Alle inzendingen over verstarring

Het onmogelijke werd bewaarheid In een relaas van onmogelijkheid Uitgesproken in bijtende woorden Met open vizier zonder schroom Geen verhaal op fluisterend vertrouwen Warme liefde bevroren wederzijds Slechts blinde woede en verwensing Gegooid met etterend pus brandend in hel En lijdzaam onderga ik dit alles En zie hoe het dons op je…

Kijk met open ogen naar Mijn daden, heb Ik u daarmee zo zeer verward? Judas noch Jood heeft Mij toen verraden: waarom dan uw blik harteloos verstard? Heeft Mijn lijden uw visie niet behoed voor oogletsel in het oorlogsgeweld? Zes miljoen doden hebben nooit vermoed dat hùn verhaal zò zou worden verteld. Alle gruw'len door de uwen gepleegd…

Er is slechts het krampachtige bewegen der mensen in hun stenen huizen. Kinderen brengen soms iets van de vogels in de ruimten achter de blinde deuren. Al vlug wordt het stof in de vaste tapijten in de vaste gewoonten in de vaste woorden. De ouderen zitten in hun leren fauteuils tableaux vivants tussen rekwisieten. Het duurt fracties van de…

in zijn eenzaamheid voelt hij zich slechts gebonden door andermans schijn zie verstarring posteren in broze onwetendheid…

onbegrepen kou leeft binnen haar verstarring een warmer hart beeft de kleuren van dit leven bekleden mijn buitenkant…

uit het hemelruim verstarring verlamd door angst eeuwige stilte onheil is het zwarte gat misschien trekt de zee terug…

Elk leven in mijn leven is als een Licht voor mijn Licht, dat verheldert en geeft inzicht bij duisternis en verwarring en werkt ook goed tegen verstarring.…

heel sterk verdoofde blikken in mijn verstijfde rug het lukt mij niet om terug zien mijn lijf verbiedt te keren mijn hoop wil alleen op toekomst teren naarmate ik verder schrijd spant de licht gebogen brug mij tot pijl van verwarring een hand aan de overkant strekt zich naar mij uit de liefde achter mij weigert een dode verstarring…

mijn geleide dag zweeft door de verstarde geest en weet dan ook doorgaans niet waar hij is of is geweest misloopt tevens het gevoel van een dragende aarde doch wees niet bevreesd sist mijn streber stoer en koel ik ben als de doorsnee mens: een alom verspillende beest met een slijtende waarde mijn hart en hoofd steunen immer meer op…

Symbolen verstarren wat werkelijk is. Liefde doet ijskoud ijs smelten. Liefde maakt mensen wijs.…

de ontluistering ,door zijn kapotte darmen, laat hem schreeuwen als vloeibare ontlasting door zijn broekspijpen druipt de verstarrende schaamte lijkt onverdraaglijk als hij de benodigde stappen zet tot aan de voordeur trillend draait hij de sleutel om…

In dat pakhuis lag alleen nog verstarring opgeslagen in onwrikbare rekken lagen de gereedschappen aan elkaar geklonken en in een hoek stond rechtop een roestige overall met niemand erin. -------------------------------------------- uit: 'Een staanplaats aan zee', 2000.…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

ter hoogte van het middaguur stopt de tijd met tikken tot diep in het tegenlicht met sprakeloze woorden aaneengeregen tot buiten zinnen, met vaste intervallen verstommen de stemmen en verstarren de stormen zodat alles bij het oude blijft zonder dat de avond valt…

Het piepen van de wind doet de stem verstarren in het vriendelijk gebaar van de ochtend als ik ja knik tegen het leven roep en rijk me de hand vergeef me vriend stuur me bloemen of steentjes om bij te dragen aan het gewicht dat drukt de laatste bloedspat van uitgewist leven kus me dan ten afscheid…

De beloften van vergeten dromen pruttelen in afgelegen poelen modder wil niet, kan ook nergens stromen nadert snel het ademloze voelen lege bleek geworden bellen ploffen voor het laatst een teken van verwachting hoge zandmotieven zien verstoffen klaagt de zinnen aan tot doodsverachting de beweging staat nu vast in stenen golven, hard en…

Mocht je me uitnodigen op je feestje wat zal ik afwezig zijn. Ik zal menen dat je me uitnodigt omdat het hoort. Het zal me zo verwarren dat ik niet mezelf ben en niet weet wat ik moet zeggen, iets zeg dat niet ter zake doet iets dat het gesprek opbreekt en waarvoor ik me schaam. Noemt iemand dan mijn naam dan zal het vreemd zijn dat ik dat…

gedachten verstarren via inkt van een pen waarmee het is afgedrukt al verder en verder maakt deel uit vanwaar het over gaat de boog lijkt gespannen aan het trefpunt de lucht kleurt grijs langzaam drijf je weg tussen gedachten en denken stilte neemt toe…

of voor een verstard bestaan zonder beweging verdoemd is mijn zijn als ik geen keus zou hebben mijn zijn zinloos wordt de keus is simpel het pad er naar toe loodzwaar de weg terug vreemd hoe zou het dan zijn geen verstarring…

Worden bewandeld Overschreden met gedrag Ook als dat eigenlijk niet mag Ongezien vaak gebeurt Ieder zijn tijd, ieder zijn beurt Er wordt grenzeloos veel gehandeld In Babylonische verwarring Zorgt dit voor verstarring Je kent het wel of niet Wat in het vat zit, zit in het verschiet Wat niet verzuurd is wanneer je ervan geniet Wat wel…

Dan slaat de verstarring weer toe en lijkt het ogenblik een fractie van vroeger maar in datzelfde moment besef ik dat vroeger in dat ene ogenblik gekoesterd worden moet.…

Oude mensen verstarren Ze eten steeds minder Dat is het begin van hun einde, maar ik wil vooruit Ik kruip en waggel tot ik rennen kan en ondertussen tover ik mezelf groot Ik ben onstuimig, op zijn minst in de verlangens die uit mijn ziel botten, ongeacht het seizoen Er laait een hongerige groei in mij Ik eet om te blijven eten, er is…

het geloof kan mensen gelukkig maken ook verstarren oh wee zoals de aanvoerders van bekende voetbalclubs WAT hiermee meningsverschillen zijn gerechtvaardigd in Nederland maar discriminatie aangaande andersgeaarde mensen totaal niet charmant een slecht voorbeeld geven drijft onschuldigen in het nauw ook spreekkoren hebben…

Als een diepblauwe wilde rivier nemen mijn gedachten de vrije loop heel even waren ze net nog hier maar nu drijven ze slechts op hoop Overspoeld door enorme verwarring meegesleurd door onverwachte vloed verlamd door innerlijke verstarring verlangend naar een beetje overmoed Gaat deze vlucht over tot verdrinken of dwingt het positieve tot…

in opperste verwarring treft zij hem daar dan aan zij weet dat zijn verstarring dit met hen heeft gedaan…

De koelte van het laken is warm op mijn huid verstijfd lig ik naast jou jouw pas verworven bruid Zweterige handen nat warmer beroeren mij intiem gehaast zij verstarren mij in marmer ruw geschonden afgegraasd Verouderde passie ongemeend maken mij broos doch versteend voorbij jeugd in dromen beleven verhuld ingekapseld weggegeven…

onderscheid dat splijt en spijt daar zijn wij aangekomen van kindsbeen is ons geleerd niet in eenheid door te dromen hard getekend treurig een dorst die nooit meer stilt wachtend op een samenkomst zoals die schijnt gewild een leven in een datatijd van feiten die verwarren warme eenvoud kwijtgeraakt gedachten die verstarren weg de levenskunstenaar…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

In het museum tussen duindoorn en zilverzand vult mens in beeld de ruimte gaat immens leed versteend en uitgehouwen leven daar waar het zoute water zijn lippen verzilt en zout zich voegt bij zout veegt de wind zijn tranen uit de verstarring weg en in golven die vervagen verlaat hem zijn strijd aanschouwt hij zacht glijdend leven…

de grillige verstarring van dansende beuken reikt naar de hemel een dreigende storm het bladergoud verdoft de geur van de herfst warrelt door het woud raast over de bodem de wolken sluiten en verdonkeren deze plek een veluws mysterie woelt in de razernij vannacht zal de legende in ‘t zilveren maanlicht nahuiveren door dit woud in…