Alle inzendingen over vloed en eb

eb en vloed en eb het getij van het leven sterk wisselvallig …

af en er vandoor ongehoorde tijd schrijdt voort aan koude handen vloed raakt eb in achteruit een gang naar bodemloos diep…

Eb wordt vloed en vloed wordt eb bij het horen van haar stem.…

Verbeten altijd opnieuw weer vloed tot eb.…

Zee te zien als kind zee te zien Het schuim van branding van schelpen zilte smaak Eb en vloed vloed en eb dat zich als vastgrijpt Aan nat zand wij schepten wij schiepen Zandkastelen met onze handen, schep en emmer Wij zagen een zwemmer,dood drijven tegen het basalt De zee neemt en geeft het zout aan m'n bestaan.…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

Meeuwen krijsen, De branding breekt de golven, Vloed komt, eb gaat, De zee deint in eeuwigheid. De zon verdrinkt, De horizon vliedt heen, Hij wacht op haar, Die verdween In de zwarte hemelnacht, De sterren straalden hun licht, In de nacht zij verdween uit zicht, Van hem die op haar wacht.…

ik nam het water golfde je zacht toe je spatte schuim in overslag en gaf toen langzaam toe je liet je gaan en drijven op het zout van vele tranen we bleven samen toen vloed het eb liet staan hebben zon genoten zagen boten buitengaats in alle richtingen verdwijnen stuurloos voelde ik je helemaal de mijne…

haar eb gedoogde stilte zal in ons gedijen…

zacht doet de fluister van de wind de zee golven eb en vloed vloed en eb zand en schelpen dragend rolt het water over het strand de vrouw haar broekspijpen opgerold loopt door het zilte water een glimlach rond haar mond haar ogen staren naar de horizon zon zee zand en water vurig brandt het verlangen in haar hart haar haren…

Een traan rolt Vanuit ’n hoek van m’n oog In een boog Bolt Over m’n wang naar benee Zoals het water Van vloed naar eb Het strand verlaat Het zilte water zich bang Terugtrekt naar de zee Om zich te voegen Bij alle tranen Die ooit in al hun banen Stroomden Van alle zanderige gezichten Als stille gedichten Naar oceanen Van week ach…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

van tranen, omgeven door het licht aan Uw horizon en ik zal de nacht begroeten zonder duistere gedachten, de ochtend omhelzen met de warmte van het eerste licht ooit zal ik het diepdonkere dal weer verlaten, de roep om een toekomst horen, wanneer U mij Uw handen schenkt en mij zult leiden naar daar waar elk licht ieders ogen zal raken, vloed…

Een eruptie van verloren onschuld, integer en vloeiend, van vloed naar eb. Gestaag vervliegt de herinnering aan jouw ogen vol vuur, en de tijd ongenadig wegtikt, iedere seconde en ieder uur. Daar waar het oneindige roekeloos versmelt in een zachte cadans, tot vormeloos besluit mij aanzet om te volgen in jouw dans.…

maar laat ik toch een indruk geven niet Nederland, maar Lage Landen bij storm en vloed bij eb, als 't giet en waterwegen in 't verschiet en o, vergeet de geuzen niet zij waren, nog voor Tromp en Ruyter Barentsz, Hein en Bontekoe Europa's vrachtvaarders in botters langs Skagerak en Kattegat voer men, kajuitloos in 't vooronder naar…

wandelen met droge voeten eerder overspoeld door golfslag en gemoed zout en nat geuit het trekt zich terug zeeën van tijd modderzand, het wordt vloed ik wil vooruit mijn schoenen lopen vol…

wijl ik aan de oever sta van een gebed dat ik in zekere mate cynisch benader om vooral de reden dat mijn geloof spreekwoordelijk van korte duur zal zijn zal ik sterven zonder reden in het reiken van mijn hand dat naar de jouwe zoekt, ik had je eens gevonden en ik blij me dat de warmte van je liefde me telkens het pad laat zien waar vloed…

de tijd die in herinneringen uitdijt afbuigt het karmozijn dat aanhoudt dwingt suist van eb naar vloed eb-vloed eb-vloed zestig, zeventig keer per minuut in ieder tij de vraag naar jou de echo die nou eenmaal echoën moet zelfs als een antwoord uitblijft…

kneed mijn hart van eb tot vloed in overvloed jouw zandkastelen samen delen in gemeenschap goed? zandkastelen en kroonjuwelen Bij eb en vloed.…

Glijdend langs mijn hand verzand ik in gedachten getij keert mijn hart…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

Of het nu eb is of vloed, dit voelt altijd goed.…

Misschien zal het niet zo boeien, Maar na elke eb moet ik hevig vloeien.…

En het leven is een golf geen boven, geen beneden eb en vloed is een kwestie van tijd en tijd is als de wind of een pasgeboren kind dat schrikt van het licht.…

Het zilte Een prikkel die je bij eb Aan de vloed doet denken…

Onze emoties stromen als eb en vloed ze rijzen en dalen als golven in de oceaan…

Kom, golf jouw liefde, overspoel me met jouw vloed -- Eb niet van me weg.…

Dicht en dichter bij in mijn lichaam eb en vloed jij mijn supema(a)n…

Eb en vloed, deining Wij: Liefde, Woede, Vriendschap Ons leven, zo kort…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…