Alle inzendingen over tint

We maken radslagen de omstanders roepen om meer, maar mijn maag draait om en het plafond draait mee Haar gezicht trekt wit weg ik omhels haar van achteren we duiken de diepte in het duizelt me, met een bons voel ik dat er een bodem is en dan zwemt zij weg Waarom ga je nu? Nergens om, lacht ze me toe met een bedroefde blik Het is toch…

wie vangt mijn tranen en kleurt ze in met hemelse tinten tinten die niet zichtbaar zijn met het blote oog alleen voor degene die werkelijk weet hoe donker het lijden smaakt…

groene vlakken, tint op tint een werveling door goudgele halmen braakliggende grond voren met hier en daar een kronkel witte of paarse bloei - een aardappelveld het platteland, door geen kunstwerk te evenaren…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

Drijvend op woeste golven van vurige passie en verlangen mijn gevoelens worden bedolven en mijn hart is erdoor gevangen Wandelend op gouden paden mijn ogen worden erdoor verblind alles wordt nu met liefde overladen het leven is omvangen met een roze tint Zwevend op prachtige wolken met de kleuren van heldere lelies deze ervaring is niet…

Krokussen: lachende zon die wegduikt voor koude winden, lente doet vinden in tere tinten.…

Ik zag mij. Zondag, verbeelde het mij. Een houten paneel kern, noest en groeiringen marmerende structuren. Sepia, zacht geel en bruinen. Blond zand, strand duin aardetinten en wind. Glooiende keerkringen, mijn schaduw lag als bevestiging van de zon in mij. *landschappen van Frank Dekkers, een oorverdovende stilte. Galerie Milic…

Daar liep ik in een luchtaanval tinten grijs niet te vermijden Deze wolken als nooit tevoren vlogen me met hagel om de oren Het werd nog voor er iets zou bloeien een gevecht in plaats van stoeien…

leeggelopen principes en holle twistgesprekken waar alle ware goden zich voeden met het bloed van hun dode volgelingen ik blijf achter bij de God van dit vlakke lege land een streek zonder lage streken bol van wolken die zonder doel zichzelf blijven witwassend water dat zich met liefde laat vullen walkanten zonder zelfkant elk tint…

in een kaarsrecht onderkomen in de smetteloze uren aarzelend schuifelt ze weg langs pas ontdekte dromen, voorgeschreven tocht langs de baar van roerloos licht, laat zich niet uit de eigen waan verdrijven in onbevlekte jurken zij aan zij danste ze glorieus de modieuze passen, wist daar iedereen mee te verrassen in alle geleefde tinten…

houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot de kroon van verbinding die zich in zilver zetten liet later zegelde dan het robijn met haar rood herinnerend aan hoe het echt begon met ooit het matrimonium vandaag echter parelt zij voor en met elkaar in gulle gouden regens van vijftig tinten…

zomerse tinten - dan die metamorfose naar warme kleuren…

avondwandeling door allerlei tinten paars, samen slenteren…

Kristalbelletjes spatten parelzacht uiteen in duizend tinten…

Die bosviooltjes met hun diep paarse tinten, fijn dat ik ze zag.…

De felle kleuren overheersen met gemak de zachte tinten…

lelies van Monet in dromerige tinten verstilde schoonheid …

Stervende natuur de dood in zachte tinten wacht op de winter…

in de bejaardenbieb vijftig tinten grijs, elk een eigen verhaal…

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

De lucht kleurde geil, in tinten die samensmolten; eind'loos begin...…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…

ik kende de kracht van je handen wist hun warmte voelde hoe energie overliep in raken laadde jij mij positief op mijn aura kleurde vitaal rood ver van dood waar in koele tinten eigen pigmenten klinken jij interfereert met licht en zon naar hogere niveaus direct uit de voor eeuwig onuitputtelijke bron…

doorlopen van de zoute tranen Zelfs illusies verbloemen nu hun glans Diep in de kamer van mijn hart verborgen Gokken ze op gratie hopend op een kans Dan wordt er zachtjes geklopt en luister Pompend stroomt er nieuw en warm bloed Mijn fladderaars wakker staan op scherp Voelen ze nu liefde… voelen ze het goed Langzaam verschijnen weer zachte tinten…

Winters gedord, snoeischaar gekort Onooglijk sta je daar, maar de lente geeft je aanzet om reserves aan te spreken, je takken hoog te steken en blad, door dor ogend hout, heen te laten breken Per dag groei je groener in tinten, gaat bloesem stralen Dank, lieve lente dat dat wat levenloos leek, dankzij jou de kracht van leven kan vertalen…

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

Hemels blauwe lucht stilte mag ontwaken vanuit het hart een blij verzucht. Uit de verborgen cocon ingetogen smart vleugels zichtbaar hernieuwde krachtbron. Zonnestralen gloed verwarmt elk wezen een nieuwe start ongekende invloed. De vlinder pracht grootse verandering perfecte spiegel subtiel bedacht. (de vlinder, ons prachtig…

Hij boeit haar weer Hij weet haar weer een keer te raken Hij boeit haar weer Al doet het haar soms wel wat zeer Je kan haar botjes horen kraken Je voelt de klemmen en de haken Hij boeit haar weer…

Met masker, halsband, handboeien plus zweep en sekspaal, tepelklemmen, zwarte tape. Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

Met het turfstof nog in Mijn oren, het veen Dat al mijn gedachten doorleeft, Dat mij raakt tot in het diepst Van mijn wezen - Zie ik jou, kind van het zand, Met je handen de aardappels Rooien, zie ik je gezicht In aarden tinten Voor altijd geschilderd In mijn hart…