Alle inzendingen over strijkers

waar zij en strijkers bezig zijn valt geen onvertogen woord zij weten allen van het super zachte aparte materiaal dat zij onder handen hebben heel anders dan dat van de strijkers die noten in schoonheid doen trillen van emoties waarbij snaren in akkoorden verwaaien vaak vloeien tranen in heftig aangedaan zijn omdat…

ik leg m'n oor te luister geroerd door de toon van melancholische strijkers nemen zij mij ogenblikkelijk mee naar verre oorden daar waar toewijding de boventoon voert men elkaar woordloos verstaat…

Er wordt voortijdig heel wat afgeknald Al 20.000 klachten zijn er binnen In Pannerden verzetten ze de zinnen Door weg te blazen wie hen niet bevalt En Bennie die normaal geen DJ pest Gooit strijkers onder Serious Request.…

ontneem jij mij de woorden en vult ze in met strijkers van grote klasse die snaren beroeren vanuit hun ziel blazers vallen bij het geheel wordt omlijst door meervoudige stemmen die het pijnlijk duidelijk maken wat ik je al die tijd had willen zeggen…

wij hebben gedanst als nooit tevoren op vleugels van de tijd muziek uit onze eeuwigheid vloeren zweefden wij werden verheven door uithalende tonen die sierlijke draaien bekroonden galant zonder pedant te zijn met hoofse ernst naast uitbundig plezier kostumeerden wij nostalgische zwier wij dachten orkest met strijkers en blazers…

Twee strijkers die smachten moeten niet langer wachten. Wij willen noten kraken waar stemmen staken. We zijn er hard aan toe: samen entre nous…

Het is alsof je nooit wegging, maar toch waren er momenten dat ik niet aan je dacht Het is alsof ik vergat dat ik je stem had onthouden, die fusie van strijkers en een harp, met de nodige drum Het lijkt alsof het donkere bos van houtblazers nooit heeft bestaan en de wind van akkoorden en noten je niet wegvaagde Als dat maar zo zou zijn…

Met vuurwerk doet de dirigent niet mee rotjes, pijlen ziet hij niet zo zitten hij ligt al lang vóór 12 uur te pitten want morgenvroeg dan moet hij op TV dan staat de man die wij als ‘saai’ beschouwen wél veertig strijkers in de hand te houden!…

leunend tegen vergane glorie van strijkers omlijst door koperen blazers vanuit het midden klinkt de donkere stem van Nat King Cole de geur van oudheid vermengt vergane glorie innemend zijn met galantheid het ritme aanstekelijk uitdagende pianoklanken zo smaakt pure verleiding…

Als iedereen straks weer z'n kruit verschiet De strijker, extreme bang, de cannon cracker Dan knalt dat hard, dan dreunt dat straf en lekker Soms zelfs nog ouderwets met wat carbid Maar onvervangbaar hard en recht door zee Is James Brown z'n oude soulkreet: 'HEY!!!'…

Een Wereldvorst is van ons heengegaan Als de bescheiden Eredirigent Van 't Amsterdams Concertgebouworkest En chef van 't Philharmonic Orchestra Wars van het overdreven theatrale Gesticuleren, haar- en armgebaar Met in zijn hand geen staf maar een penseel Die strijkers stuurde in zijn minimale Aanzetten, subtiel, slechts…

De bühne deint de pauken dreunen de strijkers weven een kleverig web. Het publiek verbleekt wanneer de nacht zich als een zwarte weduwe op hen stort.…

de strijkers zwijgen als de noten op papier de dirigent wacht in de coulissen handen en baton in rust hij sluit de ogen het applaus klatert een zachte milde regen stilte als teken papieren noten de wording van het verhaal bezielde handen een weidse wereld klanken vouwen zich open landen in de ziel de betovering het is dan dat…

Een gesmoord lachen in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt…

ik zag je dansen met bliksem- voeten strijkers ontsteken en een beschaafd gedonder maakte de herrie die bij je paste wind streek cumulus wolken met kleuren uit het bos vol losse noten bladerden er op los want zonder bui als dirigent werd er niet op elkaar afgestemd bleef onweer meer een chaotisch gebeuren waarin jij…

Over het wijdse piazza San Marco ruist in de bladeren weer een concerto In gaanderijen van de basiliek vioolklanken tussen de machtige zuilen golvend akkoorden- patroon in lyriek Strijkers weerklinken en echo's die galmen klanken weerkaatsen in de akoestiek van gangen bij missen en korengezangen Waaierend over het wijdse…

Zoals ik vader haat, strijker die genas. Hij wil zich voor de eerste hap bezinnen op honger, armoe, de schepper die er was, is, toch geweest moet zijn, et cetera. Hij krijgt bijna geen voedsel binnen want onze vrienden komen hem te na. Rode koppen boven glanzend tafellinnen.…

Ik oefen partituren waarin de toon ontaard de noten balken jammeren omdat ze half vervaagd de wijs niet kunnen houden er komt geen einde aan de valsheid in geschrifte de strijkers nog aan zet laat ik als spechten tokkelen hun beeltenis mijn rust boomschors houd ik mij voor tot aan de generale de dirigent een kikvorsman zijn poel een…

Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden liefde De strijker is verstreken het rotje is ontstoken het lontje van mijn hart...…

het is zo gaarne dat ik luister omarmd door het zachte duister van een zwoele zomeravond een immens orkest van kleine strijkers en ritmisch gekwaak uit plas en poel. de nacht voorbij, het duister weggeschoven van slaap nog zwaar de ogen dicht hoor ik gefluit en gekwinkeleer in het prille ochtendlicht van al wat snavels heeft.…

Zacht hoorde Mozart klanken als van goud gemaakt door strijkers, blazers en cimbalen en ook een piccolo, in ’t Weensewoud, waarin hij in zijn eentje liep te dwalen. Toen heeft hij, dolend door het beukenhout, zijn allermooiste opera bedacht; gezongen met de adem van het woud, betoverd door de stilte van de nacht.…

Het was al vreugd', een mild geraas ging uit Van golven, die de castagnetten sloegen, Van wolken, die het zijd gewaad verschoven, Van onzichtbare strijkers door het Ruim. De aarde lag, een weggedokene, En luisterde, en ademde verstild, In overgave naar het warende, Niet eindigende klankenwonder Gods.…

Inspiratie dringt zich binnen, buiten knalt een strijker af, oliebollen op het linnen, niets leidt mij van 't schrijven af, op de valreep van momenten komt alweer een nieuw begin, schrijvend over mijn collega geeft hij 't nieuwe jaar al zin.…

van pantserkruisers voer door onze met olievlekken bezaaide baai je past het kralensnoer dat spant om jouw nek door het schroot van de vergeten postkoets waait de mistral over de plankenvloer van de vrek die uren, spijkers van mijn doodskist spaart maar eerst proef ik de taart van de moerbeibes puilt er een orkest van koperblazers en strijkers…

Dit keer ging het anders: In ons ruim concertgebouw zou Daphne en Apollo opgevoerd Grijs was de grootste groep Enkelen met stokken of rollator De lift vol, dus weg, wij wachtten, hij kwam opnieuw zich vullend met rollators en ons achten als begeleider mij er maar net bij In de zaal drie rollators en een rolstoel in een hoek De strijkers…

van de consequente perfectie van de imperfectie het was te hard, te fortissimo, te houterig, oorverdovend en veelal onverstaanbaar als 'tussen de schuifdeuren' crescenderend ongefilterd schreewerig, de kelen kielhalend schrapend mij als toehoorder, toeschouwer op rij F stoel 14, zo zeer mijn oren zo zeer veel pijn te doen het orkest te 'strijkerig…