Alle inzendingen over welwillendheid

Wel willen is geen feit Tot keuze van het woord, welwillendheid.…

Met ochtendoogjes, priemend door flarden stralingsmist, overzie ik de lijdensweg van het landschap, de permanente correcties, oppervlaktepeelings, agrarische tatoeages, ontstoken piercings langs de rivieren, alsook het menselijk skelet dat overal werd ingebed waar wormen knagen en everzwijn wroet. Om hiervoor snel een grondwet aan te…

Nietig zijn zij die weerloos hulp kwamen bieden bekochten hun welwillendheid met bestaansrecht billijkt grootheidswaanzin het doel middels onrechtmatige daden…

strippend uit de kast en in de paal geklommen, glad glijen dijen ondersteboven voetjes van de vloer, de vrouw van de man speelt, welwillend, de hoer…

Er is veel dat schittert in klaar daglicht zelfs maar ongewis blijft deemsterend en weg ons er vanaf gegraagd het dagen het duister in gedragen op blinde draagbaren het verglijden in het ongeziene tersluiks de dag vermoord in verholen ogen de luifels welwillend verdicht tot een matrix zonder kieren elk mijmeren herleid tot blind suffix…

Aan het water, in het water groen van bomen blauw van lucht, zit ik rechtop neergebogen met mijn ja en nee Met mijn nee en ja tenzij, half welwillend in verzet tegen postmodern vermanend tanend achteruitgangsgeloof…

Ieder welwillend weerwoord, deed het enkel nog meer verknallen. Nu, leegte tot niets, al wat er over is. Vaarwel mijn schat, hoe ik je soms ook nog steeds, ontzettend, mis.....…

Ik sta welwillend tegenover honden, maar pitbulls vind ik in- en ingemeen, in wijde bogen loop ik er omheen. Gelukkig is de muilkorf uitgevonden. Ook heel geschikt voor stadionpubliek met kwetsende racismeretoriek.…

Momenten van waanzin wanneer ik mijn kin recht op wil houden om te herkennen voor ieder als je stil wil zijn en welwillend rechtop staat en je over het punt gaat van spanning en duisternis naar het Licht, sta je open voor een geheel nieuw zicht.…

De halsstarrigheid van andersdenkenden nekt de harmonie van humaniteit…

Als ik zo vrij mag zijn welwillend en waarachtig te vragen zonder buiten de lijn je vermeende Goddelijkheid te mishagen waarom je tong van zin zo zacht de ridder en de zwaan zelf bedacht niet meer, niet minder musicerend als kleine jongen om naam en faam…

Je kleine lijfje vlijt zich tegen het mijne, ongedwongen en welwillend. Je laat je koesteren in mijn warme armen, totdat je gevoel zegt dat het genoeg is en ik geef je terug aan je moeder.…

drijvend op de woeste golven deinend op de zee slijpt zand mijn ruwe kanten neemt de stroming mij welwillend mee in vele kleuren tref je mij aan kom je mij tegen te pas en te onpas door de golven op het strand geworpen zo'n prachtig stukje geslepen glas…

in verdraaide woorden liegt de leugen niet laat haar mening horen wordt geen stuk verdriet ze schrijven is een lachertje het lezen meer de kunst vorm ze in het wachten als welwillende gunst waar de mening onverdroten het daglicht heeft gezien vroeg of laat mag hopen dat iedereen geniet…

opnieuw onder zand bedolven het hoofd vrij, een mens moet lucht, horen en zien de oudste maant de jongste tot voorzichtigheid als hij zichzelf onderschept vader troost en zegt dat hijzelf ook onhandig is en aan de welwillendheid der goden is toevertrouwd waarop de oudste lacht de vader hulpeloos achterlaat…

zoveel hoofden oren, ogen zoveel neuzen neigen nu welwillend naar één kant niettemin nog zoveel zinnen zorgen, dromen liedjes van verlangen reizen door afwachtend land een nieuwe koning kan ook niets beloven hij kan slechts hopen op een toekomst met voor iedereen een goede kans…

mijn lasten zal ik afleggen aan de andere kant van de rivier, weg van de stad zal ik kijken, mijn blik gericht op de bomen, bomen met kruinen die van winters weten Geef deze pelgrim een beker wijn en streel hem minzaam door zijn dunne haren, luister welwillend naar zijn bede op deze oever wil hij sterven deze nacht.…

in de mimiek van je gezicht en uit je lach een tikje laatdunkendheid te distilleren het zweemde uit onbekend door even en niet lang genoeg om het goed te kunnen duiden licht sceptisch is misschien deel van jouw oordelen van de latente ambivalentie tussen goed en minder nog blijft de lach het mysterie van constante welwillendheid…

.): beroep doen op welwillendheid…

ik ken je pas heel even of eigenlijk nog niet het klinkt wat overdreven hoop dat jij mij ook ziet al zijn we heel verschillend toch spook je door mijn hoofd ik ben dan ook welwillend als door jouw mail verdoofd ik luister naar je woord al is er geen geluid mijn liefde aangeboord ga daar nu maar van uit ik wil van je houden maar niet…

Toch welwillend, onhoorbaar gillend, luister 't gefluister. Voelbaar verstaanbaar, breekbaar lichtpunt in het duister.…

De handen op de rug, de welgevulde buik vooruit, het hoofd welwillend kijkend, de rug fier recht in zelf voldaan’ tevredenheid. Als dat beeld zo afstandelijk, in zijn voldaanheid ontoegankelijk, is hij nooit dicht bij mij gekomen. In zijn huis heb ik het altijd koud gehad.…

De lichte dag is niet welwillend Hij zou `t willen Kunnen dromen als de nacht Liefde vrede En meer cliché Donkere clichés zijn licht geboren Tijdens de geveinsde droom Daglicht toont werkelijkheid Een chaotisch moeten De start van weer Het aangezicht van enge prestige Ikzucht toont zich schaamteloos Laat rijkdom tot zich komen Via…

Glimlachend verliefd, niet blind voor onze verschillen, het leven dat achter ons ligt en de voorkeuren die zich bij het gelukkige gebrek aan doldriestheid moeilijk laten overtuigen van andermans smaak en wijsheid - zeer, zeer welwillend aangehoord en zonder toegefelijkheid charmant bevonden, ja, verlangend naar meer inhoud en meer samen in…

als altijd zit je te stralen en zonder dat jij het in de gaten hebt met ogen anderen te raken het is jouw woordeloos welkom met een innemend gebaar geef jij rust en een streel door het haar jij luistert ziet zinnen zich rijgen tot een verhaal bemoedigt stiltes in welwillend beamen jij kent de namen van hen die je wijsheid en…

En welwillend maakte hij hem voor mij open. Ik keek, en ’t duurde niet zo lang Of ik ontwaarde tussen combinatie, knip De punt, de waterpomp en strip, Ook nog de tamelijk exotische Orangoe-tang. Toevallig wist ik ook nog, waar ze die tangen voor gebruiken Die zijn er namelijk voor ’t snoeien van de apenkolenstruiken.…

bloesems keren zich van me af ik schrik het is tijd om te gaan, terug naar wie ik was ergens is het feest vanavond * ik verlaat het zomerhuis ga langs onvoltooide velden en dagen steeds weer breekt de verte nabijheid was nooit welwillend * vrijwel alles is tegenstrijdig en ruilt zich telkens weer ontelbaarheden…

jouw ogen wanneer ze mijn wereld raken zachter in verbazing, jij mens; man van duizend dromen je kleurt me in het klaverveld, het verlangen welwillend bevrijd ik fluit naar herfst en hoe hij ruist en reikt naar stille rust naar de vogel en zijn maatje die samen het antwoord voltooien in de warme ruimte van hun nest jij…

jij in al mijn vele gedachten van liefdes bij tot moeder spin het spel van al je oerkrachten geeft mijn leven liefdeszin geen dromen noch felle regen houden mijn verliefdheid tegen snak naar jouw welwillendheid als jij je mooie benen spreidt geen leven wil ik geven aan de goddelijke zegen die ons heeft verbonden in het samenspel der zonden…

En vellen is verdedigbaar Hoe zalig takken af te zagen Een stam te klieven voor de haard Om plat te branden alle dagen Het is de moeite meer dan waard Hoe wreed is het kritiek te kerven In bast en schors van levend hout Om te verwonden, te doen sterven Twistschrijvers maak toch niet zo'n fout De boswachter in elke polemist Is vast welwillende…