Alle inzendingen over vertrek badjuffrouw

Hallo zeg je dan en dan is er intrinsiek die participatiemaatschappij Daar bloos ik dan van, kan er nog wat van leren en Onzichtbaar voor jou maak ik dan vaak en veel Een staand vreugdeduikje Straks het laatste duikje in jouw aanwezigheid Maar dan om mijn tranen te laten mengen Met het 33 graden warme water van het Marnix Want jouw vertrek…

Ze zit aan de zijkant ze kijkt belangstellend ze nodigt uit voor gesprek ze verontschuldigt zich voor wegkijken ze is verantwoordelijk voor de zwemmers ze is de badjuffrouw van ‘t Marnix ze is ook een mevrouw van/met een meneer ze is moeder van 4 kinderen ze heeft een luisterend oor ze is aantrekkelijk ze is aanstekelijk ze is aardig, relax…

Wat is het doel van ons bestaan? Misschien naar Mars of een verre Maan? We zien al licht van miljard jaren oud. Per raket naar een zwart gat klinkt reeds vertrouwd. Wat is de zin van ons bestaan, als wij het aardse verlaten. Als er mensen naar Mars zullen gaan, of zwarte gaten? Deze aarde heeft toch genoeg om ons te geven wat wij wensen…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

dan zal ik niet met deuren slaan of een raam kapot achterlaten ik zal met opgeheven hoofd zoals je wel op foto's ziet recht in de camera het huis uit gaan dan heb ik je verlaten als ik vertrek.…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd Mind your steps, mind your steps Dat geldt voor adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren…

Het blaft tegen een man die staat te kijken, Die ziet dat de verte aan het vertrekken is, Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert, Dat de armen van de verte de kade loslaten En verdwijnen in het rimpelloze water. Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Heel tevreden wachtend Op vertrek naar bestemming Zonder aandacht te besteden Aan de dingen buiten jouw bestaan Herinnering van zoet verleden Wordt verdrongen naar het heden Door jouw kloppen op het raam Ik volg je naar de uitgang En zie achter je verlegen rug Een bosje onwillige bloemen Geef het maar, maak ik een gebaar Terwijl de trein…

ze komen je halen je weet, je wacht ze nemen je mee je geeft je over ze lopen naar beneden ik hoor je droeve, aarzelende tred ze plaatsen je in een auto ik zie je tengere, weerloze rug…

(20 maart 2008) de laatste dag mijn laatste trein ik voelde al een beetje pijn dit was het dan zo moet het zijn wat sentiment een vleug chagrijn een beetje weemoed voor de vaak iets van berusting in de maak doch naar verluidt in zekere zin 'is dit vertrek een nieuw begin'…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

de uitgestorven straat. ik zwaai maar wat. het is of alle licht verbleekt. of alles vekilt. of ik diep vanbinnen van geen schuld wil weten. harde verwijten over en weer. na elk vertrek zin ik op woorden. om het helder te krijgen. hoe ik voortaan.…

Waar moet ik naartoe Om diegene te zijn En daar en hier te staan Zonder mezelf te verliezen Ik besluit te gaan Rein te worden Geen schuld meer te dragen En op dat ene moment Mezelf mee te voeren Tot ik daar kan zijn En hier te weten Ik vertrek…

ik wilde een ark in mijn armen scheppen waarin je voortdurend gaaf kon zijn waarin breuklijnen konden verzachten tot de fluwelen ongereptheid van een olijftak waarin we je ogen weer inktglad konden strijken je bedremmelde beentje in glans konden laten overtreffen waarin we je huilbuien en woedeaanvallen voor altijd konden afwenden. uit het…

Zoals ze daar te bedde ligt kan ik haar slecht verlaten maar wil ik haar niet verder storen Haar ogen half nog dicht, slaapdronken en niet verstaat zij half mijn woord en laatste vleierij Voordat ik sluit heel zacht de deur draai ik mij nog één keer om en zie op haar gezicht het prille ochtendgloren…

Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…

makkelijk lezen weerkaatst een eenzaam bestaan en wordt pril geluk afgewezen In de schaduw van haar geweten schuilt zwakte en onzekerheid is haar wilskracht bijna versleten en raakt zij de zin des levens kwijt In de kilte van onderbewustzijn is aan angst en verdriet geen gebrek lef en wanhoop zitten op één lijn zij maakt zich op voor haar vertrek…

Een uur voor het weggaan staan de koffers klaar gevuld met wat nodig is Wij kijken naar buiten wachten op de bestelde taxi Ons verlangen naar nooit meer vertrekken groeit en toch gaan we wanhopig weer…

Mathilde trok achter de kat aan. Geduldig wachtte hij op iedere hoek. Gloednieuw klonken de klinkers onder de driewieler van Mathilde. Ze reed de Proefsteen uit vertrouwde straat met de verbanden die we huizen noemen, dreef van haar kamertje vandaan. Onafgebroken verschilde ze van de Mathilde in het kamertje: ze rekt haar genen, volgt…

Een reis gaan maken, 's ochtends vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen.…

De overgebleven losse eindjes slurpen de laatste restanten energie conditioneel en emotioneel wrakhout blikken verwonderd naar elkaar blijven drijven alles eruit op tijd klaar overbodige woorden zouden nu dubbel hol klinken in het nu lege huis hoor ik de stemmen van negentwintig jaar leven galmend in mijn hoofd opkijkend vanaf de…

geheugencellen verhuizen traag nestelen ze zich in en rondom het hart we herhalen onze levens met woorden foto's en zoveel afgedwaalde herinneringen achterwaarts trekken we ons terug uit het leven we wonen meer en meer alleen voor het venster waaiert de beuk in lichte vreugde tegen alle zwaarte in de kraanvogels vliegen over ons vertrek…

De huiskamer een jasje met revers gescheurd over een kapotte stoel gehangen schoenen volledig afgetrapt De keuken bordjes opgestapeld al weken niet afgewassen de koelkast al lang niet geleegd De slaapkamer het bed keurig opgemaakt de nachtkastjes keurig afgestoft het enige vertrek waar niet is geleefd.…

je was hier binnen totaalmuren ter herschikking van aankomsttijden we hebben bestaan, schroeiplekken achter ons gelaten, laten gaan, van bed gewisseld in een ontboste kamer geurend naar roest en olie gedoofd brood en schemerplanten, vaag wegens verlaten van stemmen, avondschimmel onder de radar achter de horizon we hebben…

Al eens gedacht om stiekem met de Noorderzon te vertrekken, alles en iedereen achter te laten en als een complete nobody ergens van nul te herbeginnen. Ergens waar je geen oud-bekenden in de supermarkt tegen komt. Alleen maar onbekenden. Mensen met wie je geen geschiedenis, alleen toekomst deelt.…

houd me verre verre van troost in het grasland juicht de zangzwaan hij weet waarheen zijn ziel vertrekt groots en vrij van angst…