op het kussen van de avond
voel zachte klanken
in een eindeloze stoet, geluiden van nergens
en overal
wanneer daglicht en schaduw
zijn woorden verlaten
op zoek gaan
naar losgebroken schimmen van de ziel;
het weten dat alles leeft
in open zicht
en dat, gedragen door het sterven,
verwachting terugkantelt
in kleine fonteinen, ongevraagd
en vaak hoger
het komen en gaan
tussen deuren en dat wat overwonnen
kan worden
over schouders van het verloren
kind
in het weten: ik kan schoonheid bezitten
zonder te sterven
------------------------------------------------
opgedragen aan Julius Dreyfsandt zu Schlamm
n.a.v. zijn bundel: ’ ik dicht het lied van de stilte’
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 14 november 2008
Geplaatst in de categorie: individu