Alle inzendingen over stadje

In ‘t centrum de nagelstudio ‘s in elke straat -’k lees in krant van allergie op acrylaat - een kapperszaak op ied’re hoek sportscholen met veel apparaat Donners rukken op de vlugge Febo’s de verleiders her en der mobieltjes dokters en providers vaak dichtgeplakt een winkelraam Eenzaam hoog Lely op ‘t lege plein met een verloren oliebollen…

Hier zien we, mijnheren! een leerrijk geval Hoe gaat het moedertje, schikt het nog al? Ach danke, Herr Doctor, Sie sehen Es köntte etwas besser gehen. Kom! moedertje, kom! tevreden maar zijn! Wij zien mijne heren, naar alle schijn Zal de vita weinige uren Of hoogstens een etmaal nog duren. Ach lieber Doctor! ein Augenblick Kehr ich zu Halberstadt…

Gregorianen, terecht fier als een gieter, zingen Gode lof in de mini-Sint-Pieter van het stadje Oudenbosch.…

Zo liefelijk als het stadje was Zo toegetakeld de poëet Van wie niet een de naam nog weet Van wie niet een de verzen las Versvoeten vol versplinterd glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk…

een tandarts in stadje Stavoren die wist niet van stoppen met boren dan peuterde hij de zenuwen vrij `t gegil was tot in Baarn te horen…

te hard waait en het dopplereffect Het is meest goederenvervoer maar het stadje is verbonden met de grote wereld en nog steeds staan er kinderen op hun tenen om over de muur heen te kijken en nooit zag ik een waaghals erop klauteren…

Het stadje op het verre veld beneden ons, in mist verscholen, heft zijne toren, half verholen, in 't licht dat met de mist versmelt en door de gouden schemer snelt het vlottend schaduwig geweld der vlugge wieken van de molen. De hemel, wolkeloos, omvat de prille tere zuiverheden van licht en lucht te saamgegleden.…

Assisi tussen okergele muren koestert het stadje zich in de luwte van een wonderlijk verleden huizen en kerken, straten en pleinen verhalen over een heilige die hier nog altijd leeft ik volg zijn spoor, adem zijn geest dans en zing een lied van vreugde…

Ach ja, die ouwe MIDI-bioscoop Een peilloos gat dat niet meer viel te dichten Zeer logisch dat men het vizier gaat richten Op iets dat vast ooit uitmondt in de sloop Zo ging veel geld in 't putje in ons stadje Dus wie was hier nou eigenlijk de Adje?…

smalle straten en steegjes verbeelden een sober en trager verleden verstilde hofjes binnen bemoste muren ademen een wereld van verschil…

Hij wandelt de dichter door een oud stadje aan de Maas Helaas... zon speelt kiekeboe lichter wordt sneller donker De winkels leeg etalages vol snuisterijen De straat klinkt hol kinderkopjes schreien doe me 'n lol Heer, laat zon schijnen op de gevels van dit Maasstadje: Ravenstein.…

In het Noord-Noord-Oosten Van de Verenigde Staten Ligt het stadje LABRADORCITY Met een grondsnelheid van ruim 850 mijl p/u Op 12 km hoogte tussen de 50 en 70 graden vorst Schema: N.Y., Philadelphia, Baltimore Washington Vervolgens over de Appalachen Met overstap in Atlanta Santiago op netvlies Reeds in gedachten…

Het was in Thun een zomers warme dag Frau Polzer lag vermoeid op bed te gapen Ze had helaas nog amper kunnen slapen Nadat zij deed wat slechts een vrouw vermag Er was, dat liet de kleine Heinz luid horen, Een zondagskind én muzenzoon geboren…

Door de stille straten van het kleine stadje waren wezens rond vinden slechts koude en gesloten deuren op zoek naar warmte Gevangen tussen dag en laatste uren nacht figurerend dominerend in een vale schouwburg tussen schijn en zijn De schijn van schimmen zonder verse schaduw verdwijnt pas uit zicht als de zon verschijnt aan de grijze…

De maan staat dichterbij ons bijdehante stadje dan de weide doet denken aan treinstation na treinstation vergat je Diegem komt er zo aan Vanaf Luxemburg in Brussel vol schuimend bier en Polen iedereen was duivel voor de lol wij zaten in het hedendaagse bijgeloven niets bestaat niet als het maar geschreven blijft voetballen raakt kijkers…

weet, in jou niet geboren weet, in jou niet getogen maar me aan je verloren en me honkvastgezogen want in jou mocht ik geven al wat ik had mijn liefde, een leven, o plaats van mijn hart waar mijn kindlief mocht groeien van mensje tot mens nergens mooiers zien bloeien ik, homo sapiens weet in jou me geboren weet in jou…

Leeuwarden, Ljouwerd, prachtige stad goudrands gelegen, in rietkraag gehaakt behangen met kleedjes van kant gemaakt want voor suïcide was je gelukkig te plat En mochten er zich toch complexen verhogen toornen boven jouw schuingebekte Oldehoven dan pleurden de tegels uit de Donau van boven daar grauw `t vrij end krachtig af had gezogen…

Dat stadje aan de Oosterscheld' Heeft méér dan elf eeuw geteld. En ik, die in dit stadje woon Denk: ,,Zierikzee, wat zijt ge schoon!"…

De regen laat niet af Zich op ’t stadje uit te storten, Als een Lied ohne Worte, Uit den treure gespeeld. Een vrouw, nog ver van ’t graf, Vindt de zondag ondraaglijk, Maakt ’t zich lijflijk behaaglijk, Vroeg in bed: haar bezit – onverdeeld.…

Een dag zonder iets van jou te horen voelt als bruin brood eten, zonder enige volkoren, als een stadje zonder toren, als een zee, waarin een schip verloren, als een tandarts zonder boren, als mist 's morgens zonder ochtendgloren...…

Met het vuur bikte we af; Ons Stadje sloopte het nou! Romance ging erop af Ons voorjaar veegde vlekken Lokkend minne uit vrijaf.…

We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen en schuld die tastbaar in de benen hing. De berg op moesten we. Een hoop mededogen. Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld. Dit is een total…

In het stadje Medenblik zit een man voor zijn liquid cristal display typt op het toetsenbord een blog naar het www. Zijn heden.…

Een ochtend aan de rand van een gelaten stadje op de oever van stromend water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht ook op de vijver hangt. Intussen grondelt in alle rust de eend en zet de lijsterbes haar knoppen.…

Is dit stadje straks een stede als het misschien groter wordt? wonen schout en schepenen straks wellicht in een resort? Wordt mijn tuintje straks een gaerde woon ik morgen in een straet? gebruik van opgebacken lucht is het dat waarom het gaet?…

moeders staren over het lege groen schreeuwend huilt hun gewonde hart realiteit snijdt de ziel doormidden donkere nachten rijgen pijn als nooit tevoren roofwolken verscheuren iedere zonnestraal duisternis beslaat de ramen met wasem het leed stort in tranen uit over de harde aarde de dood beklimt de toppen van het gemartelde centrum een stadje…

Droef zingt de klok der middeneeuwse kerk, Hoog boven 't stadje, een oude melodie. En, smeltend zacht, wen alles zwijgt alom, Weeklaagt een vedel in de sombre vert'.…

ten westen van Pogum waar de Eems de Dollard in wil stromen diep onder het slib gekomen bij vloed nog altijd met zeewater bedekt het stadje Torum niet uitgestrekt lange tijd waren de resten de grondvesten bij eb nog te zien de opslibbing ging door nu is er geen spoor ook niet op Google Maps van Torum te vinden Emden legde over het slib…

En benéde' aan de dijk daar had je het stadje:- Dat lag daar zo kluchtig, zo klein en zo rein, Als was 't maar een hapje, een stapje – Dat kon eigenlijk wel eens niet anders zijn Dan een echt-Hollands schildersgrapje! Maar van de toren is dat niet gezegd, Want de ouwe toren was zeker echt!…

En waar het stadje rijst boven de wallen, beveiligd binnen die vertrouwde wacht, en waaromheen de brede biezen, zacht en zijig, op het gladde water vallen. Dan zal het mij genoeg zijn om te weten dat wat lief werd nooit in ons verdwijnt. En al de dagen zal ik welkom heten, waarin mij deze wereld weer verschijnt.…