Alle inzendingen over tumult

Naar gelang wie er over vertellen Was het niets minder dan een kristalnacht Anderen onder het mom van rellen Houden ons in tegendeel voor halfzacht Levend in een wankelstaat van Sodom En Gomorra tweedrachtig van God los Tumultueus roffelend op de egotrom Als Dante verdwaalt in een donker bos Getuigenissen die niet echt deugen Worden afgelegd…

Het centrum voor cultuur heet hier al SPOT, Dat voor muziek wil men TUMULT gaan noemen. In Groningen wil men dus niet verbloemen Wat zich daar afspeelt qua muziekaanbod. Ik vind het best, begrijp me niet verkeerd, Maar TERINGHERRIE lijkt gegarandeerd.…

een paradox die twee minuten van stilzwijgend herdenken geven veel tumult...…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan door het tumult…

door het tumult…

is er een seizoen dat zoveel stilte in zich draagt dat het tumult binnenin hoorbaar wordt een landschap waarin zoveel liefde groeit dat de dode niet verdwijnt haar tot leven roept…

zwart tumult en gespannen sfeer boven een omgewoelde wereld dompelt haar in sombere gedachten die gevoed met de waanzin van een herinnering voor een hele tijd als onherbergzaam laat kwijnen…

Normaliter had ik nu gezucht onder een vreemsoortig gerucht van wat ze hoe dan ook had gedaan edoch toeval heeft anders gewild Ik liep er overdag tegen aan mijn Tante Jet in Nieuwegein die instemmend omhoog getild hoog in de lucht werd genomen door een zesvoetig fenomeen In één oogopslag bleek meteen sprake van een oude Alexandrijn…

Een huwelijk van homoseksuelen Heeft in Marokko tot tumult geleid In weerwil van de hedendaagse tijd Hoopt men alom op strenge staatsbevelen De tolerantie is weer allervalst: Tot in Marokko Holland op z'n smalst…

in het tumult van de leegte wilden we ons niet aan elkaar branden we tastten naar een vuurvaste draad die ons pijnloos zou verbinden de draad verdroeg de hitte onze bange armen schoten tekort…

Het is geen nieuws wat Wiki Leaks onthult Veel landen zijn corrupt, hun leiders zwak Dus waarom moet Assange in de bak En is er overal zo'n hoop tumult Ik kijk pas op als er geheimen lekken Om wereldwijde vrede te verstrekken.…

De dag is begonnen met groot tumult de ochtend is krom gebogen mijn hart is met droefenis vervuld terwijl ik ergens hoor, "geduld" hoe vindt een dag zijn juiste baan als hij van meet af aan verkeerd is gegaan?…

Het bloed in de aderen drijft naar leemten en hiaten achtergelaten in kerkers, die het smachten verstomden vlaggend weigerend tot overgave fier, jong en zonder aangezicht het paard dringt door tot de horizon blikkerende zwaarden en tumult begeleiding van gezellen in vol ornaat vaandels gestreken ondergang uitstervend in streven naar gelijkheid…

Dat er, in dit land van kwezels en kastraten, in deze tijd van tegenstand en onbenul, twee levens waren die elkander kruisten, met een vuurwerk van vergeefse woorden, en de troost van wat lichamelijk tumult. - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit het werk van Tom Lanoye (1958)…

hilariteit alom in de stilte coupé enkele oudere dames krijgen de slappe lach... wanneer ze uiteindelijk lezen dat het hier stil moet zijn zijn ze niet meer te stoppen als excuus voeren ze aan 'een dag niet gelachen is een dag niet geleefd'…

Overal drukte, overal tumult Overal gehaast, en nooit geen geduld Overal moeten, en overal kunnen Altijd gestresst, nooit geen rust gunnen Waarom toch zo veel problemen ,en waarom al die zorgen? Want weet je? Misschien is er wel helemaal geen morgen!…

's morgens bij het ontwaken is er altijd wel ergens geraas van autowegen treinen in de verte het tumult van lawaaiige krantenjongens rumoer van schoolgaande kinderen en dan zijn er ook nog van die testen je weet wel de zogenaamde open (h)oordagen nou laat maar zitten denk ik dan...…

het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos, zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg voor onze voeten ontblootte de zee dit kind in haar spiegel legde zij het neer en even hielden wij onze pas -en onze adem in…

zo ik een Hagenaar ben (geweest) getuigd mijn identiteitskaart daar nog altijd van maar wat is zaligmakend de stad in het westen of het dorp in 't oosten wie het weet mag het zeggen voor mij is het een keuze tussen tumult van ginds of de betrekkelijke rust van hier en ik moet bekennen dat met het klimmen der jaren ik meer ben gaan…

Iedere keer wanneer ik het gevoel heb dat ik dieper in het rumoer moet duiken verder in de commotie, dwazer in het tumult weg van de stilte bedenk ik me bijtijds dat er iets meer is dan jij alleen die mij gezelschap houdt in samen eenzaam zijn want het zijn niet de anderen die er net als ons voor kiezen dat er geen reden is voor blijdschap…

Je moet het kunnen, om, zoals ik te midden van oorlog, chaos en tumult...…

geloven zijn zoveel meer waarheden om bij weg te dromen van de werkelijkheid die niet meer te raden is maar onontkoombaar is wat ze is, je moet het ermee doen, je zou het ermee moeten doen maar liever verpak je haar in lichtechte lievelingskleuren en hard gedachte feiten 'Ik weet' en 'Ik heb zekerheid' zijn onze woorden in het tumult…

En pas dan ontstaat er tumult.…

Hun schril protest versplintert het uurglas van de nacht, geeft stem aan de stomme wanhoop van wie door innerlijk tumult bezocht slapeloos in het donker liggen. -------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2011.…

Toen was daar jouw finale verbijsterend mooi zoals je ging en puntgeslepen scherp jouw blik de laatste akte schetste de wereld draaide door terwijl een ogenblik van o zo waardig zijn zich kleedde zoals je was geweest niet één keer keek de tijd nog om maar snelde voort in het tumult van veel te schelle stemmen de dag kromp stilletjes ineen…

Ben van je weg, van je ontdaan, van de je haast, van je tumult. Van je adem, hard en kil: 'k ben van je verlaten. Ik zing nu, in mijn kamer in de hemel, mijn liefste lied; en mis niets en niemand niet.…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!' ze holden weg…

Met mijn zilveren sax en een flightcase vol goede voornemens over de schouder, stort ik mij weer in het ongebreidelde tumult. Vannacht zullen laveloze monsters trachten bloemen, kinderen en zonbeschenen vlinders in flarden uit mijn hoofd te rijten.…

Geduld Met liefde aangevuld De tijd om te wachten Je mag wat ontkrachten Tumult Het ongeduld brult Het mag wel wat betijen Als wens tussen partijen Tijd met wachten opgevuld De weg van het geduld Vreedzaam wachten Niet verachten Geduld Elkaars hart gevuld Het paradijs laat zweven Het heeft elkaar veel goeds gegeven Roel van Ekeris…

Soms wanneer ik mijn gevoelens toon om al het geroezemoes te ontlasten verder in de stilte, eenzamer in het tumult weg van de mensen bedenk ik me bijtijds dat we samen zo alleen zijn omdat we niemand anders kennen in dit niemandsland vol wensen eenzaam is het goede woord niet want we kennen elkaar door en door maar het is dat ene woord…