Alle inzendingen over zachte daden

Kussen van uw lippen en uw ogen, Zachte daden uwer handen, Zoals koele wateren getogen Door de tuinen dezer landen, Drenken in onmiddellijk bevloeien ’s Harten diepste wortelcellen, En naar een oneindig openbloeien Gaat de siddrende aandrift zwellen, – Een geluk als nieuwe wijn geschonken, Waar de schijnen dood en leven Schaduwloos in…

poes klauwt in vroege ochtend vastbesloten mijn arm onder dekbed vandaan steekt kopje onder hand en maant tot strelen goede morgen poes goede morgen wereld dit is het nieuws onder het mom van de juiste houding aanleren zat de coach aan hun borsten of greep naar hun kruis en hij doet het nog steeds au! ja, ik blijf strelen goedemorgen…

d'Agressie, stekend onvermogen van haat, nijd en de nieuwe ruimte geschapen volgens onze aards gevormde normen, werd era's lang reeds het verwijt aan ons, doet zuinig aan met goed en kwaad Zal ieder die het glas steeds heft het medicijn als hoofdpijn steeds negeren, een Ander stond toen op het punt om in zijn plaats zowel de mens…

Mijn beden zijn verhoord, ik heb de put gevonden die het verschil zal maken tussen schoon en schijt het plastic deksel lekt: het stinkt hier neusverdovend in deze kuil, mijn ondergrondse wapenfeit, die 'k zelf gegraven heb; de stank is veelbelovend* heroïsch voel ik mij: ik heb mijn taak volbracht De kolkenzuiger* komt, zijn slurf hangt gretig…

Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg! En dat gaat maar zonder vragen! Vreeslijk lengen toch die dagen!… ’t Had waarachtig tijd genoeg!… ’t Endje zal de last wel dragen!- Nu; het licht er toe… ’t Is fris… Brrr ! Als dát nu zefier is! Hiet dat warm? het vriest, pot domen!… En wat zie ik aan die bomen? Zou dat ook al mee gaan doen?… Al zijn leven!…

Een zachte blik, Een blij gelaat. Een vriendelijk woord, Een goede daad. Al lijkt het weinig wat je schenkt, Je geeft soms veel meer dan je denkt.…

Dees dag is lijk een moede man, Die langs een strate, grijs en stil, Zijn droefenis niet kroppen kan Maar toch niet schreien wil. Over de mulle wegen zweeft Een waas van onverschilligheid... Vrouw, die zich zonder liefde geeft En heengaat zonder spijt. Daar zoeft wat zonne-lichternis…

Bidden is de bittere dingen Met een zacht gezeg vergoeden; ’t Is doorheen zijn tranen zingen En in alles ’t schoon vermoeden. Bidden is langs donkere paden Lampen van gevoel doen branden; Bidden is de schoonste daden Dragen op zijn eigen handen.…

Daar hing geen zucht, geen vrage; Daar was maar stilt' en duisternis En mystisch viel er groenig-vaal, Op heilgenbeeld een manestraal In de ouw' Maria-nis. Heel flauwkens monkel-lachend, Als of 't zijn leste lachsken was, Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond, Een blom, die zonder water stond In rood kristallen glas. Daar had ik geern…

Wat je me achtergelaten hebt Is zonder dat je het merkte Je lichtvoetigheid die In al haar schoonheid Hier voor me ligt - Het zachte dat voor mij Aanraakbaar is en mijn Harde gedachten bijstelt, Mijn wrede gevoelens in toom houdt En waar mogelijk verzacht, Mijn nog niet gedane daden Binnen de perken houdt, zodat Ook voor…

Je had het zacht gezet, ons vuur, te zeulend. Het was muziek geweest zo, lang geleden, toch van alle tijden. Het lukt je wel om mij te mijden nu en sinds het smeulen van ons vinnig licht ken ik jouw stilste lijden.…

Zachte vingertoppen raken oprecht vertrouwen terwijl tederheid gedachten kust ogen tonen woordloos in zichtbare rust vriendschappelijk optimisme terwijl geheimzinnigheid de koestering van dromen glimlacht blozen wangen samenzijn de stilte maakt zichtbaar in rustig gebaar wat zuiver is nog steeds fluisterend waaien voetstappen…

zijn allemaal druppels in een oceaan Verbonden Eén Dus laten we zacht zijn voor elkaar Dan vloeit liefde in alle harten Vloeit er vrede in alle gedachten Stel je voor Dat we allemaal zacht zijn voor elkaar Ja Laten we zacht zijn…

Aaibaar zijn de woorden hoe voelbaar is de taal nooit zullen letters sterven elk graf heeft haar verhaal doden zullen herrijzen stenen worden verplaatst donderend klinkt het dag wanneer men is uitgeraast de kiezels zullen knarsen het pad begaanbaar gemaakt sterke eiken verstouwen op dat wat is geraakt al zullen bladeren…

ik zeg het poezenkind en gezwind trekt zij haar nagels terug maar toch, heel vlug tikt ze m'n neus in het voorbijgaan alsof ze zeggen wil ik had je kunnen krabben…

Laat je zachtjes wiegen op het ritme van de wind Laat je zachtjes meeslepen op de melodie van de golven Laat je zachtjes wekken door de stroming van de zee En op het einde van de droomreis vinden we elkaar……

koester de zachtheid mijn klein kind zoals de lentewind de kersenbloesem streelt de roos zachtmoedig geur afgeeft en teer zich steeds laat plukken de broze bloemen fijn en zoet zich ruiken laten en voorzichtig tasten zoals voor jou mijn huid en haar opnieuw ontdekking zijn als het aaien van de poes het volgen van de vogel naar waar…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…

helder is de nacht sterren geven kracht helder is het leven helder sterren geven sterren helder leven in kracht slaap zacht…

met stompe punt het potlood ongeslepen schrijf ik mijn zachtste woord voor jou mijn lief zoek het in de chaos die mijn dagen draagt dat ene woord zacht en warm als de vacht van het lam nooit zal het wijken verpakt in stralend zonlicht met zilveren maanlicht lint wacht het op jou ik zwijg bedeesd durf het niet luidop te noemen…

voor even was jij weer dicht op mijn huid je leek mijn hart zacht te bewegen zo zacht, het kloppen van een trage tijd dwars door het redeneren het rimpelloze spreken in dromen die weer snel verloren gaan als ik mijn hoofd omhaal…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

op haar roze jurkje droomt een mannenoog, een mannenlach hij geniet bij voorbaat van een tere huid in ruwe werkmanshanden die hij zacht, heel zacht laat landen rond haar buik ooit droeg ze daar zijn kind, een jongen die met grote sprongen door het leven danst haar liefde glanst in grote ogen tussen vrouwelijkheid en deugd in de oude…

Ik nam aan je deel zoals wind deelnam aan het Westen verleidelijk met mijn Oosterse ogen je hield mijn hart tegen het jouwe alsof we voor altijd werden verbonden de geest voorgoed uit de fles we dronken oude jenever omdat er een muziekdoos werd gevonden oudere liederen over haveloos werk omdat ik naakt was schilderde je mijn lichaam…

Soms zoek ik in mijn droom naar een woord en ik weet dat het niet bestaat ik kan het niet toveren Soms zie ik iets dat ik zoek ik leg mijn hand erop ik voel het zacht, zacht als licht als liefde meer als licht Ik word wakker en ik zie het licht, liefde, ben ik wakker? ik twijfel.…

ik moet je nog zeggen dat je moet leren zacht te zijn ik moet je uitleggen je bent niet alleen, je bent alleen onderweg in een harnas van beton een weg die nergens toe leidt hoe oud ben je nou? je grijnst en grinnikt maar je weet precies wat ik bedoel je moet alleen nog leren om zacht te zijn niet alleen te zijn…

Vandaag wordt een dag van grootse daden op straat trotseer ik de dwaze koppen niemand ontziend en bij mijn doel aangekomen ken ik geen genade ik wil alles alles of niets maar even later thuis terug van m’n strooptocht moe, trots en voldaan bleek ik dan toch weer ’t toiletpapier vergeten te zijn.…

Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe duistre holen Het gele glanzend zachte goud -?…

Zij zitten zich nu hand in hand te schamen En walken binnenkort wellicht alleen Want hoe lang blijft een club nog op de been Waarvan zelfs bij de trainer tranen kwamen Maar Feyenoord betaalt nog steeds miljoenen Aan zulke onbeschrijfelijke oenen…

Van de daad Was het jammer Genoeg niet Meer gekomen, Hoewel de locatie Zorgvuldig was Uitgekozen - Ligt het kapotje Hier onuitgepakt Op de carpool Te dromen van Wat allemaal Had kunnen zijn - Helaas heeft het Zo te zien niet Zo mogen zijn…