Netgedichten

netgedicht (nr. 59.817):

Spiegelde in pijn

ik kon het
lijfelijk onbehagen
bijna niet verdragen

voelde energieën
stromen die nooit van
binnenuit konden komen

zij leken botten
spieren en pezen
andere posities te geven

legden feilloos de
mankementen bloot in
mijn verwaarloosde conditie

ik raakte verdwaald
in geestelijke sferen die
anders leven propageerden

ervaarde nieuwe
perspectieven in
plaats ruimte en tijd

was heel even
mijn aards gerichte
oriëntatie volledig kwijt

tot ik spiegelde in pijn
mezelf herkende als de mens
die ik altijd al had willen zijn