Alle inzendingen over stille tijd

stil zijn in woord, gedicht in heel mijn wezen laat maar even spreken kan altijd er hoeft niets bewezen stille tijd eindigheid dankbaarheid verloren maar niet kwijt stil blijven niets herschrijven in stilte beginnen dan een paar woorden opgeschreven zinnen genoeg…

Elke dag voel ik het Dat ene stukje hoop Wanneer ik naar jou kijk Het leven heeft geen stille tijd, Maar onze liefde wel, Want het is al tijden zo Tijden veranderen, Maar deze liefde niet, Want de snee zit al diep in het hout Elke dag weer een streep Die ik op de boom zet, Want zo lang is het al Vandaag stonden er al 3800, Maar…

alles wat je bent heb je al gegeven met je aanwezigheid opvoeding opleiding en levenservaring in meerwaarde weggedaan en dan je eigen leven dat wat jij nog in stille tijden even zelf wilde beleven in los zijn van de wereld voor zover mogelijk opgebouwd in eigen bestaan met zuivere gedachten zonder al dat gedoe van goed dat…

jaar Stille nacht zal het zijn een stille tijd voor velen die sommigen worden gegeven in hun leven, in al hun pijn Het nieuwe jaar dat zal komen zal het vrede geven overal in de harten van de mensen door dat kindje geboren in een kribbe geboren in een stal…

Geen tijd!…

De laatste ster maakt de ochtend hoewel vogels nachtbrakers fluitend naar bed begeleiden Voor even stond de tijd toen stil... Duizelend brokkelde steen van sterren die wensen stillen Tijd in het heelal verstilde toen de klap de aarde schudde waardoor het zoeklicht doofde…

lange straten spreken telkens in de taal der trottoirs tegen het beeld dat ik volg, terzijde van de lantaarns die mij de schaduw geven van mijn vlucht ik hunker naar stille tijden waar het bewegen gewaarborgd ijlt in de koorts die mijn lichaam warmt, het sterven slaakt een kreet van herkenning de gang van het alledaags verlangen ontdoet…

Eens was hij bij mij, versterkte wat ik had, bleek mijn gids te zijn, het oude, vaste huis, dat nu afbrokkelt na een stille tijd. Hij lispelt zachtjes, loopt langzaam naar het bad, mijn vader die weer zoekt naar zijn thuis, wat steeds bij hem woonde is hij nu kwijt.…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

"Een volgende keer zou zich niet meer aankondigen; nooit meer, zó ik besloot tijdens die secondes, de stille tijd die wegtikte..." Er was geen plek om in te leven, zodat ik mezelf leerde in de beleving van mijn hoofd te leven. Al levend te leren. Dichterbij mijn ziel, die ik gewoontegetrouw blijkbaar nog beter kennen moest!…

Lief, lief tantetje vijf dagen heb je daar gezeten samen met de doodse dood die stille tijd gesleten waarom ontluistering jouw deel?…

De vraag waarom ik schrijf zal ooit een antwoord krijgen Zolang ‘t denken stil in binnenst gesloten blijft Dan zullen woorden, zinnen nooit tot daden rijgen Omdat geen mens het doel van werk en leven beschrijft Misschien ligt in ’t vragen naar ’t waarom beschreven Het alom weten van een steeds verzwegen woord Als oorzaak vanuit een stille tijd…

onverwacht hoorde ik de nacht gewillig, boven alles uit getuigen dat de dag mij drie zonen zou baren ik was onwetend en keek omlaag naar m’ n zwellende meisjesbuik en de donkere vlekken die ik als zwarte vlinders verborgen hield achter een dode stem; ontroostbaar in ieder sussend woord van onschuld…

En boven mij de hemel Met al zijn eindeloos verschiet, Met al zijn eindeloze licht - En boven mij de stille tijd, En boven mij de eeuwigheid,- En 'k luister, luister naar haar lied, Haar eeuwig - eeuwig - eeuwig lied - Beduidt het iet -? Ik weet het niet - Ik weet het niet!…

Standbeelden, stille getuigen van een verloren verleden; versteende gedachten, staand in het nu, het heden Feilloos weggevaagde geschiedenis, rondwarend in een oorverdovende stilte, zichzelf aanhorend bij gebrek aan aandacht.…

Bij dankend en vragend bidden wegduiken in een woeste melkbeek, die zingend spat. Het reine, gezonde wit, helend nat, laat Hemels brood vol genade ruiken. Luchtig schuim springt naar de oeverstruiken van het hoopvol wachtende "hoe en wat?" Dan wiegelt en ritselt een levenswijs blad om krachtig geloof te doen ontluiken. Over de stroom, tussen…

Lichte krullen bloeide lente rond mijn mond zomer warmde mij een glimlach klein, maar toch waait de herfst in blije bui mij kleuren stil, wat winter brengen zal ik heb zoveel gekregen al of kan het nog?…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

nu is het stil wind weet van geen richting meer bloemknop blijft gesloten vogel strijkt geluidloos neer heel de schepping weet… het voorhangsel gescheurd de band is weer hersteld de sleutel omgedraaid morgen zal het anders zijn dan komt de dood tot leven…

Ik ben de dame met lichte geest en heldere ogen die in stille liefde van haar priester houdt nog het meest.…

…’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd bevángen zijn… Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Zal ik blijven wachten alleen aan tafel? Mijn ogen springen en zwaaien Help Help Help Schepen varen voorbij Ik roep steeds harder met mijn schouders maar ik ben onzichtbaar Stad en land overstromen schepen vergaan volgepakt Help Help Help Ach, zal ik zal ik blijven wachten?…

Geen storm, geen stilte een diepe deining van mijzelf in mijzelf verloren zijn Mijn organen vervloeien Vlugge visjes golven onder de huidspiegel Een vergeten verlangen stroomt over mijn wangen…

Kijk Mijn handen Ze zouden iets moeten doen Maar ik weet niet wat Niemand heeft mij nodig Saaie dagen, lege handen Blaadjes in de wind En zand Ik let op het zand Kijk Een foto Vitrage voor de ramen En een schim erachter ..Dat weet je wel mam ..Dat ben jij ..Kijk ..Ons huis, de tuin ..Het prieel waar papa koffie dronk ..…

Ik zie veel schippers gaan, en naar mij zwaaien alleen voor mij vergeet de wind te waaien ....Er is geen zuchtje wind meer ....nergens wind meer Ik lig maar in de haven, in de haven en dobber dag na dag, ik dobber dagen ....er is geen zuchtje wind meer ....nergens wind meer Mijn plannen heb ik opgeborgen, opgeborgen als proviand voor onderweg…

Ik ben afgedwaald Geen onkruid hier De tijd raast voorbij over een druk spoor Volle treinen zonder mij! Vervangen door een ander hoop ik voor mijn collega's Maak je geen zorgen we redden ons wel je ziet er heel goed uit je bent vrij! Woordenwagons! Ik sta hier alleen! Op aangeharkte paden…

Elke tien jaar leef ik in een andere wereld met andere wensen De oude zijn gepasseerd door nieuwe omstandigheden Herinneringen bleven achter Tevreden met wat dichtbij is koester ik van tijd tot tijd wat was, de vriendschap die we nog voelen, ook al is er ongemak geslopen in onze ontmoetingen We wonen te ver van elkaar en willen wel,…

Hier komen maar af en toe mensen Ze brengen geld, dag en nacht staan de voordeuren open versierd met vergulde sneden Ik heb gehuild bij het afscheid Papa's handen op mijn schouders Mama's kussen op mijn hoofd Een uitverkoren kind was ik maar ik huilde niet van vreugde ik huilde om al de jaren die ik wijd aan het vuur in deze tempel van…

dat het gauw voorbij zal zijn dat ik niet hier ben, niet nu dat ik alles voel wat ik niet wil dat ik niets voel behalve afkeer dat ik in een zinkgat gevallen ben dat ik misschien wel gefilmd word en dat ik niet herkenbaar ben, hij wel, zo- dat ik een bewijs heb dat ik durf te laten zien dat ik niet weet wie hij is dat ik bang ben voor…

Ik lig in het lied, het lied van liefde en tijd – een stille uithoek.…