Alle inzendingen over steden en dorpen

een gedicht is een gat minder maar ik maak er wel plaats voor ondanks dat er steeds minder dorpen zijn snelwegbedrijventerreinen ik vlucht in horizonvervuiling in de trein kijk ik steeds minder uit het raam…

Op zoek naar geluk, reisde ik langs steden en dorpen. Door eenzaamheid werd ik op mezelf teruggeworpen. Het heeft me geenszins verward. Het grote geluk droeg ik bij me...... diep in mijn hart!…

Het water loopt en loopt Aldoor naar het laagste punt Soms stroopt het op heeft dan weer haast Krijgt geen vrij spel van vuilnis,blik en plastic Achteloos in de stroom geworpen Het water stroomt en stroomt langs steden en dorpen En niemand... die zich erover verbaast.…

Noord Oost Zuid West Nederland Ik heb door alle steden en dorpen al gezworven Heb het leven al gezien Dat is het veel Bewogen en Turbulente Leven van Danny van Strien Goed gedaan fouten gemaakt Het heeft mezelf het meest geraakt Ik ben zeker niet slecht Maar het leven is geen film maar levens echt…

Steden en dorpen weggevaagd, niemand heeft hier om gevraagd. Alles dankzij een zieke geest, zich voelend als het sterke beest. De beschaafde wereld moet hem dwingen, snel een toontje lager te zingen.…

Wind had er vrij spel speelde met plastic bekers en verpakking snoep-wikkels, rietjes achteloos weggeworpen In steden en dorpen vind je pleinen en plaatsen waar nieuwbouw aarden moet Meer zuur dan zoet de woorden eraan gewijd, gesproken in dag- en weekblad Een vloek, een kat aan het adres van bestuurders & ontwikkelaars…

Steden en dorpen, ze lijken verlaten, zoveel onschuldigen zijn op de vlucht. Dekking zoekend voor de kogelregen, jammerend om degene die ze verloren. Regeringen, ze willen het niet horen, en niemand, niemand houdt ze tegen. Hun soldaten, wachtend om de hoek, met geweren klaar om te gebruiken, zien de mensen angstig weg duiken.…

ik sta voor het open raam, en zie daar rondom sterren de halve maan in de kobaltblauwe hemel staan onder de lelijkheid van steden en dorpen mensen met pijnlijke gedachten en grimassen, waar de blijde toeten moeten boeten kwam de hand uit de hel greep naar mij scheurde mijn klederen doormidden stroopte mijn vel legde mij het…

Ik heb rondgereden en kom zo onbedoeld terecht in Zeist: nog steeds een dorp door dartel loof omlijst, net zoals drieëntwintig jaar geleden. Wanneer zij lachend opendoet herrijst mijn jeugd in mij en wat wij samen deden. Er is, terwijl wij wederwaardigheden bespreken, niets dat op vervreemding wijst.…

Carl Barks was de man die Duckstad heeft ontworpen Gansdorp, Walvisdam en andere steden en dorpen Met de wereldberoemde inwoners Willie Wortel, Dagobert Duck De zware jongens, Zwarte Magica en natuurlijk Guus Geluk Een geschatte 6300 pagina's in de jaren veertig tot zeventig onstaan Nog steeds worden er schetsen van Barks strips…

De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt met overmacht steden en dorpen nog in hetzelfde uur. Tussen modder en puin zoekt men naar hen die, levend of dood, soms diep zijn begraven. Centrales ontploffen, worden plots radioactief.…

schorre lege velden waken als duivels over verlaten steden en dorpen die als luchtkastelen opdoemen in wrakke doch lange nevelslierten het leven is vertrokken, slechts wat ademgeruis slentert nog door het puin waar in het gruis staat geschreven, dit was eens ons zo vertrouwde huis fundamenten ter zicht gesteld door het kantelen van de aarde…

De steden, de dorpen, de kastelen, - als nesten aan de aard-bal - de rook der stoomboten op de bolle zee, en de storm-kapen met hun ruisend schuim, het warm tropenwoud, de krakende, witte waterval, zij zijn van U, mijn God, de brede getuigen, de heldere roep-hoornen van uw Naam, de hoge gestalten, ver en ruim, zodat wij, mensen, diep en dieper…

Voor de zachtmoedigen, verdrukten, Tot geregelde arbeid onwilligen, Voor de met moedwil mislukten En de groots onverschilligen, De reine roekelozen, Door het kalm leven verworpen, Die boven steden en dorpen De woestenijen verkozen, Die zonder een zegekrans Streden verloren slagen En 't liefst met hun fiere lans De wankelste tronen schragen…

het hele ruim bevracht meeberekend maar opgegaan schijnbaar van het doel ontslagen op de wijde baan het murmelend spoor dat luisterend aan boord meeloopt van het begin gebogen maar aan het eind weer gesloten boten schuiven langs gestrekte oevers in een brede bocht half verzwolgen door schitterend licht ze dromen aan opgedrongen steden…

Zo is de Waal eeuwig een begrip Continuerend, een zichtbare gnoom* Een populaire handels- route, als scheiding tussen Vele steden en dorpen, met Oevers die echt nooit wijken...…

je hebt dorpen waar wordt geleefd gezongen, gesprongen gefeest, gefuifd gehuild, gebeden waar wordt gezorgd gekookt, bezorgd gewassen, gestreken gehaald, gebracht afgewacht je hebt steden waar in vele talen wordt gebeden op de knieën of met gevouwen handen waar wordt gekookt met onbekende smaken en kleuren tafels vol staan met gerechten…

duidelijkheid hier gaat niets groeien - wel het aantal gebruikers ze glijden over jouw rug in elke denkbare toestand als uitgerolde veterdrop zijn hier geëffende paden ik houd van het contrast tussen het zwart, wit en groen waar langs jouw flanken onkruid groeit en waar een roofvogel duikt en zijn prooi grijpt langs het asfalt glijden steden…

Steden vertrouwen op hun burgers, de dorpen -- vertrouwen op god.…

en dorpen tranen zijn verdreven door een lach dat herdenken, vieren we deze dagen verdriet en vrijheid stille nagedachtenis 4 mei voor hen die vóór ons waren 5 mei blijf die grote woorden dromen voor hen die na ons komen laat de hoop niet varen want vrijheid is er nooit genoeg…

Men droomt van grootse liefdes in betere steden en men kijkt uit het raam in een huis in een dorp. En het dorp wordt een stad en de stad de wereld. ------------------------- uit: 'Lagerwal', 2008.…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is.…

Ontelbare steden bestaan er, die ik nooit bezoeken zal. Wel was ik in Londen en in Parijs. In Tokyo en ook in San Francisco. Ik vond er niet wat ik wou vinden. Veel te grote steden zijn het, met lanen die ik niet ken. Waar ik me vandaag bevind, wil ik mijn dagen slijten. Hier, in dit mooie Baarn. In de gemoedelijke Laanstraat.…

In een diepe schaduw verlies ik alle kracht Maar er is altijd een zonnestraal die het ijs doorbreekt En steeds weer de nacht verteert Jouw warmte doet het steeds weer Hoe dichter ik bij jou ben Hoe lichter ik de wereld zie Jij doet het steeds weer Zonder vragen, hoe komt het weer…

als ik jou nooit meer spreek kan ik net zo goed dood gaan heeft het leven voor mij geen zin al zijn er nog zoveel mooie dingen alles is vreugdeloos en leeg waar ik ook aan begin…

Steeds meer chronische zieken Steeds meer regen Steeds meer absurde bliksems Steeds meer idiote moorden Steeds meer kankerpatiënten Steeds meer oorlogen met fatale gevolgen Steeds meer haat en nijd Steeds meer, en wat kunnen we ertegen doen? Steeds minder.…

steeds denk ik aan jou, zie je in gedachten voor me. Jouw mooie spekende ogen, ik zoek jouw blik, voor mij een gestolen moment. steeds denk ik aan jou, vraag me af of het goed met je gaat, besef dat ik jou mijn liefde niet kan en mag geven. steeds denk ik aan jou, hoop dat je altijd die lieve zachte man blijft die je volgens mij bent.…

voorbij de stad zweven koeien in de ochtendnevel, schuinsweegs beschenen door een opgloeiende zon verscholen in coulissen, zet de ochtend de wei in brand stralend door takken in de knop gebroken want de gemeente heeft hier een industrieterrein gepland…

Steeds vaker denk ik aan jou. Steeds vaker droom ik over jou. Steeds vaker besef ik dat ik steeds meer van je hou... Door mijn hartje te volgen kwam ik bij jou, ik vergat alleen iets mee terug te nemen. Mijn gedachte is namelijk nog steeds bij jou. Sidderen & beven en passioneel gedreven is hoe ik zweef met jou in mijn leven!…

Herfstzon streelt mijn huid Het licht van de dag waarop jij de dood opzocht…