Alle inzendingen over tastbare herinnerin

ook al is het lang geleden ongeloof, pijn en verdriet staan gegrift in mijn geheugen 'n tastbare herinnering heb ik niet nooit zal ik jou kunnen vergeten ook al was je nog zo klein je was nog niet levensvatbaar maar 't heeft gewoon zo moeten zijn…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

Waar ik ook ben hoor ik dezelfde woorden waar ik ook ben zie ik dezelfde moorden waar ik ook kijk zie ik dezelfde kinderen waar ik ook kijk zal honger me hinderen waar ik ook voel blijven vuren branden waar ik ook voel…

In het duister gehuld Ik kan niet opstaan Wachtend op een teken van jou Is er nog iets, wat je me zeggen wou? Hopeloos, Ik voel Hoe je langzaam uit mijn zicht verdwijnt En toch tast ik de muur af Om nog iets van jou te vinden Iets kleins, Misschien Om nog even kort bij je te zijn Je warme hand nog heel even vast te houden Geef me toch…

Men spreekt over rugzak, al dan vol of niet, een lege betekent dat die persoon dan de wereld op zijn zonnigst ziet, maar o wee, een volle rugzak torsen, dan zit een mens wel ergens mee! Een volle rugzak dragen en proberen te blijven lachen, is eigenlijk meer, dan een mens mag verwachten!…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

Van alle tastbare dingen de eersteling is hout me het liefst, van vroeger, era's terug de nerven en het ritme het lengen tot in de toppen strekt het kind in mij, twijnen van draden het maakbare in ranken ben ik het twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken…

ieder begin gaat naar het einde zeg jij me, kijk maar naar de draad wanneer dan, vraag ik was het voor 't eerst dat wij de wind ontdekten zo hij komt en als hij gaat of anders 't vangen van de zonnestralen wolken op afstand daarna het zingen van de regen al wat ik los zou moeten laten bestaat bij gratie van wat ik nu nog bij me houd…

ze raken nooit uitgeteld stilte wil een hoofdrol in een huis dat blijft verhalen een draaiboek dat niet liegt ik heb het leven nu geleerd ik zal het water blijven dragen tot de avond binnenkruipt morgen zullen er branden zijn ik wil het wintergras zien groeien ik zal ontsnappen aan de tijd het moet me lukken om de snaren van een harp te tellen…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

In rook ging alles op Tastbare herinneringen Die nooit meer tastbaar zullen zijn Geen foto's van de kinderen nog klein Maar we leven gelukkig nog allemaal! In rook ging alles op De auto, de hele inboedel, en zo ook mijn dochters lievelingspop Maar wij leven nog! En dat is belangrijker dan al het materiele…

wankel en wandel hier ben en daar ga ik tastbaar de sporen van wat daadwerkelijk was…

Alleen de bloemen op het graf zijn nog tastbaar, rest het verleden…

Naast mensen hou ik het meest van hout!…

Mooie momenten, zichtbaar en tastbaar laten mij verliezen in de tijd. Het licht in je ogen, je warme huid, de tederheid waarmee je mij aanraakt, is als een eindeloos landschap van geven en nemen. De warme gloed van verbondenheid, zo tijdloos mooi, zo tastbaar nabij.…

Liefde laaft levenslang langer nog laaft liefde dan tastbaar verder dan ik reiken kan.…

De ziel tastbaar als adem in de dampkring om ons heen, jou en mij. Voelbaar als kippenvel van huid tegen huid.…

Als ik het lees, vraag ik me af of 't waar is Dat Lubbers echt meermalen ongepast Een bil van deze dame heeft betast En dat nog wel als hoge commissaris Eerlijk gezegd kan ik het niet begrijpen Maar zeker is, dat hij 'm nu zit te knijpen ........Een medewerkster van Ruud Lubbers heeft hem ervan beschuldigd, dat hij haar in de billen…

leek onbewogen het blad in lome zondagsrust langs de dijken stonden schapen peinzend voor zich uit te staren akkers luierden in aardse kleuren vogels hingen roerloos in de lucht in de verte dommelde een vrome toren tussen eenzame boerderijen weerklonk in het stille zwijgen iets van broze eeuwigheid zo sluimerend nog aanwezig zo tastbaar…

In mijn gedachten leeft een fantasie. Hier hoef ik niet te wachten tot ik jou weer zie. Met gesloten ogen ben je dicht bij mij. Maar ik voel me bedrogen, want daar blijft het bij.…

Slaap hier die droom uit in dat tastbaar verlangen hoor ik jouw stem nog in de duisterstilte proef ik de nacht steeds weer in jouw hart gevangen draag ik mijn ziel hier onder het glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen in draaien en fluisteren behangen.…

Waar woorden soms ongemerkt In het onderbewustzijn blijven Rondzingen tot het moment dat Ze te voorschijn worden geroepen Is het de muziek die ze Aanspreekt, recht in het hart, En die het onzichtbare tastbaar maakt…

Langs sporen van wind lijnen van staal trekt gelijk het web van zwak evenwicht banen van onwetendheid in stralen van licht tot aan de zekerheid liefde die over horizon schijnt.…

Zoveel levens in mij: Er wonen zoveel levens in mij. In elke cel van mijn lijf Schuilen levens van miljarden jaren. Bevroren in de tijd. Naar verre vreemde oorden, voeren mijn dromen mij. Naar lang vervlogen levens. En bij 't blaffen van de maan. Ontwaken zij uit hun eeuwigheid…

tastbaar stevig grenzeloos subtiel bergmassief gelijk een spons neem ik deel om uit te vormen in compleetheid…

Verzilverd hebben we je zachte lach je milde staren in brons gegoten het stokkend hart voorgoed omsloten en strijden nog mijmerend jouw slag Wat is verliezen of gewin in de leegte van verstilde uren zelfs de balsem kan het schuren niet verzachten in ons gezin Zo onraakbaar dichtbij zo tastbaar ver weg altijd die echo als ik zeg waar…

Je haar dromend in de zon, onaantastbaar Je ogen diepzeeblauw, intens stralend Je mond met zacht rode vragende lippen Even keek je Even, bijna tastbaar samen.…

als jouw wangen rusten in mijn handen jij ze aan mij toevertrouwt dan laat je ze zonder woorden toch nog schuchter bevangen je huid roept met zachtheid kom, wil je mij dragend raken ik voel je dan zo tastbaar dichtbij om je adem te smaken en de tederheid in je ogen spreken zomaar als vanzelf zielsveel van nabij laat ons samen…

Wij zijn herkenbaar geworden als helder licht in lege ruimten de geur van naakte huid op onderstroom van liefde Wij zijn tastbaar geworden in elkaar’s adem van verlangen de kleur die zich uitstrekt heeft ons gezicht blootgelegd Wij zijn herkenbaar geworden in waar wij waren, hiervoor de beweging die wij volgden de langzame, de snelle…

De dingen maken het liefst met dingen kennis Ze kennen voorkeuren en douanebeambten Echte dingen zijn altijd de gelukkige dingen Dingen zijn het liefst geen woorden maar dingen Die door dingen aan de dingen toekomen Het liefste zijn ze takel, stofbril en borstel De dingen zijn graag toegankelijke dingen Die zo gevoelig mogelijk…