Alle inzendingen over verdronken bootvluchtelingen

ademhalen gaat vóór het roepen verdrinking is bedrieglijk stil in rusteloos water vindt de mossel op een levenloze man een plek om te wonen moeder en kind scheiden niet aan elkaar gebonden in hun woordloze dood laat in stille ere-tuinen duizend bloemen bloeien vaarwel rust in vrede…

je zuurstokroze mooiste jurkje je kleine arm steekt uit naar verdronken dromen onder het water je hoofdje je ogen bron van verstilde tranen ze zien het licht niet in deze duisternis in deze lange nacht sleurde de heldere zee jouw onschuld naar het kille einde ik zie je met gesloten ogen verder leven?…

weet jij wie er vandaag onder de wagen van de deen gaat liggen onder de bedrijfswagen wie er in de bedrijfswagen mag de bootvluchteling mag de bootvluchteling in de bedrijfswagen onder de wagen is het beschutter daar houden die mensen van je zult het zien met de wagen van die deen gaat heintje van…

Waar iedere golf zich oeverloos herhaalt lokt het weidse uitzicht de onfortuinlijke broos schipperend tussen fuik en val De toekomst genadeloos weerspiegeld in het zoute nat doet verstikkend verlangen in zwijgende angst weerklinken en weer een hoop verdrinken…

Hoe moeilijk valt het te verteren, Dat na jaren van procederen En een leven van bad, brood en bed, Een bootvluchteling elk recht op verblijf wordt ontzegd? Het lijkt makkelijk te beweren, Dat na jaren van ontberen, Het schip nu toch echt gezonken is voor de kust.…

ik dacht aan duinenvelden die botsen, zand uitwisselen maar elkaar ook weer afstoten aan Mauritaanse dorpen nabij woestijnen die onder zand verdwijnen aan houten vissersbootjes schommelend op zout zilver schitterend water aan de vergeefse uittocht van naamloze mensen naar het ene of andere beloofde land aan Atlas die de hemel…

in de zee van mogelijkheden dobbert een verlaten boot veilige aankomst vervlogen in oceanen van overvloed varen cruiseschepen verveelde dromen na op het eiland van verlatenen waait een kille tegenwind dwars door zielen en dekens heen in havens van hebzucht meren superjachten voor gouden kansen aan in baaien van bezinning stromen…

in de duisternis van eenzaamheid kringelen koortsdromen naar de diepte slapen we op het water in de boot zonder woorden net als stille ganzen er is geen gevaar toch? we leunen tegen elkaar aan ik hoor je murmelen ligt het ergste achter ons? deze boot is het uur van de eindtijd in de duisternis van eenzaamheid een boodschap van averij…

Hier ligt in haar de toekomst verdronken. Zij verbrandt de kleren waar hij in ligt en geurt, Ze kweekt nu woede in haar buik, Geen kinderen, maar soldaten, Geen moeder en geen vrouw. Naakt stapt ze de oorlog in en toont Haar uitgebrande buik en borsten Op alle pleinen waar de pijn In de stenen wordt gestampt.…

Verdronken... In alcohol...…

Het is om het even welke God Het ijzer boog of de bomen deed groeien Of het een natte dag of een mooie Dat deed er ook niet toe 400 keer een mens die niet kon zwemmen En een zee die onmogelijke diep En op zijn minst net zo prachtig was Als bruut Na 60 minuten zou alles al verstommen Veel langer houden anzwemfabeten niet Net zo min als…

Aan veiligheid heeft iedereen behoefte, Het is alleen zo ongelijk verdeeld. Behalve als het toch geen donder scheelt, Als waar je komt het wemelt van geboefte. Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Het verdronken kind van Middelharnis Nog altijd is het leed niet uitgewist Zolang geleden Al denken er nog mensen aan in het heden Het verdronken kind van Middelharnis Op de Flakkeese radio het gedicht voorgedragen Het standbeeld mede onthuld Maar er zijn nog zoveel vragen Het verdronken kind van Middelharnis…

Eén al hier Ellende overkomt hen doet ze gaan daar heel in de verte een continent een werelddeel dat vrijheid kent Bootvluchtelingen en Lampedusa Aantallen. Duizeling De Middellandse Zee als een kerkhof zonder herinnering en geen stenen met memorie, altijd vreemde…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

De verdronken emotioniste droogt haar tranen. Ze trekt haar lach aan en baant zich een weg langs weggeworpen dromen en stukgeslagen illusies Niemand ziet haar. Verdwaald in het labyrint van doodgehoopte toekomstdromen uit het verleden. Niemand hoort haar. Zelfs zij zelf niet.…

Zo rond het middaguur rol ik geradbraakt uit mijn bed en neem me voor -nee zweer ik!- dat het uit is met de pret. Maar amper één uur later spreekt koning Alcohol mij sussend toe: Toe, ééntje maar, en giet mijn glas weer vol. Ik drink nu moederziel alleen tot rond een uur of vier. Dan stromen de kantoren leeg en ga ik mee op zwier. Want drank…

Loodgeschoeide wolken vertrappen het zinderende landschap, zwaar hangt de regen, een zwelglanzend web. De kokospalmen buigen nu de starre wind het grijnzend hoofd opsteekt en laatste scherven zon vergruisd. In zilverdraden stortbui leegt een wolkgeworden spin het gruwelstaltig lijf. Het okeren kind zenkt het verstrikte gelaat een laatste…

Verdronken is nu definitief het oude land in jou, niks is wat het leek, van streek jouw bijzondere wereld van de schitterendste kleuren en een ring die bloedt is wat je nog draagt, de wolken en de Regen komt niet tot bedaren meer, alles is laag en komt te dichtbij, weken van ontkennen ten spijt het is over en uit, weet je?…

Blik door het venster regen op het platte dak asgrauw daarboven zij luisterde niet maar het blauw van haar ogen daar verdronk hij in…

je blijft naar mij staren Zonder dat jij daarvan je mening geeft Toch zullen de bladeren ooit verleppen Die getuigen van een blijde tijd De tijd van actie is verkeken Nu is het wachten, hopend en vol nijd Maar voor wachten moet met rusten Toch mijn hart rust niet als zij zingt Ik kan zo dus niks beginnen Als mijn hart haar zo bemint Verdronken…

Met onbeholpen mond riep de visser het water tot zich. Nooit meer draait de wind in zijn veel te grote oliepak.…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

Smaakt naar meer, Meer, meer, veel Meer, natte sporen Op wang en kin, Is toch normaal Want ik heb zo'n zin Om alle sores die Me kwellen weg te Drinken, zodat ze - In ieder geval even- Niet meer bestaan Nu zie ik pas Hoe diep ik ben Gezonken, nu niet alleen Mijn problemen, maar ook Ikzelf in mijn eigen Gerstenat ben verdronken…

Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Dag tienerjaren, dag vlinder van mijn dromen – wat leef je toch kort.…

Met ronkende motor verdronk jij mij, verdronk ik jou in liefde. Zicht op Eendenveld. Een schim van werk in de verte. Een zachte mist op het land. En jij. Bij mij. Op de achterbank.…

Hij stopt wat voorgekauwde rijst Voorzichtig in haar kleine mond De oude man is zwaargewond Zijn ziel heeft alles ingelijst Hij voelt zich moe, vies en verreisd In zijn valies een zakje grond Een vaag portret van een verbond Dat zich naïef gelukkig prijst Geschrokken zet hij voet aan wal De havenkade heeft geen geur Het kleinkind dat hij…

Hij droomt van vuur en van geweld Schrikt wakker midden in de nacht Zijn vrouw en kind zijn afgeslacht Hun os ligt op een knekelveld Hij moet eruit wordt hem verteld De frisse lucht in voor wat kracht Het kleintje kraait, spartelt en lacht Ze gaan en staan al snel versteld Die frisse tintelkou, dat wit Zodra hij op een parkbank zit Is…