Alle inzendingen over tastbaar voelen

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

Kan ik praten met jou zonder woorden over de tafel heen klitten onze ogen zich samen twee dimensies, de schijn en wij praten en kijken Maar wat ik zeg telt niet wat telt is de band tussen onze blikken bijna tastbaar... voel ik de band net niet.…

voelen van jouw aanwezigheid om me heen…

het is waar kippenvel langs benen gaat tot in haren laat ontwaren dat emotie levend is zelfs al mis je meer dan tastbaar voelen, zoals een hand langs je gelaat of strelend zachte armen in een warm gebaar het is het ooghoekmoment de tonen van een melodie, de lach van pasgeborenen een leven, dat herinnerd wordt door hart en hoofd…

voel je aan soms is het dat ik je hoor roepen…

voel ik in die bloemen jouw hart hoe je het leven met me deelt in voorspoed en in smart prille bloemen in het voorjaarsgras, ze stralen liefde uit het stille genieten van schoonheid is de enige buit.…

de avond is tot de nok met nachtblindheid gevuld ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

Waar ik ook ben hoor ik dezelfde woorden waar ik ook ben zie ik dezelfde moorden waar ik ook kijk zie ik dezelfde kinderen waar ik ook kijk zal honger me hinderen waar ik ook voel blijven vuren branden waar ik ook voel…

Hopeloos, Ik voel Hoe je langzaam uit mijn zicht verdwijnt En toch tast ik de muur af Om nog iets van jou te vinden Iets kleins, Misschien Om nog even kort bij je te zijn Je warme hand nog heel even vast te houden Geef me toch alsjeblieft nog iets Om dat verlangende gevoel te bedwingen Laat me dan nog een keer Een keer bij je zijn Dan…

De dagen dat je tastbaar was in zwijgen kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen verder ga ik zonder jou te leven voel je mij niet meer ben ik je nooit vergeten is er niets van jou onzeker in mijn hunkerhart gebleven.…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

Van alle tastbare dingen de eersteling is hout me het liefst, van vroeger, era's terug de nerven en het ritme het lengen tot in de toppen strekt het kind in mij, twijnen van draden het maakbare in ranken ben ik het twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken…

ieder begin gaat naar het einde zeg jij me, kijk maar naar de draad wanneer dan, vraag ik was het voor 't eerst dat wij de wind ontdekten zo hij komt en als hij gaat of anders 't vangen van de zonnestralen wolken op afstand daarna het zingen van de regen al wat ik los zou moeten laten bestaat bij gratie van wat ik nu nog bij me houd…

nu ervaren wij een optelling van ik het wijdse en ongrijpbare zo de schepping is ben ik en toch tastbaar met handen die er niet zijn voeten nog pril de ogen blind geopend voel het leven in de dood zie de zon in mist ijs in warmte van een schoot…

Mijn tranen voel ik langs de wangen lichtjes, naar beneden rollen. Momenten van herinneringen komen terug in mijn gedachten. De druppels zijn tastbaar. Herinneringen blijven voor eeuwig. Fotograaf onbekend…

Het is niet meer zegbaar dan in woordeloos gebaren of zwaaien naar het heengaan van de barre westenwind misschien heb je het in de gaten is het een gevoel diep in jezelf voel je het tastbaar in de kieren maar het is een heengaan dat niet meer terugkeert als een volwassen kind het is een heengaan zonder een weerzien een stilte in de…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Als ik m'n ogen even sluit voel ik je lippen op de mijne, hoor ik beloften zoet. Je gedroomde aanwezigheid wordt bijna tastbaar. De ademtochten... Ze snellen voort, worden een verleden.…

in het tikken van de klok proef ik de dagen geluiden vragen mij erbij te zijn ik zie de dingen tastbaar voor mijn handen hun vormen raken mij ze ronden zo mijn wereld in aanwezig zijn ben ik nu mijn bestaan of maakt er zijn het leven aan de gang voelen, lachen, dansen springen, laat de jaren dan maar swingen ik ben er nog niet…

Ik wil je voelen heel dichtbij Je even aanraken De tastbare aanwezigheid Van je warmte en liefde Heel eventjes maar Ik wil je voelen meer dan ooit Warme zachtheid die je straalt Omringd door passie en vuur Ik wil je voelen heel even maar Die gedachte kleurt mijn diepe wens Om jou nog even aan te raken Die zachte onuitgesproken wens...…

ik weet niet of er een lied bestaat dat de melancholie wil bezingen die mijn ogen sluit en meevoert naar jouw zuchten aan mijn zijde dat me tot leven beweegt als vrouw wachtend op een tastbaar teken nauwelijks een glimp laat zien me voelen laat hoe in herinnering ons beeld van liefde smaakt zonder het gemis…

(ongrijpbaar ligt jouw tastbaarheid buiten mijn bereik…) ik strek me, rek mijn armen verder naar het grote niets en vang het liefste waar ik me laaf aan al het mooiste dat je was in tijd, begraaf ik narigheid maar dat is zwaar en lukt me niet blote voeten in het gras voelen eindeloos jouw madelieven…

Stilte is voel en tastbaar!…

ze raken nooit uitgeteld stilte wil een hoofdrol in een huis dat blijft verhalen een draaiboek dat niet liegt ik heb het leven nu geleerd ik zal het water blijven dragen tot de avond binnenkruipt morgen zullen er branden zijn ik wil het wintergras zien groeien ik zal ontsnappen aan de tijd het moet me lukken om de snaren van een harp te tellen…

Ik voel zij zijn mijn voorouders die uit het gezicht verdwenen en de kinderen waar ik vergeefs op heb gewacht. Ik voel hen onder mijn hand, ik voel mijn hand op hen, aan hen, en hoe een vacht pas echt een lichaam tastbaar maakt. En hoe stil ook kijkend blinken hun ogen altijd altijd van leven.…

Ik wacht op je al wacht ik voor niks; dan weet ik, dat ik niet voor niks op je heb gewacht!…

als jouw wangen rusten in mijn handen jij ze aan mij toevertrouwt dan laat je ze zonder woorden toch nog schuchter bevangen je huid roept met zachtheid kom, wil je mij dragend raken ik voel je dan zo tastbaar dichtbij om je adem te smaken en de tederheid in je ogen spreken zomaar als vanzelf zielsveel van nabij laat ons samen…

want niets is al tastbaar in beelden van glas we modelleren ze pas…

In de kern ben en blijf ik oprecht liefdevol. Meer vaak, dan de ego, de geest én het lichaam aan zouden kunnen! Het is wat ik Petra Hermans de wereld zeker niet zal misgunnen. Ik werd en was ermee geboren, in al mijn kunnen. Om de volledige vergevingsgezinde liefde aan ieder maar dan ook ieder mens geheel te gunnen!…