Alle inzendingen over te lore

Ik voel de wind vergaan om mijne oren, ik wilde wel vergaan in 't licht te lore. -------------------- uit: Verzen (1903)…

Mijn leven is vergankelijk Elke dag een beetje sterven Maar morgen leef ik nog Om de stand bij te houden Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem Licht geworden door de barometer Bezin ik helemaal te loor Zak ik af naar de goudsbloem Passeer de metafoor Ik schat mijn kansen in Haal ik deze lente Of bak ik zo bruin Dat men mij begraaft Onder…

wij dierenvrienden in Nederland treuren alleen over gekwelde dode stieren geenszins aangaande dit einde levenspad/matador deze wreedaard interesseert ons geen lor dit enge mensenleven had zeer nuttig kunnen zijn/ helpende handen DIEREN IN NOOD stoer stierf jij zeker niet op jouw grafsteen de zwarte letters domme dood…

Je krijgt een gouden kalf Voor zoveel acteertalent Ze weten nog niet half Hoe goed jij eigenlijk bent Geniet maar van je prijzen Om mij gaf je geen lor De wereld kust jouw voeten Maar ik heb je nu door…

Er spoken types door mijn hoofd van allerlei pluimage ze hebben állemaal een snor het lijkt zowaar een rage de ene heeft de krul omhoog de ander naar beneden de derde hangt er lullig bij snor vier lijkt overleden vijf geringd en ver van huis zo'n zestig senior zevenentachtig niet zo pluis negentig groeisels een lor Honderden knevels…

Geschept in puntzak of een tweevaksbakkie, dat boeit me werkelijk geen ene lor. Een wandeling aan zee en dan zo’n zakkie. Oh jee, nu kwijl ik als m’n labrador bij de gedachte aan ‘t patatje met. Ik speur de straten af in Rotjeknor want kokendheet en geurend frietenvet betovert me, ik hunker nu alweer.…

compleet zo lam toen hij zijn oordeel had geveld mobiel vrouwliefje had gebeld “schat ben wat later thuis” toen voelde zij zich afgepeld ontpit en helemaal ontveld en wilde graag naar huis hij heeft nog wijn voor haar besteld en toen zijn geld werd nageteld verdween hij uit het zicht hij had zich niet eens voorgesteld is als een lor…

Ik ben gegaan de werelden door, ik kan 't niet vinden waarin ze schuilt die ik zo minde, zij is te loor. Zij was de zon en ik de regen, zij scheen door mij - en van ons beide is opgestegen een kleurenrij. Die hangt nu boven in de lucht met wereldvlucht, de wereld is groot, eindloos groot maar zij is dood.…

Toen ik na een liter jenever Sophia Loren in mijn bed aantrof, ben ik in paniek naar mijn koffiezetapparaat gerend, maar toen de koffiegeur zich verspreidde tikte Sophia mij op de schouder en vreeën wij alsnog.…

En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal en ik duik in de wind en gebruik elke spier, die geniet als ik suis langs het riet.…

spring over het tuinhek mijn teerbeminde ik zie je zo graag zweven door de lucht je lange blonde haren even in de wolken even je glimlach in vogelvlucht je weet dat het stil en stiller werd het huis zuchtte, en kraakte alleen om jou en hoe koud de nachten zijn in een kil eenzaam bed ik lag als een lor dronken op de bank het verschil…

Ik droom van Do, Carice van Houten, Catherine Deneuve, Sophia Loren, Maxima, Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, o, helaas droom ik.…

ha, zie: je lacht al, alsof niet de lor met het gas in je mond, de touwen niet schuins jou binden in de daad van zijn woord. alsof het woord een toekomst had.…

Rijk en roem gingen te loor. Voor die liedren? ach neen, ook die zijn vergaan. Een woord blijft, een woord slechts: Waarvoor? --------------------------------------------- Epitaaph, epitaaf: lijkrede,grafschrift…

De boten, onbeweeglijk, gaan te lore. Ginds in de nachtelijke wederschijn, Schaduw en schaduwbeeld verschemerd zijn.…

Inmiddels ben je een oude diva gelijk Sophia Loren, gerijpt en krachtdadig, niet meer bang om te falen, recht door zee en nee, niet minder mooi, al is de strakheid dan verdwenen.…

O leven waar niet veel raakt in te lore... Herdenken wij de sprook van vader, zoon: Zie me dat kind eens aan, zijn wonder-loon... Dat zitten op de schouders van een blinde, De lange weg door nacht en zon en winden.…

De avondwind drijft ver en zwakker Langs de popels, die de akker Zomen, over 't land te loor. Buiten dralen zoete roken — Geur, die van de zomer is — En de ogen half geloken, Droom ik, voor het raam gedoken, 't Uur, dat voor de dromer is.…

zat bibb’rend in de Bar van het Paradijs te Vingtimiglia bitt’re koude campari soda heel veel ijs rotsen hoge bergen blauwe meren bellissimo lollo-lollo-la-lollo-brigida cardinale-quatro-stagioni claudia-lezione-con-amore sophia-loren-tesoro-mio… moeilijk te verklaren zijn giornata particolare enige uren later kwam-ie waggelend…

Maar geen weet, als te loor is Gezonken 't rijk van 't menselijk ‘bijna’, Wat me in de keel daar brandt, wat dol verlangen Dat schreiend uitslaan wil in gloed van zangen, En hoe 'k in stralenkrans van duiz'ling ga Door eenzaamheid, het hoofd vol duistre glories. 1900…

(voor Loor Blik) Met je vier-en-veertig jaren op aarde ben je een naaktmodel waar ik wel een miljoen euro's voor over heb als ik die in huis had.…

(voor Lore Berger) Je ouders waren gezellige leraren en jij studeerde aan de universiteit van Basel om schrijfkunst te vergaren, want je wilde je literaire ei kwijt.…

machtswellusteling die grenzen geenszins accepteert II 't Rode Leger bekend door goede naam en faam strijdlust moet nu vechten voor de machtswellust van man die de weg kwijt is schietend en bomgooiend slaan Oekraïners op de vlucht naar 't Westen armen open, huilend hart III inmiddels heeft 't Rode Leger naam en faam ver- loren…

In de onverzadelijke vlagen Van het leven gaat hun lied te loor, En bezij de paden, waar wij jagen, Naar de bodem onzer luide dagen, Neigt maar zelden een aandachtig oor.…

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen, Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.…

voor Stijn Ik schreef je naam in het zand en de wind woei het weg. Ik schreef je naam in een boom en de schors stierf af. Ik schreef je naam in marmer en de steen verbrokkelde. Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

Jouw liefde is ze een leugen? Je vertrouwde stem, is het de wind die fluistert in mijn oren? Je armen om me heen, zijn het die van de onzichtbare? Je tranen vloeiend op mijn lippen, zijn het enkel regendruppels? Jouw liefde ze is echt en ik heb jou gevonden...…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach. Nu ben ik…

Het was de dag dat je ogen blonken, de dag dat je glimlach straalde en ik je mond voelde. Het was de dag dat je geen woorden gebruikte, de dag dat je handen ontdekten en mijn hart sneller ging slaan. Dat was de dag dat ik wist dat er ook in mij liefde ging groeien.…

We lagen in het gras. Jij en ik helemaal alleen. Kijkend naar de vlinders en de bloemen. Genietend van de zon en de rustige wind. Hopend op dat eeuwige moment.…