knopen stuurloos op een bevroren kompas, overtuigd in een nauwe wambuis, geankerd en gekapseisd bij onbekende kusten, waar het lot het zwaard in vast liet lopen, om verleidelijke sirenen…

Uit haar zachte mond klonken sirenen, gezang zonder woorden, zo stapte ze uit haar ziel, gebaarde met de ogen en haar lippen - vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf zo sprak ze, wacht met wikken niet te lang, het wegen ligt in een zachte vrucht te rijpen van een honingzoete pit.…

: hij heeft het octrooi op de kunst om jou, gelooid en geëvalueerd, onder gezang der terugkerende Sirenen, aan het zeildoek te nagelen met zijn kaarten van Meowth.…

plezieren en neem afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben nooit kunnen bereiken dat ze rijmen op het zwerk dus beperk u tot de berk wilt u dolen tussen linden na het afscheid van beminden speelt u met een stil verlangen aan een boomtak te gaan hangen ga niet met gedachten spelen aan de takken van abelen en zelfs dwalende sirenen…

Een lokaas, dat het zwak gemoed verleidt, Een woestaardskreet, die angst en wee verspreidt, Een schaterlach van listige sirenen, Een zwijmeldrank tot doven of verstenen. O vrijheid, manna, - dat ons laaft en voedt, Wat klinkt gij schoon, wat is uw voorsmaak zoet!…

waar tijd de grootste vijand is van de innerlijke strijd om de golven van woorden door kanalen te dwingen die de zeeslagen tussen goden en minderen vertalen zich soms in ondoorwaadbare steengemalen verhalend van watertrappelen tot forse schoonzwemcapriolen gespetter of gespartel tegenover dartelend plonsen waterpoloënd tussen dolfijnen en sirenen…

zijn logge lichaam bleek te dun: onbeheersbaar opgezweept sloeg het over de randen, raasde -terwijl verschrikt de sirenen loeiden- ver over het hem verboden land alsof hij grote landhonger had. willoos rolde hij zichzelf voorbij tot aan het eind van zijn wezen.…

Er zingen nog steeds lieftallige sirenen op de rotsen langs de wilde oceaan, waar ik in rond dobber. Ik geef niets om mijn imperium, dat immers louter uit schade bestaat, al tellen de profiteurs de zegeningen. Ik erken de erfzonde, al benoem ik dat milder en graaf ik niet zo diep om tot misantropie over te gaan.…

Met die voor haar zo typerende expressieve blik kijkt ze naar de glinsterende golven van het zilte nat waarin zij zich verdiept in harmonieuze samenhang tussen delen terwijl haar wit verenkleed reflecteert als een feniks te midden van sirenen.…

Hoor in de verte de Sirenen van de populariteit, die jou hard aanroepen, de armen die met alle macht naar jou reiken en je verstikkend willen omklemmen, voel de judaskussen op je goddelijke mond.…