Alle inzendingen over spectrum

Flits witte was ooghoek trekt mondhoek wijst hemels breed Groen verzoekt spiegelt hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep…

zich tijdloos op het aanbeeld van de zeeën kuist, voor mij onleesbaar, kruist haar essentie in de ruimte tussen beider oren, moeite niet te vergeten, wat ik al bezat, bezetenheid mij omsluit, een kans behoedzaam de zinnen in de taal te zoeken, geleefd een stap terzijde doet, wordt het fundament in het verhaal verlegd, het brede spectrum…

spectrumspeling het zwarte gat der kleuren gulzige absorptie dat wat rest teruggekaatst tot zichtbaarheid…

Het was een extreem nare, kille winterdag vond de Generaal, die het slagveld overzag. Kleine wolkjes verlieten telkens zijn mond als hij bevelen naar zijn manschappen verzond. Toen de artillerie gaten in 't ruige grasland boorde en hij niets anders dan ruwe kreungeluiden hoorde zaten zijn gedachten, zoekend naar rust, aan de kust. Op een golf…

Ik weet nog hoe een grijze man mij kwam wijzen op gebreken. Al leken die mijns inziens klein, hij draaide er een schuldgevoel aan. “Vind je dat fijn, oude grijsaard?”, zei ik met een grimas, omdat hij klaagde over lucht. Die bevuild werd door louter mijn gezucht. In plaats van hem te vermanen staakte ik. Met schrik in het hart en in gezicht…

Laat ons maar spelen zonder licht van de omgeving het licht dat we bij ons dragen, opdragen aan onszelf vindt vanzelf haar plaats in het spectrum laat ons maar spelen in het donker de lichtknop vinden…

de dag verdwijnt in stille zuchten verdiept het heelal door een spectrum van gedichte kleuren zwarte veren van de droomvogel klapperen nog zij dragen het leven in ivoren tinten verheffen de nacht…

Ik hield een prisma in de hand En wierp een schijnsel op de wand, Dat, schoon het zonlicht, doorgaans wit, Uit zijne aard geen kleur bezit, Zo velerhande kleuren droeg, Dat ik mijzelve, peinzend, vroeg, Hoe toch dit klaar, doorschijnend glas, Dat zelf volkomen kleurloos was, Al deze kleuren scheppen kon En halen uit het licht der zon. Het…

De Belgische auteur Bart Moeyaert wint Astrid Lindgren Memorial Award en staat voor altijd op de wereldkaart twijfels kunnen nu de prullenmand in na zestien keer genomineerd te zijn erkend men, welk breed spectrum hij bestrijkt…

Zou ooit god zelf daarvan het spectrum binnengaan en kleuren uitdoen, onbewogen, het is mij goed als hij maar over laat het mooie blauw van ogenlicht dat ik jou toedicht tot mijn dood…

In vlagen van verbazing jou vergaard: je ogen in een spectrum opgesloten, je handen in een lichte tinteling. En het is nu eens niet in het geding dat jij altijd zo zichtbaar ongezien moet zijn en tastbaar toch onaangeraakt. Waar het om gaat is onze liefde en jouw bewaarbaarheid.…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

Het schijnt licht te zijn tegen zo’n achtergrond van meer dan spectrum alleen en geen palet drukt zich meer in kleur dan hier deze ochtend dit pijnlijk mooie landschap waarvan de zon haar mond open- valt en een gelukkige ziel zich wandelaar mag wensen.…

De tweedehandsmarkt heeft op internet Een onvoorstelbaar hoge vlucht genomen De site van Marktplaats is zelfs al gekomen Tot twee miljard aan Euro´s jaaromzet Het spectrum tussen winkelier en heler Wordt hier steeds groter en steeds virtueler…

de uiterst kwetsbare plek openbaart zich met de komst van het kind dat een onbekende schitterende kleur toevoegt aan het spectrum we willen behoeden het lot ontwijken die achtste kleur is het vermogen om steeds een nieuw begin te maken…

Stoornissen in het autistisch spectrum regeren Don Quijote-achtige heren die in Groningen Mammon willen eren: zij zien trams rijden door 't oude centrum... Natuurlijk gaat niets boven deze stad, maar heeft men 't met fantasma's niet gehad?…

Dwarrelende gedachten wuiven door mijn hoofd Rood groen geel bruin, alle kleuren van de regenboog Meer kleuren dan het spectrum dat wij kennen Constant bezig om mijn wereld te verkennen Een herfst die nooit word afgebroken Kleurijke bladeren, zonder eind voor ogen…

Jouw lichaam beeft in een glanzend spectrum verlangend naar het mijne zoals dat bij jou leeft. Je ogen stralen, je gezicht kleurt een glimlach verschijnt. Dromen over jou, vurig verlangen, samen in verrukking. Gedachten groeien naar ongekende hoogte, ongelijkheid verdween.…

Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de diepte van een ster waar ruimte meer betekenissen heeft.…

Ik blaas mezelf dit gedicht in de wereld uit, zeepbellend in een spectrum buiten grenzen reikend naar verten die alleen in gedachten bestaan. Daar weet ik mijn vrijheid geborgen, in de kelk van dit leven wil ik opgenomen dromen: als een druppel in mijn eigen oceaan zwevend in het licht kom ik altijd ergens aan.…

Zondagmorgen vroeg ze ademde muziek langs het raam trok stilte binnen fluisterend ochtendlicht verdreef de nacht van zijn dromen kwam met stralen mijn huis binnenspoelen die toon die geur die tinteling diep in hun spectrum verborgen kon het blijheid zijn in onzichtbare deeltjes fotonen geluk?…

Dan licht dit spectrum onverlet vloeit kleur hand-in-hand. Anderen spreken van een kermis in de hel, maar het is onze natuur, Het is dat groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit. Het is dat alles in zijn verband; Het is...Wij zijn...Misschien wel Bloedverwant...…

dansend op het wild plaveisel achter kleur en hoge hakken verschijnt zij telkens weer wapperende goudgele lokken bedekken haar deinende borsten scherpe blikken vanachter getinte brillenglazen turen in het rond haar rokje trilt in een zonnig spectrum zinderende mannelijke aandacht overvalt haar keer op keer langzaam verschijnt…

Geïnspireerd door de paso doble met golven van jouw flamenco jurk kleurt het spectrum in mijn ogen. Het intense afscheid dat cirkelt als een onwerkelijk bestaan met gevoel dat blijft aanspoelen zoals jouw warme omarming met persoonlijke herinneringen via de handdoek tijdens het afdrogen.…

zoals de taal van de waaier het spectrum van de liefde bestrijkt de zwarte vogel het onheil aankondigt de zee telkens beetjes zand wegspoelen zal de in twijfels gedoopte pen in drijfzand verdwijnt de verbinding wordt verbroken iemand zijn naam schrijft met tegenstribbelende hand en we tussen de tederheid en het onaantastbare dobberen…

In het rood een uitgesteld verlangen de ondergaande zon extreem in elke kleur buigt in de laatste bui een boog in purperen schemer wacht de nacht de dag is weer volbracht een volle maan in 't midden van de boog gedacht kleurt zich na 't wijken van de wolken zilver wanneer het spectrum dooft is een belofte neergeschreven het…

Wanneer ik mij hul in poëzie vervaagt de beleving van tijd lichaam en ziel versmelten tot voorbij grenzen van de werkelijkheid ik beleef, intens gevoel dat ik zweef mijn hart klopt mijn lichaam uit op mijn wangen kleur, gehuld in geur voel ik mij opnieuw de bruid tonen van kleur in een spectrum van licht verzachten de lijnen in…

ik zag haar ogen lachen zij schoof gekleurde delen in elkaar zonder dat zij vloekten verbazingwekkend snel vouwde en boog zij uiteinden tot hoeken in een vrijwel leeg heelal schiep vormen zonder dissonanten in harmonie naar alle kanten met als enige leidraad het spectrum van aard na alles en de zevende dag had zij het gehad…

jij wuifde met kleuren activeerde gedachten ik zocht in het spectrum wat daar zat te wachten jouw lach zong de mooiste woorden die ik kuste tot hemelse akkoorden jij gaf mij de kans om op jou te reageren in een positieve balans wij hoopten de uitersten te middelen en in elkaar raken vorderingen te maken weer gaan wij een…

kleur vraagt men niet aan een kleurenblinde de vraag houdt al het antwoord in: het zou niet echt de moeite zijn een kleur op zich vertegenwoordigt op zich wel een bepaalde waarde, de kleur daarnaast werkt erop in accentueertof zwakt juist af of rood of groen is om het even als wat men ziet hetzelfde blijft, geen spanning waarneemt in het spectrum…