Alle inzendingen over weinig hoopvol uitzi

Tijd van verwachtend komen hoop op verbetering voor vrede vriendschap in mijmerend dromen stil verlangen naar begrip dagen steeds weer eender troosteloos en grauw in wereld vol materie afgunst haat en nijd geef de vrede ban de strijd laat het licht weer schijnen er komt nog zoveel tijd ieder tot steun te wezen in een samenleven die…

ik spreek niet wanneer ik ’s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels…

alsof je het niet kon genieten bezitten vroeger als een spons het leven wilde indrinken te jong te weinig om echt mee te doen hoe je nu hongerig probeert in te halen voorgoed voor eeuwig…

Hoopvol wachten dagen en nachten op dat ene woord Gevoelens vermoord ! Gedachten omschreven zinnen verweven blikken ongelogen Lichaamstaal ? Bedrogen ! Moeilijk te verwerken Woorden die versterken Ogen vol emotie 'n traan die ik zie Onrust in lijf en leden Horizon verbreden Zoekend naar iets blijft over ... niets !…

trui waarin de geur nog is blijven hangen kerst en straks oudejaarsavond momenten om er even stil bij te staan dat niets in het leven vanzelfsprekend is en om er dan op een januari weer met frisse moed weer tegen aan te gaan hoor het fluisteren van de wind tussen sneeuwvlokken vertellen…….over het kerstverhaal hoopvol…

Wat wrevel op de achtergrond maar och, er zijn toch zoveel mooie dingen dus loop er maar niet aan voorbij en durf je liedje hoopvol zingen.…

laat me je kussen in de wind van de sterren ik droom tot die tijd…

ogen vol glinstering gevuld met tranen kijken in de verte zoekend naar betere tijden…

Doelloos slenterend over het strand terwijl mijn haar danst door de wind ogen dicht…ik voel weer jouw hand en mijn emoties zijn eensgezind Urenlang verdwaalden we aan zee eindeloze gesprekken over ons leven waar je ook ging, ik ging met je mee onze toekomst stond zelfs geschreven Ik zie ook jouw schaduw in het zand hoopvol kijk ik even…

Met de hoop die ik altijd in mijn hoofd draag kan ik alle tegenslagen aan, overal en nergens, blijf ik daarom overeind staan.…

Nauwelijks nog woorden, alleen de stilte, terwijl beelden vervagen en geluiden verstommen in lege verten. Bijna alles gehuld in nevel die tot de einder reikt en onderwijl alle hoop verloren lijkt. Maar dan schijnt de zon die hoog aan de hemel prijkt.…

Zou ik.. je kunnen missen. Kunnen zien, wat ik niet ken. In een glimlach, kunnen smelten, naar de man, die ik niet ben. Zal ik.. je ooit herkennen. Je ogen vinden in de nacht, naar jouw diepte kunnen kleuren, een stukje hemel kunnen scheuren, waar ik als, maar op je wacht. - Kijk.. Kijk naar mij. Laat je dromen in…

Durf te kijken naar schoonheid in het lentegroen, naar alles wat ons kan verrijken en zo iets hoopvols rond je doen.…

hiernamaals echt bestaat Op andere momenten wil ik leven Leven alsof er geen dag meer zal komen Dan zou ik alles geven Om te krijgen waar ik zo van kan dromen Want gelukkig zijn is echt mijn grootste wens Wil het zelfs nog liever dan de dood Maar ik ben slechts een mens Dus die kans heb ik waarschijnlijk al verkloot Toch blijf ik hoopvol…

… en twintig-drieëntwintig is voorbij het nieuwe jaar verkneukelt zich: ik win! derhalve start ik snel met goede zin en sta met ‘beste wensen’ in de rij … oubollig zeker maar oprecht gemeend mijn hart is ondanks alles niet versteend…

Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor we 't weten is ons leven heen.…

hoopvol noch verdrietig leven is dé reden om te dansen ook al lijkt het troosteloos en nietig…

als zachte armen in omhelzing zo is dit huis mijn tweede huid zuiver als het witste licht spelen kinderen met het kleine weinige in hoopvol klarende kleuren als een groot verrukkelijk geluk het huis…

Zonder iets te zeggen Zonder veel te doen Voel ik je affectie Is het behaaglijk Met jou aan mijn zij Wil ik niets meer Dan genieten Van jouw diepe warmte Die zo vurig straalt naar mij Zonder veel stof Zonder veel woorden Aan het eind van de regen Als de storm is verstomd Word je rustig Voel je je veilig Fluister me zachtjes Hoe dat…

Niets is gebleven en alles is verloren wat ik niet wachten liet toen ik weer verdween en dacht dit is de winst die mij niet uitlacht en niet vraagt waarom ik zo graag mijn respect verlies…

bij de ondergang later na het verdampen van al het water en jij met je droge mond gestorven geen woorden meer uit kan kramen daar zal ik op je wachten nog enkele jaren van hier een jong leven nog te vormen voorbereiding op een levensslot dat je dan tranen zal huilen uitgekristaliseerde hoopjes zout en vergiffenis zoeken, eindelijk op…

Mijn scherm leeg niks meer bevatten tijd genoeg om na te denken. Wat bedoel ik geen wonder verbaasde ogen omringen me. Wensen dromen ideen een gouden horizon onbereikbaar ideaal de lat te hoog. Onuitgesproken vaak gezegd vragend om meer is dit alles? Tegen beter weten vechtend vloekend toom ik in zo kansloos. Lege idealen…

hoe weinig is nodig…

het nastreven van een droom is hoopvol zolang ik hopen blijf het nastreven van mijn droom is hopeloos zolang ik niet vol houd het nastreven van onze droom is hoopvol want samen blijven we hopen…

Hoeveel zeggen weinig woorden die je raken in je hart hoe weinig zeggen mensen met hun grote woordenschat. Op grote schaal vertellen zij verhalen die zonder inhoud spreken die in de verste verte niet op mooi gesproken zinnen leken.…

'k Heb nooit gespaard, weinig vergaard, het was mijn streven, om prettig te leven. Ook nooit begrepen waarom met verve, mensen hun hele leven spaarden, steeds meer geld vergaarden, om aan het einde rijk te sterven. Nu blijft mij een crisis bespaard, niets om bang voor te wezen. veel mensen vertrouwen de banken niet meer…

Ik zoek nog steeds de sleutels van de goddelijke wetten, al zijn er al vele deuren voor mij ontsloten, ik weet dat ik het gehele mysterie nooit ontrafelen zal, zelfs de grootste mystici moesten zich neerleggen bij een heilig niet-weten, een totale overgave aan het opperste albestuur. Dat heet liefde en die liefde omsluit alles, maakt oude beelden…

Zeg wat je zeggen wil, Verlies je niet in Een omhaal van woorden, Richt je op regels die Zich vullen met de kern Van wat je op je lever hebt - 't Is goed zoals je het doet, zo, Laat het dan bij weinig woorden, Elk met hun eigen zeggingskracht En je zegt meer met minder, Meer dan je ooit had gedacht…

verschrikt door ‘t geblaf van honden zag ik ze vechten om een bot met weinig vlees erop ik vluchtte met mijn handen tegen mijn oren tot aan de rivier het glinsterend water de wonderschone bloemen ‘t zachte gras de blauwe hemel met de witte wolk daar kwam ik weer tot mijzelf de wereld voorbij…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…