Alle inzendingen over spring

ben ik niet méér dan de waarheid van heden de herhaling met zicht op hielen de nacht rechtop om nabij te brengen tot zover het oog maar ziet morgen een dag vol walmende wind vol blaren op voeten en vegen ben ik niet meer dan de leugen van tijd van de toekomst reeds gekend…

Een gewoon mens zou springen van plezier, dat doe ik allang niet meer, maar wat ik wel doe: waar ik me op betrap, ik spring letterlijk van de hak- op de tak. Eenmaal aanbeland op die bewuste tak, brak dat kreng zodat ik met een misselijkmakende smak, beneden kwam.…

50 werd ze, 50 jaren jong, kreeg als cadeau een echte parachutesprong, zoonlief mocht mee, de lucht in, had het totaal niet naar zijn zin. Eenmaal veilig op de grond, komt het joch op ma afgestormd en zegt: leuk mam, maar nooit meer doen, ze duwen je zo het vliegtuig uit en ik denk : boem! Daar gaat mijn moeder, voor de laatste…

Met de wind in de haren vliegen zonder vleugels dat wilde ik al jaren Met een elastisch touw om allebei de benen sprong ik trots als een pauw als een jojo op en neer zo misselijk als een hond was dit ook de laatste keer laat het maar aan mij voorbijgaan ik zet voortaan Discovery wel aan…

De kikkers springen verder dan het mooie licht voorbij de sterren…

Laat je vallen in de diepte en kijk niet meer om...…

Ik vind het spannend er staat veel op het spel deze sprong in het diepe durf ik dat wel? In een wirwar van emoties neem ik een spontaan besluit wie doet me wat bij falen dit is een kans: punt uit. Dromen zijn er altijd levenslessen in overvloed alleen dat gevoel diep van binnen dat is wat er toe doet.…

De onderste tree van de trap een spatiebalk, spring erop en de hall verzuimt zichzelf tot open vlak, dimensieloos wordt glimlach spiertrekking van leegte.…

En buiten zag ik het eerste wonder vlak voor mij in de wei springen in de morgenzon.…

Of ze durft te springen, durft ze hem te vragen. Haar ogen op een kloof gericht, haar handen op de rotsen. Ronddraaiend zand dat wind en zon niet lijkt te vrezen. Zo leest de schepper tekens in het zand. Met ingehouden adem wacht de koning op haar springen. Als zij aan hem vraagt, Of ze durft te springen.…

spring maar op mijn wagen we slaan de handen samen alle zorgen langs de kant bestemming niemandsland een rit van vele jaren ver weg van duistere gevaren een tripje naar het licht weg met het weerbericht laat het gras maar groeien hoor de bijen zoemen snuif alle liefde op sta eens op je kop met retro muziek in oren rijden…

Voor even was ik vrij, En was het alsof ik vloog, Er kwam echt iets los in mij, Ik hield het maar net droog. Voor even kon ik vliegen, Mijn armen wijd gespreid, kon ik op de wind meewiegen, ik zou het willen voor altijd. Voor even telde ik mee, ik kreeg nooit de kans nu, onder me de zee, was ik compleet in trance. Ik wilde zingen,…

in spin, de bocht gaat in en spring draai het touw stevig rond dubbele zwiep voeten veren licht als veders van de grond uit spuit, de bocht gaat uit rennen, draaien, keren dubbele zwiep en luchtig passeren touw als arcadeboog in voorjaarsvlucht gezien met mijn eksteroog…

het gevaar loert de stap is dichterbij je springt al schreeuwend naar beneden je valt en staat op komt er nog een grotere afstand tussen waar je staat en de oppervlakte je twijfelt en weet niet of je springen wilt in het diepe die je alweer ziet toch maar doen of veilig stilstaan en genieten van het moment Angst.....…

tussen Wernicke en Broca ligt de wankele brug de haperende verbinding tussen het horen- en pratenland de stem roept: spring! spring nu van de brug de handen vergeefs tegen de oren gedrukt de stem beveelt: je moet springen nu! het verscheurde hoofd schudt verbijsterd nee spring! spring! spring!…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

nog een keer springen in en uit even komt boven dit heerlijk twistgeluid……

op de regenboog spring ik op elke kleur onbewogen toch bedrogen zo blauw ik zie een schim die kleur bekend is als een dode ik weet het niet niets meer laat het gaan en spring niet niet op zwart…

hagelbollen springen op de trampoline…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

Maar God is zo geweldig groot, dat als ik sprak: 'Ik spring' en ging, Hij mij dan zeker vliegen liet. Omdat ik dat weet spring ik niet. --------------------------- Uit: 'Versjes', 1961.…

Misschien dat met de tijd ook mijn hart wel weer springen zal. Misschien dat het weer springen zal al is het maar van lentevreugde.…

ze kan springen als een leeuw, sluipen als een felle kater, zich uit een ei worstelen, bomen omvlechten, misschien zelfs laaien als een nieuwe liefde je zou haar kunnen neerhouwen met één poot, of haar fel terug sissen, laten diggelen met één oogopslag, of oprollen als een slang.…

over de lat heen armen in de lucht, juichend, je hebt het record!…

De knoppen springen open van allerlei soorten bomen. Alles gaat ontluiken, de bloemen gaan weer ruiken. Wat is de natuur toch mooi met die prachtige bloementooi. De aarde straalt in de zonneschijn! Wat kan een mens dan gelukkig zijn...…

We moeten meer hoelahoepen We moeten meer springen We moeten meer krijten op de stoepen We moeten meer kinderachtige dingen…

Zijn er eigenlijk wel dingen, Waarvoor je uit je vel wil springen. Vaak is het bij dit soort zaken Al genoeg als je je dik wil maken, Of in allerlei bochten wil wringen. Je moet niet zo overdrijven, je boosheid zal wel overdrijven.…

hij viel draaide spiraalde voeten gespreid verwachtte de klap maar die bleef nog uit zag etages passeren fragmenten van leven steeds sneller langs glas de gil uit het gras er bloeien nu bloemen in de kuil waar hij lag…

Een hurkduik ondanks elleboogblessure Was wat uiteindelijk de doorslag gaf Britt Dekker viel aanvankelijk wel af Nu mag haar schoonspringstrijd wat langer duren Zo springt de ster en juichen wij weer allen Die sterrenstátus blijft toch almaar vallen…

Als het waar is Poëzie is springen Ik vind je leuk…