Alle inzendingen over wand

maakte hij de knieval voor het kille doodsbed toen zijn lichaam er ontheemd lag en zijn ziel werd ontkleed In verlatenheid ontfermde het licht zich over hem met de wassende tranen van zijn vriendin die de hemel rood schreide En waar hij nu nog voortleeft in zijn geesteskinderen woont hij in menig herinnering als een litteken aan de wand…

Fijne kunstwerken zijn in de werkhal te zien. Die spinnenwebben!…

daar heb je het weer de weg slingert heen en weer waar mijn auto staat weet ik niet meer op een wankele houten rand hang ik tegen de wand de deur naar de overkant klim ik hoog boven de straat langs een bouwvallige gevel gaat mijn been van de richel omlaag vallen kan niet vandaag ik blijf zweven als ik op de balken sta dwars oversteek…

Geritsel van de avondkrant ik zeg iets maar ik zeg het in de ruimte Het tikken van de klok weerkaatst van wand tot wand en pas veel later zeg je: 'Zei je iets?' Er is niets.…

Hun plekjes gevonden onzichtbaar aan de wand tonen ze geen wonden alleen hun scherpe kant. Dankbaar voor mijn zorgen stralen ze keer op keer gemeen groetend...tot morgen dan treffen wij ons weer.…

ik sta tussen verre groene wanden daarachter paarse golven ik hoor niets dan de wind fluisteren in de eeuwige bomen onder de wijde hemel duizend eeuwen geleden deden stormen en zand hier in ijzige koude een spel zwevend in ruimte en tijd voel ik de levenskracht ik ben deel van een grootse schepping…

kwam uit en dat wat mij was aangedaan verdween langzaam door de glazen wand en liet verleden aan de achterkant…

Nu jij daar weer zit geprojecteerd silhouet omlijst aan de muur deel jij weer in jouw fauteuil zonlicht van de dageraad. Op ontwaakt netvlies gezien als het blauwe uur met oranje gloed ver weg aan de horizon voelt jouw schilderij dichtbij. Omlijst silhouet spiegelt door dauw langs mijn wang op het laatste doek mijn…

ik moet je dood slaan want je zint mij niet de opgerolde krant slaat hersens in onheilspellend zoem jij rondtollend mijn hoofd zo kan ik niet slapen ik moet je dood slaan…

Niet van je af... maar naar je toe Niet aan... maar alles uit Niet beschaamd... maar vol passie Niet misschien ooit... maar nu meteen Niet je blik ontwijkend... maar je recht aanstarend Niet in 1 beeld gevangen... maar 1000 stukjes !…

Maar ken U sprookjes goed, met het bekende Spiegeltje aan de wand, Wie is de allermooiste en liefste van het hele land. Wij kijken tegenwoordig liever naar anderen hun fouten, En geven onze mening en visie dan meteen en ongezouten.…

in een bijbels sprookje verschenen op wonderlijke wijze tekens aan de wand van het paleis van Belsazar ze spelden groot onheil als goddelijke straf voor de verwoesting van zijn tempel vandaag staan de tekens als moorddadig geweld en genadeloze terreur bloedrood en kamerbreed op ons netvlies geëtst we willen ze niet zien en…

ging opzij gaf je ruimte om te praten je lachte warm en voelde blij gaf mij het spannende gevoel geïnteresseerd te zijn in wat ik dacht en hoe ik was je leek te leven op een woord van mij ik nam jouw aandacht in me op je werd van mij en vrijheid werd gedropt ik stal je ogen nam je hart bouwde zo mijn spiegel aan de wand had alles in de…

De wereld weerspiegelt alles van iedereen, maar gelukkig zien we er maar weinig van Behalve helaas de koningin die elke dag aan schoonheid wint Maar jonge mannen zien dat niet Zij roepen: de prinses is mooier - hun fantasie van dagelijks genot, een droom om zonder moeite koning te worden Dus vertrouwt Helena zichzelf niet Ze kijkt in…

De houthakker legt het bijltje erbij neer en komt later terug met een kettingzaag. Niet dat het vroeger beter was maar we speelden zwarte pieten zonder racistische motieven. Als je te veel op een ander wil lijken wat moet je dan zonder jezelf beginnen? Zijn liefde is van hout haar liefde is als vuur samen bouwen ze een huis met…

Ze zagen 't van de gele wand gebeuren Van juichend himmelhoch tot niet veel later Het noodlot sloeg van droefenis zum tode EKaterina en EKater treuren Oranje kraakte hem, de britse code Tot in de dying seconds Ol verscheen Een bankzitter, als duvel uit een doosje Die gans de natie dompelde in spleen Het leed van onrecht dat…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Open deur een lege kamer wanden grijs de vensters halfgesloten ik twijfel zonder woorden weet ik mij zonder gedachten ken mijn hoofd een lege kamer wanden grijs de vensters halfopen dan laat ik woorden in in volle zinnen laat ze lopen…

teken aan de wand onderdrukking drukt geweld spot verbroedert niet…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

Warum ist das Licht gegeben Dem Mühseligen, Vraagt Brahms zich af In de gedragen klanken Van zijn Opus - Verrassend is dat niet, Muziek wekt mensen tot leven Waar zij in hun gedachten Al gestorven waren - Wat muziek vermag Is ook aan dichterlijke Woorden gegeven: Dat sprekende gedicht Dat op die stomme muur Is aangebracht…

En zo lichtgevend was zij, Dat ik, toen ik mij omdraaide naar de wand (De toilettafel - zij - ik - de wand), Zag een driedubbele schaduw in haar hand. Drie lichtende vingers; ik ontweek ze schuw, Ik ontweek ze, ik, driedubbele schaduw. ------------------------- Uit: Horror Coeli, 1946…

Ik kan ze weer zien, de foto`s aan de wand zijn verdwenen.…

Ik lig in een kist zonder wanden het is koud Ik zak weg in het duister en kom nooit meer terug…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

Een troostend gebaar teken aan de wand geen koers op vleugels weggedragen o ouderdom mijn troost.…

wand Mijn moeder op de deur Wat is er aan de hand…

Het flikkerend licht door de wand van herfstkleuren. Dan de najaarszon die ongehinderd schittert, wijl jij door de Kempen fietst.…

De slager die sloeg met zijn hamer Een spie in een wand van de kamer Dat was een vergis Hij timmerde mis Met mes was hij veel vakbekwamer…

Mijn kleine kamer, mijn laag huis, Eng en vertrouwlijk als een kluis, Waarover zich van wand tot wand De grijsheid van de zoldring spant ; Buiten de drempel het gebloemt, Dat 't aambeeld en de hamer roemt, Het goud, waaruit het is gesmeed, De vinger, die zijn drift bestreed; Opwaarts, gebeeldhouwd in het groen, Een eedle boog,…