Alle inzendingen over vuur en licht

Uit liefde ontsproten geheim, tastbaar als een vlammend innerlijk vuur, dat licht weerkaatst in de ziel van het hart. Grootmoedig stroomt het licht van leven, over het pad van helderheid. Doorzichtige stralen voeren je naar de Goddelijke eenwording, door Liefde geraakt en zichzelf omhoog geheven.…

dans op zonnestralen spuug de middag uit ga wat schaduw halen gooi die maar languit beleg de avond zwart alleen vuur zal licht ontketenen je boeien afdoen in een opening naar mij zal ik nu of nooit de nacht doorhalen en jou erbij?…

Het zorgt voor een vuur van Licht dat klopje van Hem, onze Koning. Een mens krijgt dat klopje van God meteen bij zijn geboorte mee op de reis door zijn of haar leven en geloof speelt daarin geen rol, het is ons lot.…

Adem ten leven, vuur en licht, liefde, vertrouwen, Aangezicht, hoop op een toekomst, zachte bries, fluisterend spreken, teder gebaar, stem die ons thuisbrengt, woorden waar, licht in de morgen, avondrood, weg naar het leven, door de dood, vriendelijk teken, golvend visioen, nooit echt te grijpen, hier te doen.…

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven.…

Dichters wonen in een hemel Laten woorden vallen op de aarde In vlammend vuur van licht en regenbogen Raken zinnen in een mensenhart Dichters wonen in een hemel Moeten naar de aarde dalen Worstelen met strijd en macht Zoeken schone zinnen voor de Goden Dichters wonen in een hemel Een land verdwenen voor het mensenoog Verlangt de aarde…

Zonder haar woord, zonder haar licht, wandelen we in duisternis. Met haar in ons binnenste zijn we Vlam, Vuur en Licht! Liefde laat zich niet verklaren. Liefde gebeurt aan ons. Voor haar is niets onmogelijk. Haar glimlach, Haar zwijgen, Haar zachte hand. Haar onuitputtelijk beminnen. Eens, ja eens, zal alles liefde zijn!…

Prometheus een jonge rebel rammelt aan de randen van de aarde een god met een missie schuwt de waan van de dag niet deze rebel with a cause denkt vooruit hij rooft het vuur het licht van de kennis uit de hemel voor de mensheid de Olympus schudt op zijn grondvesten de vertoornde Zeus vuurt vanuit zijn verheven woonplaats…

van licht en schaduw van de onleesbare dood.…

werd ‘licht’ in het hart van ieder uur voor ieder die hem wilde lezen in dichte en schreiende regen…

De draak spuwt vuur laait licht en onbesuisd in ondergrondse hollevatenklinkers schuilkelder indruipterrarium alom verderf panopticaal besprenkeld skyhigh rijst in doha kalief sunra sturm drang in sfinks en gizehpiramiden soulmate sade staatstralend aandewieg vantzoetstelieve wijnentrijn taboe zingt swingendansend dromerige blik gitzwart…

Hij zag licht en vuur in haar wilde wezen wilde het vuur in haar wezen strelen en wilde wezen in haar licht het licht van haar vurig wezen stelen, nee roven om het licht van zijn eigen wezen te doven en het wilde vuur te ontsteken in hem om haar lieve licht te strelen.…

Het vuur valt niet zo vlug te doven, het sluimert verder ongezien en komt de traagheid weer te boven en ook de boosheid ooit misschien. Het blijft als vonkje licht verspreiden en dapper ademt het bij nacht.…

Vandaag wordt het Olympisch vuur ontstoken Wat dan op reis gaat door nogal wat landen En daarbij heel de tijd moet blijven branden Of wordt er nog een stokje voor gestoken? Want als de storm in Tibet zo blijft razen Zou dat de vlam wel eens kunnen uitblazen…

Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

Ogen wentelen lichten lichten laaien landen in de verte brandt een vuur mij vlamt een gloed mij en stil trilt het onbekende sterrewachten wachten mij dat ik reize Ik vat nooit de vlam van het vuur in de verte…

wij zijn gezichten wij hebben het licht gestolen van de hoogbrandende ogen of gestolen van de rode bodem ik ben vuur veel vuur golven van vuur vissen die stil zijn als het gezicht dat alleen is ik ben veel van steen en vaag als vissen in watervallen ik ben alleen alleen beenlicht en steendood wij zijn gezichten open en rood zijn wij…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

Vuur overviel ons als een dief in de nacht In brandende woorden want verleiding was haar macht Maar nu het licht me heeft bevrijd niet langer verdwaalt in dit boomloos woud Plant ik in verschroeide aarde mijn levensboom sterker en pril maar door het vuur ijskoud.…

ik droomde hoe het vuur warmte en licht verspreidde hoe het een blind vuur werd en alles verteerde ik dacht aan stuivende duinen aan golfbewegingen van de ijstijden hoe alles in elkaar vervlochten is ik voelde je hand tegen mijn wang als een zachte bries in het naakte bestaan…

Neen, Kunst is geen herhalen der Natuur; Dat zet geen hart in gloed; Niet aan wat is, maar aan wat wezen moet Besteedt zij licht en vuur.…

Geef ons dan weer sterke moed, wil met licht ons laven dat ons allen leven doet; schenk uw zeven gaven.…

Er schuilt een vuur diep in je hart, een vlam die nooit zal doven. Ook als het donker om je slaat, blijf in jezelf geloven. Je stappen mogen wankel zijn, je pad vol bocht en krommen. Toch leidt het jou naar zonneschijn, waar dromen samenkomen. Dus draag dat licht, zo puur en vrij, door storm en door gebaren.…

jij kleur verlangen hart ik dof moe zwart wij licht vuur ontward…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

de wind heb ik zachtjes horen fluisteren de zon strooit over alles haar verklarend licht water betekent leven voor uitgedroogde aarden vuur vuurt gevoelens met enthousiasme aan ergo: de wind heeft mij doen luisteren de zon toont mij een helder inzicht water lest mijn zoektocht naar werkelijke waarden en het vuur het vuur wakkert…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman wankelmoedig op zoek moet naar een nieuw evenwicht.…