Netgedichten

netgedicht (nr. 52.761):

Wat leeg achterblijft

De grijze huizen staan er niet meer
gevlucht zijn ze
naar een kleurloos land
met zinloos daglicht voor blinde kinderen

waar de donkere avonden zich vullen
met leeggelopen principes
en holle twistgesprekken

waar alle ware goden
zich voeden met het bloed
van hun dode volgelingen

ik blijf achter bij de God
van dit vlakke lege land
een streek zonder lage streken
bol van wolken die zonder doel
zichzelf blijven

witwassend water dat zich
met liefde laat vullen
walkanten zonder zelfkant
elk tint een bede om vrede

voller kan het niet worden.