Alle inzendingen over stroompjes

gestaag drupt water van blad op tak de stam wordt donkerder door lange tranen die in stroompjes naar beneden komen wegvloeien in de grond tot die verzadigd is en plassen blijven staan waar in spiegelbeeld de regen weer gewoon in stroompjes terug naar boven lijkt te gaan…

De plassen na 'n plotse plensbui De stroompjes in de gulpende goot Boomblad als gammel vaartuig De wind duwt en trekt trekt en duwt onverminderd, onvermoeibaar Herfst, bevaarbaar.…

Door kabbelende stroompjes Zie ik losse letters vloeien Wanneer de stroompjes zich samenvoegen Zie ik de letters tot woorden groeien Tot een stroom van zinnen Gestuwd door emotie en gevoel Ongeremd vloeien de zinnen Met de waterval als enige doel Spraakzaam water stroomt rijkelijk Laat zich vallen naar beneden Woelig water vol emotie…

De maan schijnt helder: in de stille vijver blinken zilveren stroompjes. Een hel lichtpuntje glimt ergens _ bij koude nacht: de vroegste krokus.…

Zwervend over de globe Via continenten op zoek Naar jou Kroelend voor de water- spiegel Droom jij jouw wens in Mijn nabijheid 'k Zie en voel druppels Vallen. 'k Hoor Analyseer en duid Jouw ademloos geluid. Druppels worden stroom- pjes Tussen jouw borsten Plots ontstaan Balancerend op een slap Koord Figureer jij in mijn Volle…

Het kan haast niet dat ik die nooit van zachtheid blijk kon geven zoveel tederheden voor je voel die telkens uit mij te voorschijn lopen als stroompjes water van de regen Hoe je stem nooit zweeg windorgels bedwong en mij met een schittering in je ogen pijnlijk wees op de leegte van een hart dat geen liefde kent…

Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral...…

in de zomer is noordwaarts gaan niet echt een straf de stroompjes zijn doorwaadbaar het landschap toegankelijk en de fjorden te bezeilen ja zelfs noorderlingen hebben dan iets menselijks minder nors(k) vooral anders is het in de winter wanneer koude hen omringd dan tocht het ernstig door de kieren van hun hart nee dan toch maar…

in het wit van de wereld speelde licht in kristallen brak op het raakvlak en vuurwerkte in megakleur zijn rechtlijnigheid de schittering plezierde het kind door de klimmende zon die in warmte won van de kou kleur transformeerde tot weerkaatsing van hemel in blauw nu dansen stroompjes met twinkelend jeugdig geluid in hun kersverse…

dit is mijn gezicht het is door lijnen getekend vroeger werkte ik op het land waar schilders stroompjes creëerden het zag vaak tegenslag groef zich vast in de winter in '63 schaatste ik de tocht die mij het leven zou leren over weemoed las ik de huisjes aan de Bonkevaart het ijs dat smolt onder mijn voeten over pijn leerde ik het…

Ontluikende stroompjes opgestuwd met zachte hand tasten lustig mijn lichaam af Loom verlangen onderhuids wordt voelbaar gewekt door onverholen lichaamstaal Als vaag gestreepte schemering bekoorlijk binnenvalt beroerd zinnenstrelend licht jouw geurige huid Vrijwillig ontvoerd door opgezweept begeren tikken onze harten schaamteloos de tijd…

Mag het zachter Heel klein Nietig zijn Als een muisje Kleine tripels door het veld Terwijl de vos zijn streken telt Mag het zachter Heel klein Nietig zijn Als een reus Groot dik stappend ploegend, zuigend Kuilen trappend vuisten bol gekneld Mag 't zachter Heel klein Nietig zijn Als in liefde Stroompjes beekjes Kleurtjes…

sinds tijden kijk ik weer van dichtbij naar die zonderlinge maaksels: de schorshuid diep gegroefd ruwe gravure van droog-ritsen wirwar-stroompjes doorsnijden winden zich waarin kermesrood een rondhangen traag trekken van vuurwantsengewemel stamopwaarts voortschuift tastend voelhoorns volgend aldoor snijdende honger drijft hen van ver…

zij laat warmte druppelen uit lange artistieke vingers waarmee ze ultieme kunst doet floreren niet zomaar proberen en god zegen de greep maar met schoonheid al aardig op dreef zie hoe ijzige aandacht smelt en agressie verwatert waar stroompjes elkaar meanderend raken nog is er geen vliedende vloed maar het doet goed in…

wind wilden wat, wilden spelen met ‘t water, de zee spelen met ‘t strand haar herinnering golvend verinneren, alles wilde het doen met elkaar: de wind ‘t verschuiven en stuiven van stuifsel, de zon achter elk schelpje een schaduw verschijnen, de keitjes kuilden al kuilend een kuiltje, de steentjes kiezelden keutels, ’t geweken water harde stroompjes…

geloken mag ik soms een stukje van de wereld achter je blikken zien waar groen en bloemen heuvels rijgen tot landschappen met de uitnodiging van de stralende zon tot een sprong in een dartel riviertje met bovenaan de bron nog glinstert het opfrissend spatten van water als verkoeling op de hete zomerdag natuurzuiver klinken stroompjes…

Een sneeuwschedel toont zich, glanzend en klaar, om hard drukkend stroompjes te verbergen. Het verleden wilde ruig bestaan vergen. Dagen der arbeid waren lang en zwaar. Avondspraak maakte ruw leven draagbaar met verhalen van trollen en dwergen.…

Het regent forse druppen op mijn raam In stroompjes van 't venster naar de grond 't Geluk danst op de golven van de stroom van Verlangen. Ontsprongen op de lippen van jouw mond Kijkend in mijn spiegel zie ik jou.…

(Louvre) Hier: zo’n veertig liter water, ‘n flinke kwak vet, paar pijpen kalk, onduidelijk vezels, eiwitten, nergens wit nergens ei, verspreid in slordige bundels, onzichtbaar een paar galvanische stroompjes erdoorheen,-oja zo’n 6 gram goud in mijn vullingen, schat ik.…

zijn't waterdruppels zonder richting stroompjes van een andere lichting, die vloeien aan een laag debiet?…

het weer logenstraft de vele toeristische gedachten dat de zon zich hier altijd dagelijks laat zien ‘een pokken dag vandaag,’ roept een verbolgen tante Mien terwijl 't land toch om wat water zit te smachten tussen de vochtnevel welke optrekt over het Zuid Franse land zien we op de grond kleine stroompjes door regenwater ontstaan blauw gele…

Ay zoete Nimphje, wanneer 't eens rust Op 't mondeke, daar 't zijn vlammetjes blust In stroompjes van Nectar en zuchtende wind, Zo ging het na 't hartje, hetgeen het bemint.…

buiten het dorp waar stilte het kenmerk van stil nog Stiller verstilt in de afwezigheid van rumoer zwoegt het opkomend gras zich door de poriën van dauw om voor het eerst het zonlicht te beschaduwen door in de luwte van het nog niet-weten het herstel van na de winter te zijn vergeten, kleine stroompjes water voeden de nerven die…

De wintervorst vierde zijn lusten de toom en vloerde met schotsen het meer en de stroom; de veldvreugde ruimde voor de ijsvreugde plaats en meertjes en stroompjes weerkaatsten de schaats.…