16355 resultaten.
Vondeling
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
266 De grond waar ik was is zacht
dempte de loop van
jagers en het vluchtend hert
Ik stond er dikwijls
pakte het penseel
verfde de avond en de bladerval
Hij staat er nog
de kastanje in de wei
waar ze mij neerlegde
als een verloren kind…
Een kruisje in de berm
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
221 Was je helemaal
Uit het zicht
Verloren - wist
Niet eens meer
Dat je bestond,
Niets meer dat
Nog op jouw
Aanwezigheid,
Je bestaan, duiden
Kon tot ik hier
Vandaag een
Kruisje vind
In de berm naast
Mijn fietspad,
Waar een moeder
Zit te huilen om
Haar verloren kind,
En een wildvreemde
Afstapt, en zijn
Arm legt om haar…
- achteruit -
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
492 ik wil wel langzaam achteruit leven
en de tijd van gisteren
vorige maand of liever nog
van vorige jaren herbeleven
ik omhels de voorouders
het verloren kind van mijn vader
de engelen in hun ware licht
zo langzaam wil ik wel gaan
maar tijd loopt zelf
ik moet maar zien.…
Kinderen
netgedicht
4.3 met 38 stemmen
1.875 Als in dromen
verloren kinderen verschijnen
-levensecht mooi-
vertellen zij hun dromen
en
als tranen voor hen zijn
laat ze vloeien!
want weer verschijnen zij
nu in tranen
-loslaten doen handen
niet het hart.
en
Tranen willen zeggen
‘ma, pa huil maar even
als ik de pijn verzacht.’…
met scherven van liefde
netgedicht
3.6 met 8 stemmen
491 het was de stilte
midden een groezelige nacht
die me in een verhaal bracht
doorspekt met vele herinneringen
die als sidderingen
over mijn ziel liepen
een verloren kind
door niemand gewild
die van geen wijken wilde weten
het was om roeping te doen
van nature rebels
met scherven van liefde
in een intens kloppend hart…
Fluisterzachte handen
netgedicht
3.7 met 6 stemmen
299 Wees zacht als de fluister
als ik de hoofden streel
van verloren kinderen
Schitter zuiver als kristal
wanneer donderwolken
uit ogen zijn gedreven
Heel wat half is
als verdroten bloemknoppen
uit verwarmde voegen barsten
Slaap gerust als
de vrouw in mij
liefde dwarrelt over jouw verlatenheid…
Verdwaasd
hartenkreet
3.8 met 8 stemmen
788 Haar haren waaien
speels in de wind
ze merkt 't niet
dit verloren kind.
Dan staat ze stil
tuurt naar de zee
loopt in 't water
en smeekt zacht
neem me mee
nu...niet later.…
Mijn oud dagboek
hartenkreet
4.5 met 8 stemmen
730 Vellen papier volgeschreven
met een zwijgende stem,
verloren kind,
gesneden door hem.
Het verstand verloren,
het afwenden van koele ogen.
Tranen rollen over mijn wangen,
ruw geschaafd door verlangen.
Ik draai een bladzijde om,
uitgeblust en verzwolgen door kinderleed…
Ik lees de volgende doodskreet.…
Schuld en schaamte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
395 Basisbegrippen die
Mij het leven
Bijkans onmogelijk
Maken: heb schuld
Aan alles dat mis
Is in deze wereld -
Elk verloren kind
Dat bij mij verhaal
Komt halen vanwege
Het leven dat hij
Dankzij mij verloor -
En schaamte, gewoon
Naakte schaamte dat
Ik er toch waag te zijn
Onverdiend, maar toch,
Weggehoond, weggekeken
Om de…
koud kind
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
328 wat ik vind is een verloren kind
dat bevroren in zijn holte ligt.
lang kijk ik naar zijn trekken
ontstaan uit geest en pen.
ik zal het maar niet wekken
hoewel ik het herken.…
HET KIND IN MIJ
hartenkreet
2.5 met 4 stemmen
1.066 Het kind in mij dat boven kwam
heeft eventjes heel erg genoten
toen ik weer met beide benen op de grond stond
heb ik tranen om verloren kind zijn vergoten.…
MIJN KIND
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen
1.147 Vandaag huil ik mijn stille tranen
uit verdriet over mijn "verloren" kind
die mij niet meer als zijn moeder ziet
en mij niet meer van waarde vindt.
Verkeerde vrienden, foute dingen
waar hij aan tenonder gaat
zolang hij maar nooit vergeet
dat mijn hart altijd voor hem open staat.…
op het kussen van de avond
netgedicht
4.2 met 19 stemmen
568 kind
in het weten: ik kan schoonheid bezitten
zonder te sterven
------------------------------------------------
opgedragen aan Julius Dreyfsandt zu Schlamm
n.a.v. zijn bundel: ’ ik dicht het lied van de stilte’…
Rimpelwoud
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
323 We beklimmen samen
in een droombestaan
dode bomen
geworteld
in een oneindig bos
waar klatergoud lokt
voor de verloren kinderen
je laat mijn hand niet los
peutert handig uit jouw neus
roept wat vlinders om versterking
en in het bij je zijn klinkt een lied
over hoe jij jezelf bent gebleven
onder het maanlicht
van de nacht
ben jij…
stil leven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
293 's nachts weet ze waar ze is
ze komt vanzelf thuis
in het donker valt ze
vloeibaar samen met tijd en ruimte
de locaties plakt ze naadloos aan elkaar
in een eeuwenoude, holle ruimte
vallen trage waterdruppels
in het water ziet ze het verloren kind
dat niet weet waar het hoort
de kleine mond zal niet spreken
ze grijpt in het water naar…
Bellen blazen
netgedicht
3.5 met 6 stemmen
765 Daaruit lacht zij wijs en onbevangen,
echo’s strelen licht in beide oren, die
beroering is mijn paradijs, waarin
alleen het beste wordt geboren, zal
de armen strekken en haar vragen haar
zeepbellen aan mij op te dragen en dat
verloren kind in mij te wekken, zo windt
ze het uurwerk op van mijn verloren tijd.…
EEN VERLOREN STEM?
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen
312 Een verloren zoon!
een verloren broer!
een verloren werknemer!
een verloren ondernemer!
een verloren kind!
een verloren vader!
een verloren vriend!
een verloren netwerker!
Een verloren mens?
een verloren ziel?
Een verloren stem?
dat maak ik zelf uit!!…
De dichter en ik
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
214 kind
Ik vecht als hij, met hetzelfde wapen
Hij lijdt als ik, aan dezelfde kwaal
Wij die onszelf bijeen moeten rapen
Als trieste flarden van een slecht verhaal
Wij samen uit het niets geboren
Het onvermogen bracht ons tot stand
Wij raakten in onszelf verloren
En kwamen beiden tot aan de rand
Van het onvoorspelbare zwart
Waarin wij in…
opstijgen om te dalen
netgedicht
3.6 met 9 stemmen
1.206 de rand op de top
wachtte op mij
dat voelde zo aan
geen weg terug
naar de grens van 't leven
de afgrond, waar het water
stotend bruiste
gedagzeggend tegen
wie ook, kom maar
spring maar
daar op die plek,
kijkend omlaag
sprak ik de schepper aan
ik schreeuwde
het was mijn verloren kind
ik krijste, het was de oude man
in mij,
en…
Wezenlijk geluk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
398 Leegte gevormd in het dagelijks patroon
Routinematig sleep je door de onveranderende dag
Gevoelens spelen al lang niet meer de boventoon
Je werkgever betaalt je voor zijn beslag
Niemand waarschuwde het verloren kind voor dit hard gelag
Vooruitstrevende toekomstplannen betalen geen loon
Ik bepaal mijn eigen lot is slechts spot en hoon
Het werd…
Herfstgeluk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
202 In haarzelf verzonken
schrijft ze als herinnering
een deel van haar verhaal,
struikelende gedachten
over stille verlangens
en verloren kinderlijke geloven.
Ze slalomt langs
vergeten vergeelde beelden
die als gekleurde herfstbladeren
dwarrelen door de tijd.
Ze volgt het spoor terug
waarlangs ze ooit is gekomen.…
Beatrix en haar z(o)on
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
216 , van deze man, van zijn intelligentie, zijn humor, zijn venijn, zijn vooral invoelbaar en met nadruk
koninklijk vermogen voor het vermogen van ons oranjes
Ze vraagt aan haar adjudant: “Wil je even bij me blijven, even bij me zijn, even niets zeggen, alleen zijn, gewoon er zijn, dan voel ik mij het dichtst bij mijn verloren kind..…
nooit van jou
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
362 aan de overzijde van
de stilte de overkant
van de taal vallen
grote woorden uit
onze handen
de schone is gekomen
onstilbaar mooie ogen
als sterren als wit glas
haar gezicht de maan
vaart de wereld voorbij
zachte stappen tussen
de schelpen de nacht
sluit ons in haar armen
de schone is gegaan
we leren afscheid nemen
nooit van…
- Het pad van Eden -
netgedicht
4.6 met 18 stemmen
330 Het verloren kind,
dwaalde eenzaam op het rozenpad van Eden
langst het zacht kabbelende water
om de bijzondere waarde te zien
van alle paden,
de belangrijkste landschappen
van de binnenkamers van het hart
zou het thuiskomen,
vullen de ongekende behoefte
bereikte wandelend het einde
van dit mooie bochtige pad
het verhaal van God die…
mijn kind
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
268 ik weet niet meer
dat jij er niet was
dat je nog niet bestond
in de stilte van de nachthemel
kan ik de aarde
niet meer verdragen
het kleine leven
zal als de doden
niet weerkeren
rouwen kan ik niet
in ijstijden is de lente
een slechte leugen
de winter eindigt niet
je onschuld je tederheid
kan ik niet vergeten
in deze kille…
Nog 1 keer
hartenkreet
4.4 met 20 stemmen
2.874 Je was mijn kleine jongen, lief en zacht,
jouw oogjes straalden praal en pracht
Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen,
jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen
Tot op een zekere dag dat je mij verliet,
ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet
Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen,
je nog 1 enkele…
Solus in aedibus amoris *
poëzie
3.5 met 12 stemmen
3.862 Daar steekt de nacht op en de zwarte wind -
En open vind
Ik als mijn eigen
Uw woning wier beveiligd zwijgen
Me omvat als een verloren kind?
In schemerdonker doofden uit gezicht
De ogen wier licht
Mij trok de diepe steile wegen
Naar dit hoog huis van dagelichte zegen
En sterreheldre plicht.…
WEERZIEN NA JAREN!...OVERDOEN?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
1.698 in hen nog aanwezig
fijne jeugd
verloren jeugd
verwerkte jeugd
levende ouders
verloren ouders
levende partners
overleden partners
gekregen kinderen
verloren kinderen
volwassen kinderen
kleinkinderen
aangenomen kinderen
dieren, honden, katten, poezen, kanaries
huizen, appartementen met of zonder tuin, balkon
auto’s, campers, boten, racefietsen…
Herinneringen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
321 Herinneringen uit het leven, mensen die we hebben verloren, kinderen die worden geboren, doelen die we halen, dingen waar we in faalden. Mensen waar we onze tijd aan verspeelden, mensen die een deel waren van ons leven, mensen die we nu liever vergeten.…
Het verloren kind
hartenkreet
5.0 met 6 stemmen
763 Als blindelings vertrouwen wordt misbruikt,
worden ogen te vaak gesloten.
In lange, bange nachten wil
je ook jezelf ontlopen.
Je ontsnapt in vergeten voelen,
maar hoe erg je ook probeert
je ziel verhardt zich met ieder geween,
je wordt meer en meer in jezelf gekeerd.
Je schrikt van je eigen verstarde blik,
die nooit meer lijkt te helen…