Alle inzendingen over thuisloos

thuisloos zonder dak boven het hoofd kille winterwind over zijn schouders gedachten verdoofd zwerft hij haveloos met een hopeloze kater thuisloos zonder bezit op zoek naar tabak thuisloos en alleen raapt hij peuken van de stoep…

Hij was verslaafd aan een éénarmige bandiet die zijn geld verslond Nu is hij dak en thuisloos door iedereen verlaten.…

mijn rusteloze opgejaagde kinderhart sloot haar kamers het kan niet in me aarden niet bij mij landen mijn thuisloos zwervend hart op de donkerste onvindbare plek…

nu haar thuisloos hart de roestige bodem van het verleden raakt ruikt zij de zoete lucht herinnert ze zich hoe stil het was dat daar de betekenis lag…

Als jouw stem in stilte verdwijnt Is er iemand die hem mist ? Zal er iemand om jou treuren Als jouw schim opgaat in duisternis ? Ik zie jouw silhouet vervagen Totdat het helemaal verdwijnt Zal er ooit iemand wachten Totdat jouw ster aan de hemel verschijnt ? Je bent een schim in het donker Getekend door het leven Elke voetstap wordt weer…

In de schaduw van tijd doolt het kind in een thuisloze ruimte op zoek naar liefde Zijn rijpe adem wasemt eenzaamheid Het hongerige hart echoot verlangen rust te vinden in zijn licht Maar het huis van de geliefde fundeert niet op moeras De muren geven rust en benauwen tegelijkertijd: Kom mee naar de kermis Verleid me met erotiek…

Hoogtij van zomer tooit zich nu menshoge varens onder bomenschaduw omgevallen stammen takken, mos en grassen wandelaars slenteren over ’t zandpad de wolkenzon aait zachtjes… ‘t irreële sprookje van een thuisloos dromenbestaan.…

Zich dienend Opgesteld Naar zijn Naaste In alles Hem en haar Lief gehad Die thuisloos Is of Zelfs zonder dak Aandacht Voor de zwakke Om te laten zien Dat 't ook anders kon En dan toch Alsnog Wegens te lang parkeren Genadeloos De bon Spilsluizen, Groningen, dinsdag 10 juli…

Ooit was de school de ware biotoop Voor iedere oprecht gedreven leerkracht Maar menige docent verliest aan veerkracht En gaat voor school steeds vaker op de loop Men voelt zich in diens biotoop juist thuisloos En zo verdwijnt men roemloos en geruisloos…

je laat mij wonen in je woorden als ik ontheemd mijn plek niet vind me thuisloos waan en in de wereld sta als vreemdeling de ochtend neem als sprakeloos de avond als voorgoed verdaan als blinde in het licht moet kijken dan geef je rust met al je zinnen beland ik in een veilig nest de duivel en mijn zieledeuk voor even weg…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

Zwerver ben ik in Gods handen - Al heb ik geen huis, Geen woning of wat Daar op lijkt, Overal ter wereld Ben ik in Zijn handen En ben ik per slot van Rekening altijd thuis…

de olijke kapster schaart met ogen wandelt tussen takken rozenolie fleurt het zwerk rillende kraaien op de grassen de dood is opgeruimd netjes in de pul op het dressoir de dag zit in de knip fladdergons verlaten de geruchten appeltaart staat op de stoep thuisloos woont de witte waterroos het marmert aders blauwglans de tondeuze slikt eiderdons…

Het was al laat de klok draaide overuren en wijzer geworden gaf ik mijn laatste muntje aan de muziek mee het leek alsof het sterren regende maar helder maanlicht gaf druppels voeten en zij dansten op de muziek van thuisloos al huiverend en spetterend naar een nieuwe morgen op het bruggetje snorden soms wanhopig vragen aan ons voorbij…

Het schamen voor gedrag van soortgenoten Pijn ervaren anderen aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. --------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Dakloos Ben ik in Mijn eigen gedachten - Geen plek waar 'k Schuilen kan in d'Allerdonkerste nachten En waar 'k vinden Kan die mens Die zichzelf lief Leert hebben zoals Hij zijn naaste Heeft liefgehad…

hij leeft zijn dagen stuk voor stuk, losbladig, hij doet niet iets gerichts in een beroep, hij ziet geen toekomst, hoort niet bij een groep, heeft voor de dag van morgen niets voorradig. hij loopt maar wat te lopen langs de stoep. de meesten kijken langs hem, ongenadig. wel zijn eerwaarde zusters hem weldadig, en heilsoldaten, met het Woord…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Wolkje aait zachtjes ‘t ideële levens sprookje een thuisloos dromen bestaan wanneer jij afstand in stilte kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos hoogtij van zomer tooit zich nu mens hoge varens onder bomen schaduw omgevallen stammen, takken mos, bosgrond en grassen strijden tegen droogte in luwte wandelaars slenteren over ’t…

Voorbij de Poortloze Poort gaf ik mijn spullen weg – thuisloos zwierf ik onder de Vissen aan de hemel, hun tijd is een lange tijd op de klok van de aarde De steden waren snel gesticht in het korte uur van de Ram – maar Waterman, jouw eeuwen liggen nog ver in de toekomst na de sterke mannen Jij en ik wachten niet meer we lopen voor, in…

Geroepen Voel ik Me om Te helpen Mijn evenmens Hij die zonder Dak is of Zonder thuis Opgedragen aan de mensen van Open Hof, Stad Groningen…

een hond aan iemand op straat met zijn wereld op schoot mijn verhaal echter is onzichtbaar verborgen zweeft tussen kamers waar ik nooit lang blijf ik ben geen cliché geen teken aan de rand Ik ben een moeder die vlucht een kind zonder land ik ben de jongere door jeugdzorg gemist de verwarde patiënt die buiten de regels valt thuisloosheid…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg. Dat hij vervuild verweerd vergrijsd is kan ik helemaal…

Onder de winter slaapt hij, dromen in de kou stilte roept om hulp De winter slaat zijn klauwen om alles wat leeft en beweegt, de lucht voelt als ijs, de grond hard als een steen. Hij loopt door de nacht, een verloren silhouet in de leegte, zijn schuilplaats slechts dromen die in rook lijken opgegaan. De deuren zijn gesloten, de opvang een…

triomfantelijk pist hij tegen de wind, snuift neerbuigend en gaat zijn weg een holle lach schalt over het moeras van menselijkheid in de diepte waar tussen poelen van vervreemding, alles lijkt alsof waar leven en dood in zinloosheid stranden onder het wolkendek dat de blik genadig afschermt van het licht ligt het land van verknechting waar thuisloosheid…