Alle inzendingen over verruiming

door velden van vertekende waarnemingen is waar ik zwem, zo nieuw als elke zonsopgang, zo vertrouwd als de komst van de schemer zwemmend naar de warmte baan ik mij een weg een weg naar de nieuwe wereld, nooit weet ik waar het mij brengt maar altijd wakker wordend in hetzelfde bed…

Jonge konijntjes verlaten voor 't eerst hun geboortehol zien verbaasd die nieuwe verblijven: wentelkamers onder lage takken hier heerlijk ruim verderop gedrongen overal open _ elkaar verbindend luchtig ruisend nodend tot vrolijk voortspringen zoeken naar 't oneindige een gedaanteloze wijdte verjaagt de vertrouwde wereld maakt rappe poten…

Om je blik te verruimen Zo vooroordelen op te ruimen Andere landen, andere zienswijzen. Want reizen Doet rijzen.…

Als niks, niets is en we kijken niet verder, zullen we nooit onze blik verruimen, dus laat niets altijd 't voordeel van de twijfel!…

(tanka) Bosarbeiders zwoegen hard met elkaar, spreken luid, verruimen hun geest; men hoort geen woord over God, al is Hij sterk aanwezig.…

ondergedompeld in een rode vuurzee is de verslagenheid daar waar logica ver te zoeken lijkt onschuldige zielen die aan het begin stonden om de wereld te verkennen hun horizon te verruimen zich te laven aan het leven werd nors verstoord door meedogenloze kogels…

Regelmatig mag ik het beleven door warrelende woorden te worden omgeven diep adem ik ze in en laat ze dan weer zweven Ze fladderen door mijn denken als vogels op de vlucht tot ze zich verzamelen in zinnen zo bloemrijk dat ze mijn geest verruimen en ik plots de wereld als nieuw bekijk…

Meneer Trawant uw leven is voltooid Alleen en oud sleurt u zich door de dagen U kunt er zelf helaas niet meer om vragen Schiet mij maar lek, zei u toch altijd...ooit? En de familie wil ook graag wat erven Zullen we nu dan maar gezellig sterven?…

wil de horizon voorbij maar ben getogen uit vette klei die veel te vaak verdronken is ze zuigt me terug als ik ontstijgen wil de wortels lam de stam weer te beschonken is dan wuiven slechts mijn bladeren door geestrijk vocht dat in het sap van aderen verruiming en vergeten zocht…

we hadden nog een achterstallige dronkenschap tegoed een grijstint in te kleuren, glimmende woorden in te slikken, een zelfopgelegde beperking te verruimen een muur in hernieuwd ogenlicht te dompelen een gift, alleen een gevoel, iets met voeten te treden een hand, een overkant te durven…

met als bagage in jouw rugzak de lauweren van het verleden wacht een nieuwe baan en rol in nog ongeschreven toekomst een job die jouw ambitie vraagt om met de inzet van hart en ziel voorbij de linie van het bekende jouw horizon te gaan verruimen met frisse blik en een dwarse kijk zul jij het onverwachte ontmoeten met inzicht als bron van…

Met een bundel verruimende gedachten waarin de gaten zich volop manifesteren tonen de regenten hun nieuwe visgraat.. Te zwaar weegt de geringe inbreng op het schamel bal van pretendenten aan het schriel kabinettendraad, zodra het verdict is gevallen verlaten zij de kamer in vol ornaat.…

Lutjegast Had van zijn daden niet veel last Hij stal wat hier hij stal wat daar En had het aardig voor mekaar Maar toen ontmoette hij een vrouw Die wat meer luxe van hem wou Hem werd verzocht flink aan te poten Hij moest zijn arbeidsveld vergroten Zodat hij zonder veel gemok Met haar naar Gróótegast vertrok Dus de moraal van dit gedicht Verruim…

Verruimende kost voor rijmelaars? Dat ik Hier aan hen moet denken... Kom Voyager, buig om, buig om naar mijn publieke vrienden op aarde: 'een Ruimtereis' moet men declameren!…

Fantasie Is veelomvattend Fantasie Is verruiming van de geest Is het grote hoofd Met het ronde aura Fantasie Is kleurig Zonder fantasie Is het leven treurig Zonder fantasie Is er geen harmonie Harmonie Tussen alle tegenstellingen Het leven is groot De fantasie van de mens is enorm De geest Bevat vruchten Waardoor je van het echte leven…

mijn ogen zoeken de jouwe maar vinden doe ik ze niet struinend naar jouw voetstappen verruim ik mijn zoekgebied het kan toch niet zo zijn dat je al verdwenen bent hart begint sneller te kloppen oogt niet alleen de pas meer stringent vol ongeloof door het niet stoffelijk kunnen zien ervaar ik duidelijk jouw aanwezigheid gevolgd door immens…

jij dirigeerde wind en zee ik zeilde zonneschietend op de golven mee er was samenhang in elementen die verruiming gaf tot een oase van geluk op de grote plas horizon na horizon verdween nooit voelde ik mij eenzaam of alleen maar was een met alles om me heen pas in het strijken van de zeilen klonk de finale door wij gaan de bestemming…

Van achter het raam zie ik de sneeuw mijn kleine wereld verruimen. De stilte groeit mee, ook in mij. Al lang geen kinderen meer die opgewonden gillen of per se naar buiten willen. Ik blijf dus maar staan om van achter het raam intens te kijken naar het geluidloze wit. Alles lijkt zo perfect.…

randen bijten zich in blauw als tanden van het magma zwavel voert je naar de hel in een geest- verruimend lachmaar het lijf van Gaia is gestold maar sist nog haar venijnen je voelt het kloppen van haar hart weet je dicht bij haar geheimen ze pulseert geen bloed haar huid is warm en broos de weeën komen woordeloos ontvang haar…

Heel soms kunnen teksten je geest verruimen, je tot nadenken aanzetten over het leven waar je in staat. Een foto met een tekst kan indrukwekkend zijn, misschien heb je er wat aan in de toekomst. Geschreven woorden van dichters maken je vaak blij!…

zacht huilt muziek haar lied op je huid eenzame tonen van een enkele fluit violen vlagen in strijkend meeslepen dragen gestreken emoties voorbij de tijd daar waar bazuinen de andere klanken verruimen en hoorngeschal weerklinkt tot diep in het heelal laat je dragen door de melodie ontvlucht het aards bestaan drijf mee en…

Tranen die stromen Laat ze maar gaan Vergane dromen Laat ze maar gaan Tranen die stromen Weet niet waar vandaan Zout op mijn wangen Kan ze niet vangen Ze blijven maar stromen Weg mooie dromen Tranen die stromen Verruimen mijn ziel Tot het leeg is gelopen En ik het licht weer kan zien Tranen die helen Wat ik niet kan delen Tranen die…

ik mijmer om de slasaus die ik niet proef wanneer ik het gras ontgroen en kleurloze wolken blauw wil schilderen zodat de lucht zal klaren en ik mijn blik verruim de schil is te dapper voor mijn tanden het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed dat me warmt laat ik vallen en ik boezem mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden…

Toevoeging aan wat ik zag of rook of voelde of desnoods proefde vult alle gaten in mijn wil en in mijn fantasiebehoeften. Zo laat ik ronde vijvers kijken als flonkerende groene ogen. Die slaperige zomerdijken zijn omgevallen regenbogen Tien ranke populieren reiken als middeleeuwse kathedralen. en kraaienzang gaat bijna lijken op het gekweel…

jij was de eerste die het donkere licht een menselijke gezicht heeft gegeven waarmee velen eindelijk konden leven dat voelde hoe psychoses in geest- verruiming joegen met ogen die op jacht waren naar de ultieme uitlaadklep van onvermogen in communicatie die stokte als contacten leden tot brokken door een gestoorde motoriek…

De tijd is veranderd, de salsa spettert, bevrijding, verruiming en bruisend genieten, althans voor wie los is van heup en hart.…

Gooi de ramen open in je hoofd, verruim je blik waar je niet gelooft. Kijk door open ramen naar wat de ander boeit, ontdek dan hoe je in je eigen wereld groeit.…

Getikt door de spanning tussen tastbare biotoop buiten en verruimende mogelijkheden van de virtuele stedelijke kosmos. Aan de rand vooralsnog of voorgoed?…

Les amis de mes amis zijn teut Zei Nelissen (Jean) in Arcadië Zijn geest verruimend in drie stadiën Van kout, delirium en wielerleut In interviews rookte hij als een ketter Doch nimmer zoop hij zich finaal te pletter! ...…

“Het is beslist van nationaal belang De greep op alle burgers uit te breiden, Zo kunnen we vooraf ‘terreur’ bestrijden, En houden we de mensen lekker bang.” Dit alles heb ik eerder eens gehoord, In één of ander vreemd, verdorven oord.…