Alle inzendingen over verwaarloosd

Met vele verbintenissen zitten de relaties op slot!…

ik heb achteraf spijt van dingen , die ik toen zou moeten gedaan hebben, verwaarloosde!…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

Als een verloren vlinder In de grote groene natuur Voel ik me alsmaar minder Dankzij jou uit die cocon gekropen Nu kijk ik angstig om me heen Ik zal altijd op je liefde hopen Je hielp me door weer en wind Je was mijn rots in de branding Voor het eerst werd ik echt bemind Ik vraag me af waar je nu bent, Wat je nu doet? Wordt een ander…

Bedaagde Zomermaand, men laat geen schaap verlegen; Indien het gaat vermast, zo neem het op uw schoot: Maar scheert gij ’t om de wol, zo scheer het niet te bloot, En was het wit als sneeuw, dat u de Hemel zegen’. Drijf, vroeg en spa, de kudde in ’t veld, en naar het hok: Zij loont u met haar melk, en spier, en ruige lok.…

Een oude verwaarloosde vleermuis Vond 't leven doorgaans maar een leerhuis Hij was met zijn vleer Een muis en niks meer Maar moest wel steeds leven met meer luis…

Geschiedenis is een verwaarloosd vak En zo valt de ontdekking te verklaren Dat het aan kennis van de oorlogsjaren Bij kaalgeschoren jongeren ontbrak. Het enige benul dat ze nog hadden Was hoe men joodse graven moest bekladden.…

Verwaarloosd, door verlangens achtervolgd, Maar nooit echt iets gevoeld. Geraakt, door woorden een ander geworden, Maar nooit mezelf geweest.…

waarom waarom pakte je dan constant mijn lichaam en verwaarloosde je mijn geest? ik voelde me toch zo gebruikt ik mocht niet praten alleen handelen naar jouw verlangen…

Een kunstgebit, een glas en wat tabletten Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven Geen tijd om er de tanden in te zetten En valt haar oude hart straks plotseling stil Geen mens die haar dan nog beademen wil…

Moeder lief ’t kan ook niet velen, Dat de tijd verwaarloosd wordt. Lui zijn, zegt ze, is tijd te stelen, En ons leven is zo kort!…

Je voelt als een bron een bron diep in mijn ziel een voedende stroom van verbondenheid welbehagen vrede en verrukking het voelt als dat het verfrissende water van die bron geleidelijk de dorre aarde van de verwaarloosde kant in mijn ziel doorstroomt het…

verstild verkild spiegelbeeld als ik mij in jou zie waarom verspeel ik de tijd onbevrijd onvermogend gevoel verloochend bezit verwaarloosd hoe lang vertel me is de nacht nog? tot ik ontwaak en zacht roep voordat zij blond met rode wangen wakker wordt gaan we er uit?…

Het lag er vervlogen lang, stoffig, lamlendig en verwaarloosd. Het lag er al jaren eigenlijk zo voor het oprapen. Maar ik had, al die jaren, niet ingezien dat het zo dichtbij binnen handbereik was. Maar nu heb ik het gevonden. Ik heb het gevonden! En het blijkt zo simpel. Deze zoektocht was de moeite waard.…

afscheid, weer alleen en onbemind nee het zal nooit wennen pijn, verdriet, verlies en spijt omdat ik verwaarloosde die ik zo liefkoosde die ik zo liefheb mijn allerliefste kind voel je door mij bemind ik zal je mijn liefde weer geven door dit gevoel ontdekt ooit zal het wennen...…

natte bladeren vallen in het vale donkergroen van nog steeds groeiend gras in verwaarloosd plantsoen geven traag het veld schakering na hun vlucht als weerspiegeld in andere tinten de grauwzwarte lucht maar ook het onberekenbaar in de draaiende wind bewegend accent van de witte stip van door kind losgelaten boodschappenlijst een blad…

vandaag ben ik zuur: ik heb de tuin verwaarloosd en menig buur verwijt mij die rommel - in mijn kop althans er moet geschoffeld en geschopt een beetje plukken helpt niet tegen diepe penwortels in de tuin van mijn jeugd werden madeliefjes onthoofd ten bate van de grasmat in een omkering der zaak trek ik veertig jaar later het gras…

Het leven is hard Het leven doet pijn Het leven is grauw En echt niet zo fijn Je komt en je gaat Je leeft en gaat dood Vanuit de hemel kijk je naar laag Dan denk je Wat gaat alles toch traag Een heel gezond kind Opgevoed en wel In de put gevonden Verwaarloosd door een stel Leuke tijd gehad En je bent gegaan Over een paar jaar ben…

In de spiegel Ik kijk Zoek Jij kijkt me vragend aan Ook jij zoekt Ik vind mezelf niet meer Zoek betekenis Je kijkt me aan Nù ben ik daar… Ik heb je al die jaren verwaarloosd De wereld had mijn aandacht Ik was bezig En nu sta ik stil Ik sta stil Weet niet meer waarheen Waarom Met wie Met jou daar, in de spiegel Je lijkt zo ver weg…

haar lichaam is als een verwaarloosd woud dat door de echtgenote werd geprezen haar gebrek kan de hebzucht genezen tot heden toe wordt er nog niet verbouwd er waren nog plekjes voor een samenzijn waar een streling of zoen zich vermaakte met de tere huid die regelmatig staakte en de imperfecties kende van de pijn geen één beminde zoals…

niet terugdraaien, Het is onmogelijk uit te roeien, Maar 't kan wel twijfel zaaien, Tijd is iets onvoorspelbaar, Soms heel snel, soms tergend traag Ze neemt iedereen tot haar gijzelaar Tijd is een onontkoombare hinderlaag Tijd is aan de mensen gegeven Als een welgekomen troost 'T is een vriend zijn voor het leven Als het niet wordt verwaarloosd…

Ik zie niet meer helder, Toch open ik mijn ogen: Ik heb je verwaarloosd, maar jij hebt me bedrogen.…

poëzie tast naar die ene dode dat verwaarloosde kerkhof de vergeten oorlog die jij niet vergat zij mijmert bij de muur van gestapelde stenen waaraan de wijnstruik zich vastklemt poëzie gaat over haar woekeren overal heen de liefde van planten voor het wachten op water en licht zij vraagt om toegang zoekt woorden om te kneden te…

ik kon het lijfelijk onbehagen bijna niet verdragen voelde energieën stromen die nooit van binnenuit konden komen zij leken botten spieren en pezen andere posities te geven legden feilloos de mankementen bloot in mijn verwaarloosde conditie ik raakte verdwaald in geestelijke sferen die anders leven propageerden ervaarde…

Ook mijn kind raakte zoetjesaan Verwaarloosd, maar mopperde Evenwel niet. De liefde voor de Taal, die ik als mest over haar Uitstrooide, heeft haar nimmer Tot wanhoop gedreven. Toen al werd de kiem gelegd In een gedreven taalgevecht In woorden op het scrabblespel Nu in Gedichten Punt En El.…

jouw adembenemend groen Als eenmaal jouw lichtvoetig dansen mijn gazon zacht ruisend zal doen zweven Als eenmaal jouw klanken door mijn huis lachen, fluisterpratend vensters zullen openen Als eenmaal jouw zaligmaken weer terug zal zijn in mijn verlangende hersenhelften Als eenmaal jouw beelden weer worden geprojecteerd op mijn verwaarloosde…

had hij niet zijn trouwe vrienden was hij misschien net zo gek geworden als al die vreemde kinderwensen of liep hij door verlaten straten in plaats van over eenzaam zand had hij niet zijn persoonlijk geloof ver verwijdert van de kerk was hij misschien door zichzelf in eenzaamheid en armoede vergeten ontving hij aalmoezen van een moreel verwaarloosde…

prachtig ogend kip mijn kippenhartewens een gezellig tokkelleven nu ineens plofkip een kort woordje vol afschuw lees even de advertentie van de super vermeldt dit echter nog steeds niet allemaal een deel van mijn kostbare lichaam straks in de kiloaanbieding verpakt in een door hen gekozen schaal mijn veren zijn vies nu verwaarloosd…

Wie is er nu het bangst Voor zijn eigen angst Gekronkelde gedachten Die realiteit verkrachten Wie voelt zich gekeeld Zwart in eigen spiegelbeeld Gebroken verwarde ziel Verwaarloosd zwak fragiel Wie gaat door diepe dalen Blinde angst om te falen Weggezakt in het duister Enkel nog triest gefluister Wie leeft in ware wanen Vlucht in…

in het park kijken met eendenogen naar de uitgestrekte vijver terwijl ik vruchteloos delf in de akkers van mijn geest naar onwillige woorden de waanzinnige bomen ruizen vogelgesprekken tot in het moerasachtige gras een blauwzwarte man een rosse vrouw in roze gekleed (zelfs ik kan dit niet bedenken) een wandelende grasmus een verwaarloosde…