Alle inzendingen over stiller dan ooit

stiller dan ooit zonder geluid vergeet ik je sneller dan ik wil veranderen anderen mijn leven rij ik je voorbij zomaar even op een maandag en ben ik stil stiller dan ooit…

Bij vlagen en zinnen mis ik de tijd die voorbij is het is stiller dan ooit. Na verloop van tijd op het verkeerde been gezet wist ik maar wat zij dacht. Als je bij mij weggaat verander ik in een vogel hoe bijzonder is dat?…

dan ooit het zwijgen te groot…

Ik voel me zo verlaten en gekrenkt Tergend en angstig gevoel Heb je ooit echt om mij gegeven Had onze ontmoeting wel een doel? Ik heb zo intens van jou gehouden Dacht dat je voor altijd mijn maatje zou zijn Maar de stilte is stiller dan ooit gebleken En jij..…

De Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen””…

daar in de achterkeuken scheurde haar lijf en alles verbrijzelde zwart borsten en buik werden getooid met een lijkstoet van razernij bomen huilden naakt en gekromd om haar ogen in het gras en de kinderhoofdjes lagen stil , ongeneeslijk ziek achter het raam van angst ik zag wat ik morgen nog zie…

Ik ben veel zachter en veel stiller Dan ooit geloven De durver, weter en bediller, Drukken en groven. Mijn huis een hoge en lichte kamer, Mijn dag een morgen, Ben ik een hemelse beramer Van aardse zorgen. Mijn wanden hangen vol tapijten, Door mij geweven: Kleuren en draden die nooit slijten En eeuwig leven.…

Als het kon wil ik je zien. Als het kon wil ik met je samen zijn. Als het kon wil ik je vasthouden. Als het kon wil ik je zoenen. Als het kon wil ik met je wakker worden. Als het kon wil ik met je verder gaan. Als het kon........…

Eenmaal zoveel vuren branden tweemaal zo lang nog langer nog nog heter nog en als het vuur besterft nog stiller nog dan voorheen hou ik van jou.…

als een inktmop die allang bekend was voor hij werd gemorst op de korst van brood kruimels waarmee het spoor duister werd en alle papegaaien zijn verwend werd de ruimte van de aan mij toegeschreven tijd verlengd Tussen twee oogopslagen in wordt papier plissé en plooibaar maar verbreekt de stilte niet als bruggenbouwer, niets is stiller…

Is het ergens stiller dan van binnen er is niemand die daar praat verwonderlijk dat je daar leert kennen wat je aan de buitenkant ontgaat…

Stiller dan stilte zijn gedachten in mijn hoofd. Stiller dan stilte is mijn stem zonder klank. Stiller dan stilte is de ziel van mijn gevoel.…

stiller dan zwijg ik de dag stil ben ik stiller dan je woorden tot mij vandaag vaag ik weg ben ik stil stiller dan je woorden me zeggen…

van die dagen uit een grijs verleden die hem zo nu en dan nog onderhuids betasten bij vlagen strelen van die dagen die hem soms nog laten verwijlen in verloren jaren die zijn bestaan ooit met fierheid kleedden van die dagen die stiller en eenzamer worden, geen uitzicht meer baren gaandeweg zonder hem verglijden…

Ik zie je lopen, Zo dichtbij En denk dan honderd dingen Ik zie je lachen Soms om mij Wil stil verwonderd zingen Maar wat ik denk en wat ik zing een hard onhoorbaar lied Dat merk je niet en weet je niet Zo onverstoorbaar stil Steeds stiller dan ik wil... ...toch zing ik ooit Had ik bedacht Als alles beter is Als jij bij mij…

ijsbloemen en sneeuw een stille witte wereld witter en stiller…

soms lijk je even vergeten in de ruis van het leven maar als het stiller wordt laat jij je weer weten in de hoge lach van een onzichtbaar kind spelend met de wind op zonverlichte stukjes bos waar stof in schaduw danst boven het warme mos in rust kom jij nader vult aan wat haast gestolen heeft en zorgt dat ik weer voluit leef…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…

en het zal weer stil zijn geen blad zul je horen vallen geen regendruppel uiteen horen knallen geen eierschaal doorboord horen worden door een kuiken geen bloem zich horen ontluiken het zal weer stil zijn stiller nog dan het geluid van groeiend gras zoals het ooit eens was voor je was en alles kan opnieuw beginnen…

Mijn oren verstaan slechts woorden Dus vertel me van wie je bent, en zeg me welk licht te fel straalt zonder sluier dat verhult, of van onwetendheid misschien onbeschermd voor de schuld zuiver in haar handelingen oordelend met zienend oog Vertel me toch, over de blinden gezien door de ogen, maar onbekend voor zichzelf schreeuwend van…

In een stug rieten mand is mijn leed geweven tot breekbare materie Terwijl ik in stilzwijgen verga, tot de steen die mij openen zal Nimmer ging ik tot donkere nachten doch tot tere tranen die uitbreken als Invidia…

Een droom ligt in het dichterschap boven het zomerse land van zwijgende wolven in dit eenzame lijf heb ik ooit het hart van een kind gehad zwerven moet ik nu in wildernis over het veld van verlangen terwijl communicatie alsmaar stiller wordt komen dromen terug in mijn lichaam huilt het hart van een vreemde.…

De katholieken en de protestanten De oudgedienden en de nieuwe lichting De linksen, rechtsen en die zonder richting Ontpoppen zich als echte opposanten En blijven aan elkanders stoelpoot zagen Tot ook de laatste zetel zal vervagen…

Ik ben stil, stiller dan ik ooit was, want feitelijk is alles al gezegd. Je dood kwam te vroeg en was laf, maar misschien zie ik het verkeerd. Ik zwijg maar ... ik pas, ik word door onzekerheid verteerd. Met mijn whisky in gedachten verzonken, hang ik aan de bar, en wordt dronken ...…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

Het is stil maar dan verbreekt jouw lach de ijzige kilte Ik zie jou herinner jou en hoor jou weer Het geluid weerkaatst van links naar rechts En even lijk ik tussen hoog en laag te zweven Maar het wordt steeds stiller steeds stiller stiller stil doodstil Tot ik de stilte erken Tot ik besef dat je er echt niet meer bent…

Stiller, stiller, stiller zakken Nacht en dagen om mij heen – Als de sneeuw de dorre takken Dekken zij ’t verleên. Doch hun hout wacht, diep verborgen, Menig, menig wederkeer, En mij komt de jonge morgen Nimmer, nimmer weer!…

Wat zijn er toch veel spinnen momenteel Ik wist niet wat ik hedenochtend zag Mijn uitzicht was verdwenen door het rag Ze rukken op, het zijn er ak’lig veel…! Hun aanval is meedogenloos, ik heb Een onbestemde angst voor ’t www…

Stiller nog dan buiten, je hoort de wind niet noch vogels fluiten. Ik sta omzwachteld met de grote stilte één.…

verstrikt in een streng die ons omknelt stiller almaar stiller een verdord blad schuifelt van stoep naar rand verder weg niets blijft bewaard het onvermijdelijke tot het einde vol in het gelaat zien tot we niemand worden…